#560. Niemand beter dan ik
NIEMAND BETER DAN IK
-Verteld door de Spiegel in de Oval Office-
Ik hang hier al decennia — stil, onzichtbaar voor wie zijn eigen blik niet durft te vangen. Geen president heeft mij ooit vervangen.
Vandaag zag ik hem binnenkomen, zwaar van beloftes die zijn schouders deden buigen.
Hij liep langzaam, zijn ogen flitsten over het hout van het Resolute-bureau.
Zijn vingers streelden het snijwerk, zoekend naar iets wat verloren was.
Hij zweeg. Zijn lippen bewogen nauwelijks, maar zijn ademhaling werd onregelmatig.
Toen boog hij zich voorover. Ik ving de glinstering van een greep die er nooit hoorde.
Een zachte klik. De la schoof open als een zucht die de kamer vulde.
In het zwarte fluweel lag een gouden appel.
Op de glanzende huid danste een inscriptie — een geheime uitnodiging.
Hij staarde er lang naar, een geheim gevonden dat altijd van hem was geweest.
Een rilling trok door zijn lijf, zijn ogen sloten kort, een moment van voorbereiding.
Hij tilde de appel op.
Het licht in zijn ogen doofde niet, maar veranderde.
De stilte brak en zijn stem klonk — hetzelfde timbre, andere woorden.
“Zwakte is besmettelijk. Tijd voor zuivering. Niemand beter dan ik.”
Zijn handen balden zich tot vuisten.
“Een natie die twijfelt, verdient verdeeldheid. Niemand beter dan ik.”
Hij liep naar het raam, keek naar zijn weerspiegeling en glimlachte kil.
“Laat hen vechten. Laat hen kiezen. Laat hen branden. Niemand beter dan ik.”
Zijn glimlach bleef hangen, een schaduw die niet wijken wilde.
“De macht is van mij. Niemand heeft meer gezag. Niemand sterker dan ik.”
Hij zette de appel neer en keek naar het bureau.
Niet eten. Niet slapen. Veranderd — of misschien was hij het altijd al geweest.
De wereld keek toe.
En deed niets.
Ik zag haar spreken, door hem.
Met zijn stem. Zijn gezicht.
Zij — Eris, godin van twist en oorlog — leeft in hem,
fluistert chaos in zijn gedachten.
De vraag is niet of ze terug zal keren,
maar of er ooit iemand zal komen die haar kan stoppen.
Zoet: De losse flarden van…
Lid sinds
4 maandenRol
Zoet: De losse flarden van zinnen lezen aangenaam fijn en poëtisch.
Zuur: De president lijkt hier een moment te hebben van een omslag naar autocratie. Hij wil de baas zijn in plaats van het volk dienen. Dit had wat mij betreft wel wat sterker en triester kunnen worden uitgedrukt.
Zout: Er wordt veel en goed gebruik gemaakt van show. Het werkt door tot in de details zoals de la die open schuift. Op sommige punten zou je kunnen denken dat het net iets té veel is. Overdreven.
De herhalingen met 'Niemand ... dan ik' werken maar zijn ook wat eentonig.
Bitter: Er zijn weinig storende elementen. Klein detail: In de eerste hap was er rijm tussen 'vangen' en 'vervangen', wat vervolgens wegviel. Die onvervulde verwachting (ik verwachte dat de rest een gedicht zou zijn) was licht storend.
Umami: Het is prikkelend, maar het geheel had wat harmonieuzer kunnen zijn. Bijvoorbeeld, de spiegel komt eigenlijk helemaal niet aan bod. En de wending naar Eris is wat plotseling. Er gebeurt eigenlijk niet heel veel behalve dat een gouden appel uit de la wordt gehaald.
Heel graag gelezen. De…
Lid sinds
2 maandenRol
Heel graag gelezen.
De korte en lange(re) zinnen die elkaar afwisselen, als een lied.
Knap werk!
Adam en Eva in Spiegel im…
Lid sinds
1 jaar 10 maandenRol
Adam en Eva in Spiegel im Spiegel. Mooi.
Graag gelezen, Conny. Maar…
Lid sinds
13 jaar 1 maandRol
Graag gelezen, Conny.
Maar deze zin kan ik niet echt plaatsen:
Niet eten. Niet slapen. Veranderd — of misschien was hij het altijd al geweest.
Hallo Conny De spiegel die…
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Hallo Conny
De spiegel die ziet en zegt wat er gebeurt. Dat is fijn gevonden. Met de korte zinnen die de verbeelding laten spreken slaag je erin een verhaal neer te zetten dat aangenaam is om te lezen, een bespiegeling weergeeft van de man aan de macht.
De schijnbare eenvoud maakt het net sterk.
Knap!
Johanna