Lid sinds

8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#548 Op de vlucht

8 maart 2025 - 14:30

 

De donkere straten glimmen van de regen. Af en toe sta ik stil en kijk om me heen, luister. Ik wil schreeuwen, gillen, in een hoekje kruipen en wachten tot ik wakker word. De neonlampen proberen de nacht vrolijker te maken, lichter. Maar voor mij ziet het er juist enger uit. Het lijkt alsof de wereld gewoon verder is gegaan, terwijl voor mij de wereld stil stond. De ingang van de metro ziet eruit als een trap naar de onderwereld en even aarzel ik. Ik wil niet nog een keer het donker in, niet weer naar beneden. Aan de overkant staat een schim tussen twee auto's. Mijn hart staat even stil en zonder verder te aarzelen ren ik met twee treden tegelijk naar beneden. Daar ruikt het muf naar koffie, urine en stilstaand water. Op het perron hangen wat jongeren rond. Een moeder met een wandelwagen staart me aan. Ik kijk naar beneden, naar de punten van mijn schoenen. Twee verschillende, de rechter ben ik kwijtgeraakt toen ik voor de eerste keer probeerde te vluchten.

Het lijkt of iedereen naar me kijkt. Heeft hij me ook zo geobserveerd? Hoe wist hij anders dat ik rode lippenstift had gekocht? Onwillekeurig lik ik over mijn lippen, waar natuurlijk allang geen kleur meer op zit. Ik probeer mijn aandacht af te leiden door de graffiti op de muren te lezen, maar het enige dat ik kan ontcijferen is een abstracte vorm van het woord Prophets.

Als ik nu iemand aanspreek vermoordt hij me, of neemt hij me weer mee. Misschien ook wel degene die me helpt. Hij zei dat hij vrienden bij de politie had, en dat ze ook mijn huis in de gaten hielden. Waar kan ik heen? Ergens ver weg klonk de bel van een metro die me doet denken aan mijn vaders lievelingsliedje.

All our times have come, Here but now they're gone.
Seasons don't fear the reaper,
Nor do the wind, the sun or the rain.
We can be like they are.

De bel komt razendsnel dichterbij en voor ik me kan bedenken steek ik mijn hand uit en doe een stap naar voren. Alles beter dan terug.

 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
9 maart 2025 - 21:33

Hi Sonnema, prachtig verhaal van Jeanny! Ik voelde de angst en de beklemming tijdens het lezen. Zo zou het zomaar geweest kunnen zijn, graag gelezen. Een gokje: het derde verstopte nummer is ... The Prophets Song van Queen?

Taalzeurtje: als ik iemand aanspreek vermoord hij me ---> als ik iemand aanspreek, vermoordt hij me of neemt hij me weer mee.

Lid sinds

8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 maart 2025 - 11:57

Hoi KingCharles,

Dank voor het lezen en de feedback. Fijn dat je het leuk vond. Ik heb je opmerking direct verwerkt.

Nee de hint slaat wel op die zin, maar die band/nummer er niet bij bedacht, maar wel een goeie!

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 maart 2025 - 12:32

 

Hallo Sonnema, spannend, beklemmend verhaal. Alleen de schoenen brachten mij even in de war: “Ik kijk naar de punten van mijn schoenen (meervoud), twee verschillende (dus ook meervoud) en dan blijkt dat je er één bent kwijt geraakt. De perspectiefwissel in de laatste alinea brengt mij in verwarring. Verder graag gelezen.
Is het derde lied The Sound of Silence van Simon & Garfunkel?

 

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
10 maart 2025 - 13:59

Hai Sonnema,

de overschakeling van ik-perspectief naar zij-perspectief en overgang van tegenwoordige naar verleden tijd zorgt dat je korte verhaal aan het einde schuurt. Als lezer denk je huh? Je had er ook voor kunnen kiezen om het hele fragment in de derde persoon te schrijven. Samen met de tegenwoordige tijd van je fragment zorgt dat voor hetzelfde effect als het ik-perspectief. Maar daar heb je niet voor gekozen. Om het dramatische moment aan te zetten?

'Mijn hart staat even stil', dat is een cliché.

De bel bij waardoor 'ik' aan het laatste liedje denkt is me niet helemaal duidelijk. Is dat het geluid van de naderende metro?

Met plezier gelezen en geluisterd!

Lid sinds

8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 maart 2025 - 17:09

Dag Emily, Job en Frank,

Dank voor het lezen, de complimenten en de feedback.

@Emily, de schoen verwijst naar het liedje waar ze er eentje kwijtraakt.  Waar ze een andere vandaan heeft weet ik niet.

@Frank. De bel was inderdaad van de metro. De overgang naar derde persoon was niet geheel bewust gedaan. In zoverre wel dat het op deze manier wat afstand schept wat ik wel wilde, maar nu Ik het nog een keer lees snap ik dat het storend is. Ik heb enkele elementen herschreven, wellicht dat het zo beter overkomt.

En het derde liedje was inderdaad door één persoon geraden: The sound of Silence van Paul Simon (hoewel de versie van disturbed nog mooier is) Zie de neonlichten en de words of the prophets written on the subway walls.

https://youtu.be/u9Dg-g7t2l4?si=WjrzyD52LYOuEmVV

zeker een aanrader om deze ook te luisteren 

Nogmaals dank iedereen