#546 Onderscheppen

Ha, de schepping! God is er nu ook bij. En die ander: dan is dit misschien de val van Lucifer? Mooi poëtisch beschreven.

Dag Hadeke,

Het spijt me.
Dit is voor mij te bombastisch. 

Dank voor de reacties.

@kruidnagel Dat zou natuurlijk goed kunnen. 😀 Voor de schepping bestond alles én niets in een tijdloos samenzijn, dus God en de Duivel waren toen nog één én tegelijkertijd ook niets.

@angus Te bombastisch had ik nu weer geen rekening mee gehouden. Te ingewikkeld, te filosofisch, te abstract, te fragmentarisch, te bedacht, die allemaal wel en nog een rijtje meer, want zelf niet echt tevreden. Maar 'bombastisch' heeft voor mij denk ik een andere betekenis/ waarde dan voor jou. Hoe omschrijf jij bombastisch in dit verband?

Hoi Hadeke, mooi verhaal! Ook al is het cryptisch, het neemt me wel mee. Het einde is ook mooi. Wat ik enigszins tegenstrijdig vond is dat er toch over "dagen, maanden en jaren" wordt gesproken door de "ik'. Er wordt wel gezegd "nu" zou ik zeggen dagen, maanden en jaren, maar toch stond het me  tegen omdat het begin juist zo'n worsteling in de eeuwigheid betekent. Misschien kan dat nog wat cryptischer, of algemener, bijv: 'het gaat al tijden niet goed met hem, al weet ik niet of ik dat begrip correct gebruik". Ofzo :p. In ieder geval graag gelezen, interessant perspectief, en zeker historisch!

Dag Hadeke,

Ik krijg er dat gevoel bij dat ik eerder had bij een verhaal van Kruidnagel een aantal opdrachten geleden. Alsof ik iets lees van (bijvoorbeeld) Ilja Leonard Pfeijffer. Mooi taalgebruik, mooie zinnen, maar het komt - bij mij - over als etaleren van het vakmanschap. Daardoor krijg ik het gevoel dat de schrijver voor mij op de voorgrond staat en niet het personage. Dat komt met name door een zin als Nogmaals, nu zouden we woorden hebben in de ruziënde zin, maar de woorden die wij verplaatsten klopten en bestonden slechts in elkaar, zonder punt en zonder hoofdletter. Maar dat is dus mijn gevoel. Niet meer en niet minder. En je kunt het ook als een compliment zien, maar het verhaal pakt me dan niet.

@angus Helder, dan snap ik je. (En ik kan het zelfs wel met je eens zijn. 😀) Daarom vind ik dit een fijne site: je kunt weer verder met wat je terugkrijgt.

@karel123 Ik heb het mezelf ook wel wat lastig gemaakt. Het perspectief van de verteller is een terugblik op een tijd, dat tijd niet bestond. Maar tja, dat vertelt hij in een moment dat de tijd net is begonnen te lopen. 🙃 Ik neem je opmerking mee naar nieuweverhalen, maar denk dat ik dit verhaal even laat zoals het nu is.

Hoi Hadeke,

Tot nu toe had ik het verhaal dat het verst weg lag in het verleden, maar je hebt me ruimschoots verslagen. Het neigt inderdaad eerder naar poëzie dan naar een verhaal. Zoals in veel scheppingsverhalen zijn woorden krachtig en brengen slechts enkele klanken en woorden hele werelden tevoorschijn. Dat is wat wij als creatieve geesten uiteindelijk ook graag doen, dus daarin vind ik het een goed onderwerp. Het zijn ook mooie zinnen en fijn compact neergezet. Daarnaast snap ik wel dat het wellicht controversieel is, zowel in onderwerp als uitvoering. Het is ook wel zoeken naar de daadwerkelijke betekenis en af en toe moeilijk te volgen. Wel graag gelezen. Knap gedaan

Hoi Hadeke, ik vind het een mooi verhaal, vanuit het perspectief van de duivel. Dat had ik overigens pas op het einde door en ook alleen omdat Hij met een hoofdletter was. Er wordt meerdere keren aan Hem gerefereerd. Misschien helpt het als alle Hij's en Hem's met hoofdletter geschreven worden?

Interessant stuk! Dit is wel een fragment dat ik een paar keer moest lezen - pas bij de Hij met hoofdletter H ging bij mij het licht aan. Dat is op zich niet erg, soms mag een lezer best even moeten kauwen op een tekst.

In het kader van historische fictie: vaak wordt gezegd dat de historie begint met het geschreven woord, en dat de pre-historie voor het geschreven woord is. En de schepping? (Als ik het goed begrijp?) Die is vast van voor het geschreven woord. Nou spelen scheppingsverhalen en mythologie altijd een leuke rol in de geschiedenis, dus het is prima als dat wat verweeft met elkaar.

Al met al vind ik het een moeilijke tekst om inhoudelijk op in te gaan, juist ook omdat het wat abstract is. Persoonlijk zou ik het leuk vinden als er wat meer persoonlijkheid in zit, misschien wat meer oordelend of wat meer boosheid. Bijvoorbeeld:  Had ik hem tegen kunnen houden? Ach, ik vervloek mezelf elke dag dat ik het niet eens geprobeerd had! Maar dan sus ik mezelf met het idee dat het waarschijnlijk toch niet was gelukt… Het was afschuwelijk, maar ook groots. Ja, groots is het juiste woord.

Juist door zo’n stukje beleving in toe voegen, wordt het wat verhalender - en het helpt de lezer om de abstracte gebeurtenissen ook wat te duiden.