#549 Verbreden van de horizon

Wijze woorden van je vader. Precies zo ervaar ik dat. Mooi hoe je die herdenking weer tot leven wekt. Ik zag je zo staan. 

Dank je Emmy, mijn vader was een ware Mensch.

Hoi Gi, mooi. Heel mooi! Graag gelezen!

Nooit over nagedacht dat het vrijwel in alle talen vaderland en moedertaal is. Grappig. Van de moedertaal weet ik de herkomst. De foetus hoort in de buik vrijwel alleen/het meeste de stem van de moeder en luistert naar de klanken die moeders produceert. Er is veel onderzoek gedaan bij baby's: pasgeboren baby's uit verschillende landen huilen in verschillende frequenties. Cool toch?! 

Vaderland, dat weet ik dan weer niet, maar ik sluit mij wel aan bij de wijze woorden van jouw vader.

Hi KC, ook de term moederland bestaat, maar vadertaal is gezien jouw verklaring over de herkomst van moedertaal dan zo goed als uitgesloten. Pas een jaartje na de geboorte gaat een kind het gebrabbel van zijn vader imiteren.:-)

Mooie openingszin, Gi: ik vraag me meteen af waar dat heen gaat en of het wel waar is en wat ik daar dan zelf van vind. Het is een klein essay over spreektaal.

Ik las dat je vaderland is waar je wieg stond en je moederland is waar je woont, als je althans een landverhuizer bent. Misschien omdat vaders vechten in de legers van de geboortelanden.

Inderdaad mooie openingszin. Ook qua mini-essay sluit ik me bij Kruidnagel aan.

Bedankt KN en Hadeke voor het reageren. 

In een reactie elders lees ik de verwondering over het feit dat in een klein land zoveel verschillende dialecten bestaan. Dat geldt ook in grote landen, iemand uit Marseille verstaat amper het Frans uit Bretagne of Quebec. Een Hamburger spreekt anders dan een Frankfurter of iemand uit Munchen. Iers is voor vele Londenaars een vreemde taal. Velen spreken over taalverarming of verloedering, ik hoor liever over de dialecten die een taal 'rijk' is.
Mooi, Gi, die scène in Potsdam. 

Hoi Gi, 

Je tekst is sterk en persoonlijk, met een mooie boodschap over taal en identiteit. De overgang van het citaat van je vader naar de anekdote over Berlijn kan iets vloeiender, zodat de link tussen beide duidelijker wordt. De beschrijving van de ontroering bij de aanwezigen is krachtig, maar zou met iets strakkere zinnen nog meer impact kunnen hebben.

Het laatste deel over de Vlaamse ontvoogding en streektalen is interessant, maar voelt wat losgekoppeld van je persoonlijke ervaring. Een explicietere verbinding zou de samenhang versterken. Al met al een boeiende tekst die met kleine verfijningen nog sterker kan worden.