# 550 – Het is een spel

De Rubik's kubus is momenteel een rage bij mijn zoontje op de basisschool, vergelijkbaar met de jaren 90 flippo's en klapbandjes. Iedere jongen in de klas heeft minstens één zo'n kubus en bij de laatste twee verjaardagfeestjes waren er beiden keren verjaardagstaarten in de vorm van zo'n kubus.

Tegelijkertijd is er ook een toename van autisme of andere labels. Ik weet niet of hier een verband is.

• Het 'seriële misverstand' vind ik onduidelijk. Sowieso is het misschien beter om 'seriële' te vervangen voor 'terugkerende', of iets anders meer Nederlands. Het begrip 'serial misunderstanding' is misschien teveel Engels. Dan nog steeds is het niet heel duidelijk over wat voor misverstand het gaat. Het heeft iets met die carrière en de bedrijven te maken denk ik. Maar ik volg dat niet helemaal.
• "ook bij alle andere bedrijven waar ik mezelf vervolgens naar binnen wist te praten." Het 'vervolgens' staat hier op een plek die verwarrend kan zijn. Ik kan het opvatten als 'hij verveeld zich bij andere bedrijven' op die verveling volgend 'kan hij bij die bedrijven binnen komen'.
• Ik krijg het idee van een man met Asperger die zijn gevoelens en relaties benaderd als een Rubik's kubus. Maar dat idee hangt aan een zijden draadje. Een stukje als "Vannacht om half twee wilde ze praten over geld" geeft mij niet meteen het idee wat er aan de hand is. Gaat dit om geldproblemen omdat ze er middernacht van wakker ligt? Of gaat dit over koetjes en kalfjes? Het plassen en naar de wc gaan dat zou een bijzondere metafoor kunnen zijn, maar voor mij is het storend dat ik het niet volg.
• De openingszin en slotzin over 'kunstenaars' kan misschien wat duidelijker worden uitgedrukt. Ik krijg er een beetje een Nescio's Titaantjes idee van. Dat hij een simpele kantoor-carriere volgt in plaats van kunstenaar wordt. Maar hoe dat mengt met het autisme en het nacht gesprek over geld is mij niet duidelijk.
• "Van haar houden was daarna als de Rubiks kubus op mijn thuiswerkplek" het woord 'daarna' legt een accent op een verandering. Door zijn kantoorbaan verandert er iets in het 'houden van'. Ik heb hier als ik doordenk een vaag gevoel van een trieste gedachte, dat het huisje boompje beestje leven de liefde in een relatie omvormt tot een machine. Wanneer dat het idee is, dan zou dat wat sterker mogen. Ik moest er over doordenken. Het 'daarna' is een beetje vaag.

Ha Tinus, dank voor je reacties. Ze worden steeds langer. Langer zelfs dan mijn verhaal.

Reacties zijn als een Rubiks kubus. Het originele bericht heeft maar 54 vakjes, maar er zijn 43 252 003 274 489 856 000 mogelijkheden om ze door elkaar te schudden.

Dag Kruidnagel,

Met plezier gelezen. Dat allereerst. Alhoewel je ondertussen weet dat jouw stijl niet de mijne is. 
Maar ik zie wel altijd mooie zinnen. 
We waren kunstenaar, voor elkaar bestemd en straatarm, dus nam ik een baantje.
Zo'n openingszin trekt me dus al het verhaal in. Daar geniet ik van.
Ik schudde mijn zelfbeeld op en bedacht spontaan rapportages die werden aangezien voor talent en motivatie, ook door mijzelf.
Smullen :-)
Maar.. Van de bijpassende loonsverhoging kocht ik de Rubiks kubus die ik als kind ooit te duur vond. Hier struikel ik dan weer. Als je een loonsverhoging nodig hebt om die kubus te kopen? Vind ik niet realistisch.
Maar dat was het dan ook.
Nou, ik vroeg me ook nog af of iemand met Asperger heel goed actief kan luisteren. Dat dan weer wel. Maar die zal dat zelf wel vinden, denk ik.
De metafoor vind ik treffend en goed gevonden.
Nogmaals, met plezier gelezen en een hele mooi metafoor.
 

Ha Angus, dank je! Smullen van iets wat je smaak niet is, dat is een compliment. En over dat loontje: ik ken zulke armoede wel hoor, dat je altijd rood staat en dat het door je jeugd in je genen zit - geen geld uitgeven aan zulk spul. Dan biedt de zekerheid van iets meer loon je ineens wel die mentale vrijheid om zo'n totem alsnog te kopen. Qua Asperger tot slot: hij denkt rigide over zijn geniaal gekopieerde sociale vaardigheden.

Dank voor je toelichting.
En het zijn alleen maar vraagtekens van mijn kant. Antwoord is duidelijk. En nogmaals. Met plezier gelezen. Mijn stijl niet, maar mooi verwoord, het gevoel, het voelen van de tekortkoming daarin, de worsteling, het puzzelen.

Ik vind hem weer prachtig. De soms 'ongelukkig' gekozen woorden voegen net toe aan de doorgetrokken metafoor. Een dure rubik, een label en de opdracht om van iemand te houden zonder dat er een handleiding bestaat. Samen plassen!

ZGG

Thanks, Tony! Haha, Freud en jij hebben samen veel lol 💩

@ Tinus: Neurodiversiteit markeert een onvermogen ten opzichte van de geldende maatschappij met zijn verfijnde verwachtingen. Je echte gevoelens passen niet in die mal. Dat zorgt voor financiële armoede. Maar geldt dat ook per se voor een relatie met zoiets abstracts en persoonlijks als liefde? En ultimo: geldt dat ook voor kunst – de meest autonome uiting van het persoonlijke dat daardoor universeel blijkt? Die haast onverenigbaar lijkt met een leventje binnen de mal, de Rubiks kubus die dat toch niet is?

Kruidnagel je verhaal met plezier gelezen. Anderen hebben er al genoeg over gezegd.

Dank je wel voor het reageren, Job!

Een goed gekruide kubusmetafoor Kruidnagel. Erg mooi en graag gelezen!

Ik ben het klinkend met je eens. Asperger klonk zoveel beter/vriendelijker dan ASS.

Erg veel dank ook voor je comment, KingCharles!

Jezelf verliezen in het perfectioneren van de kunst van het normaal doen, terwijl juist elke poging onderstreept dat je het nooit zult zijn. Waar zouden we zijn zonder zelfkastijding? Verder geen vraagtekens voor mij, slechts tranen en een glimlach vanwege onze gedeelde liefde voor metaforen. Je bent een kunstenaar Kruidnagel.

Ha Mespunt, je vraagteken raakt zelfs de tegenstrijdigheid van het menselijk tekort. Het slappe koord is de bloody creativiteit van een kunstje/kunst/ambacht leren zodat je steeds oprechter kunt leven en schrijven. Dat is zo mooi aan metaforen, van hun moddervette symboliek tot hun hooggestemde waarheid.

Dit weekend was ik bij de boekpresentatie van Kleine heilige dingen van Annemieke Dannenberg en besefte ik: het is ook een netwerkje van de opleiding en de uitgeverij. De roman gaat onder meer over de evangelische wereld, waar ik half in zit; een scene waar mensen botweg over de hoofdpersoon heen walsen omdat ze anders hun houvast verliezen. Daar ergens is mijn literaire hoekje.

Hoi Kruidnagel,

Je verhaal met plezier gelezen. Al veel over gezegd.  Had van mij wel wat meer to the point gemogen, maar dat is iets persoonlijks. 

Echt een goede  metafoor!  Ik denk dat iedere relatie wel een soort RK is. Je wilt het goed hebben, ben er soms bijna en dan lukt het  uiteindelijk net niet. En als je het toch een keer voor elkaar hebt, gaat het vervelen en maak je er zelf weer een rommeltje van. Uiteindelijk stap je op, of neem je genoegen met bijna perfect. Dat laatste maakt het leven een stuk relaxter, is mijn ervaring;)

Ik moest lachen bij de zin: omdat ik weet hoe het werkt.... Ze bestaan dus nog, die mannen, ha, ha! 

Ha LiaV55,

Dank je voor het lezen en complimenteren. Het tempo ligt laag, dat klopt. We zullen het altijd moeten stellen met pogingen, maar ja, perfectionisme. 

Ha kruidnagel,
Mooi die zin over de rapportages. Ooit kan weg in de zin; die ik als kind te duur vond. Ook het woord natuurlijk even verderop kan je schrappen zonder dat de zin aan kracht verliest. 
Mooi dat naar binnen weten te praten en de observatie over de vriendelijkere klank van de term Asperger. Op bepaalde plekken wordt de tekst wat te wollig naar mijn smaak, maar dat is een persoonlijke voorkeurskwestie. De metafoor een hele sterke. Ik je bijdrage graag gelezen. 

Dank voor je prettige reactie, Emmy! Ik ben natuurlijk zo vrij het niet met je eens te zijn over die bijwoordjes. Dat van die wolligheid: daarover ga ik nog eens goed nadenken.

Hoi Kruidnagel,

Knap literair stukje. Ik sluit me grotendeels bij Emmy aan wat betreft inhoudelijke feedback. Ik denk dat de rubiks cube ook een wat subtielere introductie kan krijgen en later een keer een terloopse uitleg, iets meer tussen de regels door. Maar ik vind zeker knap geschreven en ik heb het graag gelezen.

ps. ik haalde de stickers eraf en plakte ze dan weer op de goede manier op. Ben ik dan ook neurodivers of gewoon lui?

Zoals ik het lees is de Rubik cube hier zowel een metafoor voor autisme, carrière en relatie. Het geeft inzicht in hoe serieel de opvolgende problemen steeds een puzzel zijn waarbij je in eerste instantie de puzzel juist in de war maakt, probeert intuïtief het op te lossen maar verder van huis komt, waarna je een handleiding raadpleegt maar had gewild dat je intuïtie en creativiteit genoeg waren. Onoplosbaar is het verlangen van als kunstenaar te kunnen leven. Gelukkig is jouw liefde wel oplosbaar. 

De Rubik cube als metafoor geeft inzicht en is treffend.

Hoi Sonnema,

Dank voor je reactie. Jouw puzzelstijl zou een vorm van omdenken kunnen zijn. Maar is wel meer werk en uiteindelijk lelijker en saai. De uitleg subtieler verwerken kan zeker, met zo'n hele alinea vol info.

Neurodivers zijn? Gewoon testen.

Ha Odile, thanks! Ergens op de achtergrond zoemt ook het thema 'geld'. Hoe komt een artistiek type, zijnde neurodivers, aan geld, liefde, een bestemming? Waarop lever je in? Hoe lang houd je dat vol? Wat is de balans die werkt?

Ja, erg herkenbaar voor velen. Jongeren worden daar nu veel meer in begeleid.