#551 Fluffie's buikspreekstem

Ik zit eraan te denken om het verhaaltje in de speelgoedwinkel nog wat op te rekken. Misschien klopt die vader de sneeuw van zijn schoenen bij het binnen gaan, of warmt hij zich op met een koffie die een kerstman hem geeft. En fluffie die onder de speelgoed treinen ligt ziet hij misschien nog niet meteen. Of fluffie vertelt wat meer over hoe die vader langsloopt voordat fluffie wordt gezien.

Die passage gaat nu wel veel in sneltreinvaart en zou misschien wat meer een express trein mogen zijn.

Hoi Tinus, Heel zoet! Mooi vond ik ' mama zit te droeven op een stoel'  (Vlaams??) en dat ie 'duizend zoenen waard' was. En orgineel om het knuffelbeest te laten vertellen. Was die trouwens ongeschonden onder de trein vandaan gekomen? Als geheel mooie invulling van de opdracht, volgens mij. Graag gelezen. 

Haha, ik zat zojuist te bedenken om van dat droeven toch maar droevig te maken. Het was een beetje spontane keuze om er een werkwoord van te toveren. Ik heb geen idee of het echt bestaat.

Hi Tinus,

Om daar op in te haken; ik vind dat droeven (werkwoord of niet) vanuit knuffel of kind perspectief juist heel leuk gekozen. Kinderen vervormen werkwoorden nou eenmaal en ik vind het logisch dat een knuffel dit ook doet. Misschien nog wel passender zelfs. 

Ik moet wel zeggen het leest als een verhaal voor een kind, maar is best wel ingewikkeld met cryptische zinnen en wisselingen van perspectief. Daardoor weet ik niet of het voor een jong kind te begrijpen is. Maar ik heb het met plezier gelezen.

In welke zin leest het als een verhaal voor een kind? Is dat de zoetheid? Het is volgens mij ook best zuur.

Ik had niet op planning staan om Fluffie deze opdracht te gebruiken. Het is niet allemaal heel vrolijk wat er rondom die knuffel afspeelt. Ik wilde eigenlijk iets meer luchtigs in Annie MG Schmidt stijl bedenken, maar opeens begon dit verhaal te rollen.

Ik zat te denken, als ik hier een prentenboek van maak... dan lees je dit niet graag aan een kind voor. De eerste alinea wordt die pappa al weg gereden.

----

Het thema gaat denk ik meer over de ouders. Is dat nog populair of is dat nu al voorbij? TV series als 'de luizenmoeder' en 'dertigers' zijn al een tijd geleden.

Hallo, Tinus, het lijkt alsof een klein kind dit verhaal vertelt, maar er staan woorden en zinnen in, die ik niet verwacht van zo’n kind, bij voorbeeld “de ijzeren baan”, “weken vliegen zoals sneltreinen razen”, “koopvrijdag”. Er staan ook wel wat slordigheidjes in ivm interpunctie.  “Barbie” is een eigennaam en moet met een hoofdletter. “Speelgoedtreintjes” is één woord. Het is nogal onrealistisch dat iemand een aanstormende trein overleeft, maar in een zeemzoeterig verhaal kan dat natuurlijk. Graag gelezen.

> het lijkt alsof een klein kind dit verhaal vertelt, 

Bedoel je dat er een kinderlijke schrijfstijl is. Is dat negatief? En als het negatief is, waar kan ik dat dan aanpassen?

Of gaat het niet om de hoofdpersoon die het verhaal vertelt en kind is. Zijn de woorden dan storend?

Hallo Tinus, als je HP met een knuffel rondloopt en op moeders schoot klimt, ga ik ervan uit dat het een jong kind is. Als je dan je verhaal in de ik-persoon en de tegenwoordige tijd schrijft, moet je kindertaal gebruiken. Daarom vond ik de voorbeelden storend. Je kan volwassenentaal gebruiken als de HP als volwassene vertelt over zijn jeugd, maar dan zou je dat duidelijk moeten maken en zou het verhaal zeker in de verleden tijd moeten.

Lastig, ik kan als verandering drie dingen doen, perspectief wissel, tegenwoordige tijd naar verleden tijd omzetten, of de taal veranderen.

Eigenlijk zou ik geen van drieën op willen geven en de taal stoort mij niet zo. Mogelijk zou ik meerdere perspectieven kunnen gebruiken. Die ijzeren baan in de eerste 55 woorden zou ik dan nog niet veranderen want dat is dan harstikke kindertaal (buitenlands: chemin de fer / Eisenbahn)

Het is ook niet echt de spreekstem die weinig kinderlijk is. Ik zou na het cursieve gedeelte naar de 3e persoon kunnen schakelen.

Ik heb nu in de 2e alinea 'ik' in 'ze' veranderd.

De 1e alinea is nog 1e persoon, maar dat ga ik niet aanpassen (het is uit een andere verhaal, en ijzeren baan is ook in bepaalde zin kinderlijk).

De 3e alinea is dialoog en de 4e is weer 1e persoon maar daar vertelt de knuffel met pappa's stem en zou het niet storend moeten zijn.

----

Uiteindelijk zijn het maar kleine veranderingen, maakt dit voldoende verschil?

De extra verandering van het perspectief tijdens het verhaal is nu mischien wat onhandig al heefthm het ook iets moois. Ik twijfel of ik het niet alles moet terug zetten in de 1e persoon. Het taalgebruik vond ik niet storend complex. Het is niet hoe ze praat maar hoe ze denkt.

(edit: ik heb de 2e alinea weer terug gezet in 1e persoon het zag er verwarrend uit)

"Het is nogal onrealistisch dat iemand een aanstormende trein overleeft"

Op een station stormen de treinen minder. 

Dag Tinus

Dank voor je verhaal.

Uit de reactie en tegenreactie voel ik dat je nog wat op zoek bent, dat is perfect logisch.

Ik ben zo vrij een aantal commentaren te geven:

1. De intro vind ik niet echt duidelijk, dat heeft te maken met de zinsbouw: 'Mamma's hart maakte een sprongetje ook de trein kwam erbij. ' Dat is wat vreemd neergepend. En zo zijn er nog wat zinnen.

2. Het gebruik van het 'drieven' vind ik fijn gevonden. Je kan als schrijver -zolang het niet iverdreven is of wordt- nieuwe woorden toevoegen, bedenken, uitvinden en daarmee expertimenteren.

3. De scène in de speelgoedwinkel zou ik strakker maken, dat lijkt me wat te uitgetrokken en aan de saaie kant. 

Als je bezig bent aan een volledig verhaal waaruit je dan fragmenten haalt of bijschrijft in de bredere context van het verhaal, is het verstandig je tekst daaraan aan te passen, en daar bedoel ik mee: niet per definitie voortbouwen op een tekst die niet iedereen heeft gelezen, maar er een zelfstandig iets van maken, dat je nadien weer wat aanpast om in het geheel te passen.

De insteek is goed gevonden, maar je verhaal vraagt nog wat schaafwerk, zodat ook de emoties meer kunnen binnenkomen.

Johanna

Dit is geen volledige verhaal waaruit kleine stukken zijn gehaald. Het is andersom. Die eerste alinea is een originele ukv van 55 woorden die nu een vervolg heeft gekregen. Dit verhaal is zelfstandig omdat de ukv is geïntegreerd als eerste alinea. Er hoeft niet iets ander te worden gelezen om het te begrijpen. De link maar de ukv is enkel om de inspiratie bron te herinneren.

----

Grappig is dat ik probeer te spelen met de woorden en zinnen, en punt 1 en 2 zijn dan tegenstrijdig. 

Ik vond 'Mamma's hart maakte een sprongetje ook de trein kwam erbij' heel mooi al zou de volgorde misschien kunnen worden omgedraaid 'De trein kwam erbij en Mamma's hart maakte een sprongetje'. Of eventueel had een komma kunnen helpen 'Mamma's hart maakte een sprongetje, ook de trein kwam erbij'. Of meer woorden zoals 'Mamma's hart maakte een sprongetje, want ook de trein kwam erbij'.

Uiteraard is dat niet een heel erg gangbare zin, maar dat is net als met punt 2 het woord droeven. Ja, die zin is vreemd neergepend, maar dat is expres. Dus dat vind ik grappig hoe het ene (waar ik zelfs over twijfelde) wel wordt opgepikt en het ander niet. (Mogelijk speelt een rol dat ik de scene persoonlijk visualiseer en de lezer maar moet raden wat ik bedoel. Wat er letterlijk gebeurt is dat die pappa op het spoor springt terwijl er een trein aankomt)

Het is een lastige balans. De commentaren helpen daar heel veel bij om het grijze gebied te ontdekken.

-----

Daarnaast ook is er het commentaar van Emily over de spreekstem van een kind-perspectief. Dat helpt mij wel veel. Het stoort mij persoonlijk niet zoveel maar ik begrijp het wel en ik hoop het te kunnen vermijden in volgende verhalen. In dit verhaal vind ik het lastig om te schrijven (dat zou misschien een interessante rubriek zijn, waar verhalen van andere worden omgeschreven in een nieuwe stijl).