Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#554 Verwijderd

 18 april 2025 - 12:14

Verwijderd

'Mama is dood,' zeg ik hardop.
Mijn hart bonst in mijn keel.
Hoe zal hij klinken? Zullen de verstreken jaren terug te horen zijn? Zijn voicemail heb ik deze week al vaak gehoord: Een standaard vrouwenstem van de provider. Ik blijf volhouden.
'Hoe is het met je?' oefen ik mijn vervolgvraag.
De telefoon gaat over.
‘Ja?’
Ik schrik.
‘Jan?’ vraag ik.
‘Zeg het nu maar,’ antwoordt Jan. ‘Ik zag al dat jij het was.’
Hij klinkt nauwelijks ouder dan ik me herinner. 
Hoe wist hij dat ik het ben?
‘Mama is dood.’
‘Moet je me daarvoor bellen?’
‘Hoe is het met je?’ vervolg ik.
Ik hoor zijn zwijgen in een zware ademhaling.
‘Jan? Hoe is het?’
‘Onze moeder was bij leven al dood,’ bijt hij me toe.
Een kriebel trekt door mijn buik. Zijn stem en zijn boodschap, allebei zo vertrouwd. Warm en kil tegelijkertijd. 
‘Ik dacht dat je het wel wilde weten.’
Hij zwijgt.
‘Misschien mag ik je nog eens bellen,’ zeg ik. ‘Of jij mij.’
Jan verbreekt de verbinding. 
Gelukkig sta ik nog in zijn contacten, houd ik mezelf voor. 

---------

(Poging tot een) Musonius versie:

Verwijderd 

De telefoon gaat over.
‘Ja?’
‘Jan?’ vraag ik.
‘Dûh, je belt me de hele tijd. Wat moet je?’
‘Je nam niet op. Mama is dood.’
‘En?’
‘Ik dacht dat je het wel wilde weten.’
‘Mijn hele familie is dood! Allemaal. Al jaren.’
‘Ik ook?’ wil ik vragen, maar houd me in.
‘Hoe is het met je?’ vraag ik inplaats daarvan.
Jan zwijgt in een zware ademhaling.
‘Mag ik je een keertje bellen?’ vervolg ik. ‘Of jij mij?’
‘Jan?’
Hij hangt op.
In ieder geval sta ik nog in zijn contacten, houd ik mezelf voor.

Geen afbeelding
Angus

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2025 - 14:30

Dag Hadeke.
Een dialoog waar een hele geschiedenis achter zit die de lezer zelf mag en kan invullen.
Graag gelezen.
En...complimenten voor de titel. Wel nog in de contacten, maar ook de voelbare verwijdering. 

Geen afbeelding
mespunt

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 april 2025 - 14:58

Pijnlijk doeltreffend. Levend verlies voert de boventoon en komt nog bovenop het daadwerkelijke overlijden. Het einde hoopvol, maar met een wrange bijsmaak. Raakt me omdat het me doet denken aan andere momenten waarop hoop niet alleen het leven maar ook het lijden verlengde. Knap gedaan.

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 19 april 2025 - 11:12

Dank jullie wel. De titel kwam nadat ik dacht: Ik verwijder mijn vorige bijdrage wel, maar dat kan hier niet. (En ik heb de vorige gewoon laten staan met aangepaste titel.)

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 april 2025 - 14:38

Hoi Hadeke, mooie herschrijf. Graag gelezen.

Mama is dood, zeg ik hardop. ---> Als je het hardop zegt, moet het tussen ah-tekens.
Hoe is het met je, oefen ik mijn vervolgvraag. --> hier ook.

Gelukkig sta ik nog in zijn contacten, bedenk ik me.  ---> "bedenk ik me" vind ik wat minder. Ik zou eerder "troost ik me" of zoiets doen. 

Profile picture for user Musonius
Musonius

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 april 2025 - 16:04

Ik proef een nieuwe aflevering van Het Familiediner​​​​​​.

Wederom een prachtig verhaal. Heel mooi die vertwijfelde hoop aan het eind.

Voor mij hadden alle beschrijvingen wel weggelaten kunnen worden, zodat je enkel de naakte dialoog overhoudt; veel blijkt wel uit wat gezegd wordt en je mag ook best wat voor de lezer te raden overlaten.

Het contrast tussen het stuurse zwarte schaap van de familie met iemand die een poging doet een breuk te lijmen, vind ik erg mooi. Wat mij betreft mag het nog botter en kortaffer versus pogingen het gesprek gaande te houden. Bijvoorbeeld de zin 'Moet je me daarvoor bellen?' vervangen voor 'Dus?' en Onze moeder was bij leven al dood,’ voor 'Voor mij was ze al jaren dood'. Maar goed, dat is persoonlijk, zoals het er nu staat is het ook mooi.