#561 Wachtend op een dame

Mick is dronken, slaapdronken maar ook klaarwakker. Kan dat überhaupt? Twee staten van zijn en dat vijf minuten voor tijd? De tijd die altijd verstrijkt. Bij witte was en bonte was. Centrifugeert in het hart van de buik. Misselijkmakend soms.

Ook nu keert Mick zijn maag om. Slecht gegeten en foute drank hebben zijn stemming bereikt. Ze proberen hem te sussen. Maar Mick weet als geen ander dat troosteten en -drinken niet baten. Ook een nieuw strijkapparaat kan de mist in zijn hoofd niet verdrijven. Hij wacht op een dame die nooit zal komen. Zo droog als gort met scherp geslepen sikkel. Want zo ziet zijn dood eruit.

Men kan Mick niet betichten van gebrek aan fantasie. Daar is hij veel te empathisch voor. Meelevend met alle diversiteit die in zijn wereld verkeert. Mag het eens een vrouw zijn, de dood? Naakt gekleed in de fantasie onder de zwarte pij die de dood altijd draagt. Dan wordt de dood zijn nieuwe vrijster, een verlossing van het erbarmen. Zou hij Bach dan eindelijk gaan ontmoeten?

Nog veel seconden zijn er te gaan. Hij telt ze hardop. De spanning begint nu toch wat op te lopen. De fietspomp in de ziel van zijn hart maakt overseconden. Soms vallen dingen op hun plek zonder dat je het in de gaten hebt. Het laatste puzzelstukje wringt zich tussen de anderen. Bijna perfect uitgeknipt en van dwarszittende rafels verlost.

De hobbel is genomen. Drie en tachtig jaren heeft Mick er op moeten wachten. De verlossing nabij. Slaapdronken en klaarwakker het meeste van de tijd. Hoofdbrekend zijn leven. Een leven vol muziek. De gitaar laat hij nu los. Nooit vastgehouden. Noten lezen niet aan hem besteed.

Nog een laatste keer stift Mick zijn lippen en staart naar de rode deur van verlangen. De tijd is aan zijn zijde. Klopt op de deur en treedt langzaam naar binnen. In alle kleuren van de regenboog. Zijn gedroomde vrouw. Hij krijgt nu wat hij altijd wilde. Waar hij altijd naar verlangde. Een doodsverlangen. Een vriendin om mee te leven. Tot in het diepe zwart van de nacht. Drie hoog op zijn flatje. Finally.