#550 Een onstilbaar verlangen

Ik vind het idee van herpes virus als heimwee leuk bedacht. Van mij had dat wel sterker terug mogen komen in het verhaal.

De laatste alinea vind ik moeilijk te lezen. Bij de oorlog vraag ik me af welke oorlog wordt bedoeld en hoe hij deze heeft onvlucht. De Daniel Barzo ken ik niet, is dat een bekend figuur? En dat verhuizen van zijn interieur is misschien wat omslachtig.

De oude jas die steeds krapper en dunner wordt is een mooie omschrijving maar botst misschien een beetje met het herpes virus (waar je juist steeds minder last van krijgt).

De passage 'De felicitatiebrieven voor zijn Bar Mitswa ... weer naar beneden was gekomen.' vind ik heel aangenaam om te lezen. Maar het is best een groot stuk en ik vraag me af of het heel functioneel is voor de verhaallijn. Wanneer je het schrapt en schrijft 'Zijn eerste kennismaking met heimwee was de tijd dat hij op Heppenburg verbleef. ... Gesprekken met vrienden hadden zijn vader tot dat besluit doen komen' (waarbij die puntjes het geschrapte stuk zijn) dan heb ik niet het idee dat ik iets essentieels mis. Ik wil niet voorstellen dat je het stuk moet schrappen want ik vindt het een leuk deel, maar er zou mogelijk iets meer samenhang kunnen zijn.

Hallo Tinus,

dank voor je feedback. Het gedeelte over de Bar Mitswa is belangrijk omdat het aangeeft dat de hoofdpersoon joods is. Met dat laatste is lijkt me ook de suggestie gewekt welke oorlog het betreft en de reden tot vluchten duidelijk. Dat met de huisraad is daadwerkelijk zo gebeurd in die tijd en ook van belang wat de heimwee betreft. Door de huisraad mee te nemen laat iemand zien niet afstand te willen/kunnen doen van delen van zijn verleden. De heimwee wordt daarmee benadrukt. Het vast willen houden aan het Europa dat hij noodgedwongen achter zich heeft moeten laten. De personage Daniel Barzo is fictief, maar wel degelijk gebasseerd op iemand (Max Brod) die inderdaad bij zijn vlucht de hele huisraad mee liet overkomen. (Dit kort verhaal is een aangepast fragment uit een roman waar ik op dit moment de laatste hand aan leg. De metafoor (van zowel de herpes als t vloeipapier) vond ik passend bij de opdracht van deze week en ik dacht: eens kijken of ik er een kort verhaal van kan maken.

Ha Emmy, interessante periode snijd je hier aan. De overeenkomsten met herpes snap ik. Alleen komt die niet meer terug in je verhaal. De heimwee werk je wel mooi beeldend uit.

Dag Emmy,

Ik deel de mening van Kruidnagel. Je stipt het aan, maar daarna vervliegt het voor mij. 
En eerlijk is eerlijk. Daarbij speelt voor mij ook dat die metafoor zo uitdrukkelijk wordt benoemd in de eerste regel.
Zeker dan verwacht ik iets van zweertjes terug te lezen in het vervolg.

Eens, sterk idee die herpes, jammer genoeg niet verder uitgewerkt. Probeer (al moet dat natuurlijk niet) je zinnen actiever te krijgen en iets minder te vertellen en meer te tonen. Enkele keren vertel je het al, om dan een beeld te maken.

BV:
 

Otto had zijn moeder nog nooit zo overstuur gezien. Ze had geschreeuwd en met de deur gesmeten. Het had lang geduurd voor ze met een rood en vlekkerig gezicht weer naar beneden was gekomen.

zou knn worden:

Otto's moeder schreeuwde en smeet de deur uit het slot. Wat leek als vijftig jaar later - in werkelijkheid toch zevenenzestig minuten - kwam ze met een rood en vlekkerig gezicht weer naar beneden.

Excuus, ik nam de vrijheid de coach uit te hangen - totaal ongepast natuurlijk, maar ik typte het toch al, dus laat ik het staan ;)

GG!

@kruidnagel @angus @Tony dankjewel voor jullie reacties. Ik zal het meenemen voor een volgende keer. Tony dit is een forum waar feedback juist gestimuleerd wordt, dus die vrijheid om tips te geven heb je sowieso en is totaal niet ongepast. Ik ben zoals jullie inmiddels wel weten, meer van het subtiele. Wat mij betreft komt de heimwee die net als een herpusvirus steeds weer opnieuw de kop opduikt voldoende naar voren. Dat het schrijnt lijkt me duidelijk, dat zal elke lezer die wel eens met heimwee te kampen heeft meevoelen met de hoofdpersoon. Mijn bijdrage van deze week is een vertelling, in een meer passieve stijl die wellicht niet meer zo gebruikelijk is, maar wel past bij de tijd waarin mijn bijdrage speelt. 

Hallo Emmy, het herpesvirus kent diverse variëteiten. Het had voor de beeldvorming in je verhaal misschien goed geweest om te kiezen voor gordelroos. Die onderhuids aanwezig blijft en na jaren weer kan opspelen.

Je verhaal verder met plezier gelezen.

Hoi Emmy, mooi verhaald hoor. Het thema, het verhaal zelf en de gekozen beelden die je daarbij oproept. Dun als vloeipapier vind ik prachtig gevonden. Toch ben ik het ook eens met de andere commentaren. Voor mij loopt de metafoor niet als een rode draad door de tekst heen, waardoor de herpesvergelijking een beetje wegvalt. Een uitsmijter met een terugverwijzing daarnaar zou uitkomst bieden, het liefste (zoals Angus ook al aangeeft) met korsten en zweren en al.

Hoi Emmy  Een vertelling, zo noem je het zelf, en daar is niets mis mee. Het maakt het wel moeilijker om me dan in te leven inde hoofdpersoon. Daardoor wat minder boeiend. Toch graag gelezen. Bijzonder verhaal, met heftige achtergrond. De metafoor is mooi gekozen, en trekt me het verhaal in,  maar ik mis later ook meer vergelijking tussen de heimwee en het virus.  Het dunne vloeipapier en de oude jas vond ik daarentegen er positief uitspringen.

Dank @Lia, @KC en @Job
Ik neem jullie suggesties mee voor een volgende bijdrage! 

Hoi Emmy,

Ik sluit me aan bij LiaV en KingCharles als het gaat om inhoudelijk commentaar. Maar wel weer kwalitatief hoogstaand verhaal en graag gelezen.

Jij koos ervoor om de metafoor voorin te zetten, zodat het kleurt hoe we het verhaal lezen. Dat is ook een optie. Voormalig redactrice Lidewijde Paris zei eens dat er ook goede tell is in plaats van Show-don't-tell. Dat zie je hier en ook in wereldliteratuur. Soms bij aangrijpende onderwerpen vergemakkelijkt tell het lezen. Mooie metafoor het vloeipapier.