#552 Ziek
Met moeite word ik wakker. Mijn wimpers zijn in een gevecht verwikkeld met mijn oogzand en trekken zich maar ternauwernood uit elkaar. Ik heb een droge bek waar je u tegen zegt. Als ik probeer te ademen via mijn neus weet ik weer waarom. Ik ben stront- en strontverkouden. Vermoedelijk heb ik de hele nacht liggen snurken als een pneumatische boorhamer. Mijn ogen zijn open, maar om die reden ben ik nog niet wakker. De vermoeidheid zit achter mijn ogen. Hoe een mens tien uur kan slapen en toch zo geradbraakt wakker wordt, het zou verboden moeten worden. Ik voel aan mijn voorhoofd en schrik. Ik heb koorts, of ik ijl zo erg dat ik denk dat ik koorts heb.
Er gaan nu maar twee dingen mijn leven redden. Koffie en paracetamol. Ik sleep mezelf de gang door naar de keuken, waar ik tot mijn grote verbazing het koffiezetapparaat op de grond zie staan. Ik tik er met mijn voet tegenaan om mij ervan te vergewissen dat het echt is. Het is echt. Precies waar ik nu zin in heb, 16kg aan espressomachine terug op het aanrecht hijsen. Hoewel er niks anders op zit besluit ik eerst een kopje uit de kast te pakken. Als ik weer omkijk zou ik zweren dat de DeLonghi een tegel verderop staat. Terwijl de kraan loopt om mijn twee paracetamol weg te spoelen hoor ik een krassend stemmetje. Alsof er een schroef over een metalen plaat getrokken wordt. ‘Jij ziek?’ Geschrokken draai ik me sneller om dan mijn hoofd aankan. Mijn ogen stellen niet scherp en hoe dan ook houden ze me voor de gek. Twee pistons lijken wel als handjes uit het apparaat te steken terwijl de drukmeters me knipperend aankijken. ‘Jij ziek?’ krast het weer. Ik knijp mijn ogen dicht. Tegen beter weten in schud ik mijn kop om mijn zicht te klaren. Duizeligheid maakt zich meester in mijn bovenkamer en met moeite klamp ik me vast aan het kruidenrek.
Plots boort de geur van verse koffie zich in mijn neusgaten. Zodra ik de moed op kan brengen een oog te openen zie ik hoe mijn espressomachine met een van zijn pistons een kopje koffie mijn kant op schuift. Bibberend zak ik op de koude vloer. ‘Ik ziek ja.’
Prachtige beschrijving hoe…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Prachtige beschrijving hoe iemand zich flink beroerd kan voelen en uiteindelijk toch zijn kopje espressokoffie krijgt. Graag gelezen.
Dag Vaudchespeldt, Je was…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Dag Vaudchespeldt,
Je was volgens mij duidelijk aan 't ijlen ;-).
De vergelijking met de pneumatische boorhamer, vind ik iets te gezocht. Maar dat is persoonlijk.
Origineel, prettig geschreven verhaal.
Met plezier gelezen.
Hoi Voudchespeldt, grappig…
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Hoi Voudchespeldt, grappig verhaal. Duidelijk een koortsdelier. Met een glimlach gelezen.
Voor de leesbaarheid is het wel fijn als je een komma zet tussen werkwoorden die niet bij elkaar horen. Bijvoorbeeld in de zin:
Hoewel er niks anders op zit besluit ik eerst een kopje uit de kast te pakken. --> komma tussen zit en besluit. Als je het hardop leest, hoor je daar ook een pauze.
De pneumatische boorhamer zou ik eerder als een beschrijving voor een zware hoofdpijn verwachten. Niet voor snurken.
Er gaan nu maar twee dingen mijn leven redden. Koffie en paracetamol. ---> ik zou van de punt een dubbele punt maken.
Er gaan nu maar twee dingen mijn leven redden: koffie en paracetamol.
16kg --> mooier: zestien kilo
Tegen beter weten in schud ik mijn kop om mijn zicht te klaren. --> omdat je het ook over koffiekopjes hebt, zou ik hier hoofd schrijven.
Dank je wel Fief, wat een…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Dank je wel Fief, wat een fijne tips!
Die kommas struikel ik inderdaad wel vaker over. Ik ga in mijn 'publicatie routine' het voorlezen aan mezelf invoeren. Dat gaat zeker helpen.
Soms zit ik nog iets teveel op het verhaal wat ik wil vertellen in plaats van op de stijl. Aandachtspuntje dus :-)
Goed bedacht verhaal met…
Lid sinds
8 jaar 7 maandenRol
Goed bedacht verhaal met reclameonderbreking voor DeLonghi. Ook jij gaat over de woordlimiet, terwijl er hier en daar wel een woordje kan geschrapt worden, bv.: stront-en in de eerste alinea.
Die eerste alinea, ik lag in…
Lid sinds
9 jaar 1 maandRol
Die eerste alinea, ik lag in een deuk! 😂
Een koffiezetapparaat dat…
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
Een koffiezetapparaat dat ter redding aan komt ijlen. Graag en met plezier gelezen.
Een heerlijk verhaal! Ik ben…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Een heerlijk verhaal! Ik ben nog herstellende van een monstergriep en kon me helemaal inleven. Alleen de reden dat de machine op de grond staat, komt naar mijn idee niet helemaal uit de verf. Is hij (het) water gaan tappen (en loopt er een spoor van druppels)? Was hij richting de slaapkamer aan het schuiven, op weg naar de patiënt? Dat gegeven uitwerken zou het voor mij wat beeldender maken.
Hi Jacqueline, Heel eerlijk…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Hi Jacqueline,
Heel eerlijk; ik ben vertrokken vanuit het idee dat die machine daadwerkelijk een of andere transformer was en eigenlijk pas daarna nam dat ijlen de overhand. Je hebt dus gelijk dat dit een beetje een open eindje is..
Maakt niet uit, leuk…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Maakt niet uit, leuk opgelost.