#549 Echte Liefde

Dag Uruguru,

Taal alleen bleek niet in staat om dat gevoel in mijn geest te planten.
Top! vind ik. Maar..
Lang dacht ik dat taal het enige middel was om mijn existentiële eenzaamheid te doorbreken. 
Maar gezien de eerder aangehaalde zin zal het gevoel anders zijn geweest. Dat mis ik een beetje, dat het denken tegen beter voelen, niet denken, in was.
Maar heel graag gelezen! 
(En pst ;-) vervang die 10 voor tien).

Angus, weer bedankt voor je reactie en je opmerkingen.

Ik kan me voorstellen dat je iets mist. Lastig is dat uitleg van zelf expressie te veel woorden vergt. Anders dan bij verhalen is het belangrijkste dat ik zelf begrijp wat ik in dit tekstje denk te zeggen. Ik kan niet verwachten dat anderen naadloos mijn gedachten kunnen volgen.

Voor mij zijn denken en voelen met elkaar verbonden, en liggen die twee citaten in elkaars verlengde. Het idee is dat iemand die de liefde niet kent (en nooit heeft ontvangen), het begrip daarvan of het gevoel zelf, niet door taal alleen kan verwerven.

Iedereen wordt alleen geboren, en gaat alleen dood. Dat is zowel een gedachte als een gevoel. Communicatie kan de illusie voeden dat iemand niet alleen is, en het leven met anderen kan delen. Daardoor kan taal op zijn minst schijnbaar de existentiële eenzaamheid van het bestaan doorbreken.

Het onvermogen van taal in het eerste geval, en het vermogen van taal in het tweede voorbeeld, zijn twee aspecten van taal die ik wilde benoemen. Wat ik er graag beter in had verwerkt, is zowel het bevrijdende als het beperkende karakter van taal.  Behalve de brug die taal kan slaan, gijzelt taal ook gedachten, die gevangen door taal, gebonden zijn aan de beperkingen ervan.

Liefde is een krachtig medicijn tegen eenzaamheid. Taal is een middel. Een voertuig van gedachten en emoties. Onbeantwoord blijft of liefde de eenzaamheid van de individuele reis door het leven ook werkelijk doorbreekt. Contact via zintuiglijke waarneming en/of taal is indirect. Is er ooit direct contact tussen de ene denkwereld en de andere?

Die 10 is er tussendoor geglipt. Kennelijk was ik zo in beslag genomen door de inhoud, dat de aandacht voor de vorm verslapte. Ik heb het aangepast.

Hi Uruguru, Hardop lachen bij: ik hield van hete kip met nasi. Ik vind het mooi, graag gelezen.

Hallo KingCharles, mooi dat je de humor ervan zag.

Ik vond het ook humoristisch. Het is niet alleen maar humor. Het is een versie van hoe het in werkelijkheid is gegaan. Nu, na ruim vijftig jaar, herinner ik mij nog dat ik die kip in mijn antwoord zelfs heb genoemd.

Bedankt voor je reactie.

Ha Uruguru,
Prachtig! Ik wilde niet kwijt wat zij me gaf. Die geest die alleen bleef. Je hebt heel goed weten te vangen wat vaak zo ongrijpbaar is in woorden, maar zo diep gevoeld wordt. Dank!

Ha Emmyvanswaaij, fijn dat je laat weten hoe mijn ontboezeming je geraakt heeft. Bedankt!

Ha Uruguru,

Je zet de ontoereikendheid van taal en het onvermogen van de verteller, die uit zijn schulp kruipt, fijn neer. En liefde: eerst verrukkelijk egoïstisch verliefd zijn en die half ongrijpbare band laten ontstaan die dan wederzijds redelijk belangeloos moet zien te blijven doordat je elkaar leuk vindt. Vooral een klus als je die band zelf als kind thuis minder hartelijk hebt ervaren, vooral als je zelf kinderen krijgt.

Mooi hoe je juist in taal je onmacht weergeeft, waarin taal voor jou tekortschoot.

Daarnaast ook treffend hoe het leven ongrijpbaar onbegrijpelijk kan zijn en toch de kracht heeft om dat leven te raken en te verrijken.

Dag Uruguru,

Ik had aandachtiger moeten lezen.
Excuses.

@Hadeke, Scherpe observatie. Bedankt.

Ik vind het jammer dat ik niets van betekenis te zeggen heb op jouw bijdrage. Ik weet niet of het een songtekst is of een gedicht. Bij beiden heb ik zelden een gevoel, en snap ik er ook vaak niet veel van. De stelregel waaraan ik mij probeer te houden is dat ik niets zeg wat ik niet ook voel.

@Angus: nee man, is helemaal goed. Het is een oude kwaal dat ik soms te cryptisch ben. Om daarna van de weersomstuit te uitgebreid toe te lichten.

Ik kan je goed begrijpen. Misschien gaan gedichten je ooit nog eens 'grijpen' en anders niet. 😀

Hoi Uruguru, 

Je tekst is sterk en ingetogen, met een mooie spanningsboog en subtiele emotie. De verwarring rond “houden van” is goed opgebouwd en de overgang naar het besef van liefde voelt natuurlijk.

Sommige zinnen kunnen iets compacter. Bijvoorbeeld: “Ook de kindertehuizen en inrichtingen grossierden niet in liefde.” is sterk, maar kan korter, zoals: “Kindertehuizen kenden geen liefde.” De zin “Lichamen raakten elkaar. Lusten roerden zich, maar de geest bleef alleen.” is krachtig, maar kan misschien iets subtieler, afhankelijk van de toon die je zoekt.

De laatste alinea is mooi, vooral het mysterieuze slot. “Hoe die tot mij kwam?” kan eventueel vloeiender, bijvoorbeeld: “Hoe die mij bereikte?” voor een natuurlijker ritme.