#551 De Ecotunnel 

Ik had op drie puntjes wat last met het lezen

> Dat is een dorpje met een bakker en kruidenier op het kerkplein en een slager, fietswinkel en dorpscafé op het gemeenteplein. 

Door de variabele lidwoorden en meerdere opsommingen doorelkaar raak je hier makkelijk van slag. Ik begon te lezen als 1] een bakker (niet noodzakelijk op het kerkplein) 2] een kruidenier op het kerkplein 3] en toen kwam er ineens weer een 'en', en moest ik gaan puzzlen hoe die zin in elkaar steekt.

> In de krant lezen ze hoe een grote boormachine onder de autoweg een gat boort waardoor een reuzepijp wordt gestoken. 

Door het lidwoord 'de' in 'de autoweg', dacht ik dat het ging om de autoweg van de dorpelingen. Maar bij verder lezen vragen ze om ook zoiets en is het dus niet hun autoweg. Door gebruik van 'een autoweg' zou deze mogelijke verwarring kunnen worden afgezwakt.

> en bekomen dat die aan de minister vraagt 

Het wordt 'bekomen' is niet heel gangbaar. (dat kan persoonlijk zijn, maar ik vind het vreemd)

Zij hebben die pijp nergens voor nodig en kunnen simpelweg over de autoweg vliegen. Toch vinden ze de ecotunnel een prima uitvinding van de mensen voor het beschermen van de dieren.

Dit zo'n heerlijk cliché einde (in positieve zin) zo'n superlieve vrolijke het-is-allemaal-goed regel.

Tinus, bedankt voor je feedback. De door jou terecht aangehaalde passages waren stuk voor stuk delen in de tekst die ik had herwerkt om binnen het maximum woordaantal te blijven. Ik heb ze opnieuw herschreven.

Ik weet niet of het binnen de woorden past, maar ik had dit wel een leuke klank gevonden 

Dat is een typisch dorpje met een kerkplein en een gemeenteplein; en met een warme bakker, een kruidenier, een slager, een fietswinkel en een dorpscafé met terras.

Lekker overdreven.

Ok, Tinus, ik heb nog wat gepuzzeld om er het kerkplein terug in te krijgen binnen het woordaantal. 

Een echte feelgood story! Graag gelezen.

Kleine opmerking: Van mij persoonlijk (!) had die laatste alinea over de vlinders etc er niet bij gehoeven. In plaats daarvan misschien het jonge volkje van het begin nog even benoemen: die hadden vast een glimlach op hun gezicht...

Ha Gi, dode dieren in een verhaal met dieren in de hoofdrol is een lekker scherp randje aan een zoet verhaal zoals pure chocola met peper. Het thema doet me denken aan Puk van de Petteflet. Annie MG personifieert haar dieren – voor een langere versie met meer 'show' als pa eens de tijd heeft.

@Lia, dank je voor de reactie. Ik heb het einde aangepast aan jouw wens.
@KN, leuke reactie en nog wel met een knipoog naar AMGS. Vroeg de coach geen verTELLing en geen SHOWing, vraagt pa zich af? :-)

Hi Gi,

Ik vind het lekker lezen en ben het met Kruidnagel eens dat een scherp randje wel leuk is, maar vind ook wel dat voor een zeemzoet verhaal een wel erg groot gedeelte over kommer en kwel gaat :-) Dat doet niks af aan de kwaliteit van het verhaal, maar het duurde voor mij wel lang voordat het 'ah, daar is de zoetigheid dan toch'-moment kwam.  

Dag Vaudchespeldt, bedankt voor de reactie, tja soms duurt het wachten op het ijsje of het snoepje wat langer...:-)

Hallo, Gi, heel mooi en zoet verhaal, heel vlot geschreven. Dat er eerst dieren doodgaan, stoort mij niet (in dit verhaal bedoel ik, niet in het echte leven), in sprookje gebeuren de meest afgrijselijke dingen, vooraleer alles goed afloopt.

Hi Emily, dank voor het compliment. Zoals in het echte leven moeten er eerst slachtoffers vallen alvorens men kramikkelige dingen aanpakt. 

Hi Gi, ik heb genoten van dit dierenepos en ben ook met een glimlach ingeslapen. 

Dag Gi

Fijn verhaal en tof geschreven. Het eindigt zoet dus dat is zeker geslaagd.

Ik vraag me wel af of je het niet meer tot leven zou hebben gebracht als je een dier of personage de emotie van de schrik en de opluchting op het einde had laten vertellen?

Johanna