#546 De zee van reservetijd
'Positief.'
De woorden die ik al verwachtte. Raar eigenlijk dat ik nu nog de sidderingen voel, terwijl het overduidelijk was dat dit op een dag naar me toe zou komen. Ik behoor tot de uitverkorenen van wie allang vaststond dat ze het zouden krijgen. Apart blijft vooral dat het bij mij zo lang geduurd heeft.
'Maar...' De arts glimlacht even en duwt haar fancy, groene bril recht. '....Er zijn tegenwoordig behandelmogelijkheden.'
Ik had erover gelezen, de doorbraken in de medische wereld. Het lijkt ineens geen doodsvonnis meer te zijn. Eigenlijk slaat het nergens op. Jim, Karel, Peter, allemaal gleden ze langzaam weg. Glimlachend, berustend in hun lot. Net als ik hadden ze voor het 'life fast die young' principe gekozen. Verkeerde geaardheid, veel te veel middelen, te weinig voorbehoed. De eindfase die ze toekwam en vaak al toe werd gewenst volgde. De hele scene loste op, het vuur van de Regulierdwarsstraat uitgedoofd. Het feest was over, en ik smeekte of ze me op zouden komen halen zoals ze met iedereen die op de gastenlijst stonden deden. Zoals het hoorde. Maar ze lieten me achter op de verlaten dansvloer. Er volgde een eeuwig durende, verstikkende stilte.
'Het zit nog wel in de experimentele fase, maar ik geef u een goede kans als de ontstekingsremmers aan gaan slaan. Dan kunt u er gerust zonder al te veel klachten oud mee worden.'
Nog meer sidderingen, maar deze voelen anders aan. Dus dit is mijn lot, waar ik blij mee zou moeten zijn? Nog vele jaren mag ik hier dus vertoeven met alle gezichten in het geheugen gebrand. Voorzien van hun frustraties over het niet meewerkende lichaam, de angst en schaamte die zich in de pupillen heeft afgetekend. Ik mag verdomme de overlever zijn.
'Meneer Bosboom? Gaat het wel?'
Ik knik voorzichtig, en het lijkt even of de scene me vanuit de Hemel wat energie instraalt. Hun lot was duizend maal erger dan het mijne, en ze wisten deze ook te accepteren.
'Als ik kennelijk wel oud mag gaan worden, dan moet ik daar maar voor gaan denk ik...'
Prachtige paradox, zeer knap…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Prachtige paradox, zeer knap! Originele invalshoek en dan ook nog eens goed geschreven. ZGG.
Mooi gedaan wat mij betreft,…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Mooi gedaan wat mij betreft, Virtuosu.
Show don't tell. Nergens wordt de ziekte of de aard van de scene genoemd, maar al lezende en door de verwijzing naar de Regulierdwarsstraat is het duidelijk.
Origineel ook, om deze epidemie en de medische doorbraak te combineren met het thema ouder worden, overleven en naasten om je heen verliezen.
Vraagtekens van mijn kant:
Het feest was over, en ik smeekte of ze me op zouden komen halen zoals ze met iedereen die op de gastenlijst stonden deden. Moet het niet stond zijn? Iedereen is immers enkelvoud.
Hun lot was duizend maal erger dan het mijne, en ze wisten deze ook te accepteren. Dit?
De eindfase die ze toekwam en vaak al toe werd gewenst volgde. Hen?
Graag gelezen!
Ha Virtuosu, Een goed…
Lid sinds
14 jaar 1 maandRol
Ha Virtuosu,
Een goed gekozen thema. Ik zou op een paar plekken snijden in de tekst, zodat deze aan kracht wint: (eigenlijk slaat het ergens op, kan bijvoorbeeld weg.) Mooi die tegenstellingen ook!
Ik zou de zin: Er volgde een eeuwigdurende verstikkende stilte weglaten. De zin over de verlaten dansvloer brengt in de lezer al de eenzaamheid goed naar voren. Deze hoeft niet nog extra aangezet te worden.
Volgens mij is het live fast, die young . Je zou kunnen overwegen de engelse termen (fancy, deze zin en zo nog een paar) cursief te schrijven.
Mooi het specifieke van de reguliersdwarsstraat.
Mooi geschreven verhaal over…
Lid sinds
9 maandenRol
Mooi geschreven verhaal over een seksueel overdraagbare ziekte. Bij mij roept het helaas ook negatieve herinneringen op over een verstoorde natuurplek in Drenthe die diende als ontmoetingsplaats voor snelle bevrediging.
Ha Virtuoso, Ook hier een…
Lid sinds
7 maanden 3 wekenRol
Ha Virtuoso,
Ook hier een boeiend tijdsgewricht gekozen. Hoewel het wellicht minder een moment als wel een periode van angst, schaamte en uiteindelijk inderdaad opluchting. Je hebt mooi de vertwijfeling van de hp neergezet. "Waarom ik, en wat moet ik er dan mee". Knap gedaan, graag gelezen.
De verbeterpunten staan hierboven reeds vermeld, de Live fast en ook de fancy bril stoorde me even.
Mooi thema genomen en goed…
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Mooi thema genomen en goed uitgewerkt. Ik sluit me aan bij eerdere reacties.
Graag gelezen.
@KingCharles Dank voor het…
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
@KingCharles
Dank voor het lezen en de lovende woorden.
@Angus
Dank voor het lezen, top dat je er dit uit kan halen. Volgens mij kloppen al je taalopmerkingen, scherp. Had het wat vluchtig geschreven en hier niet echt goed op nagelezen.
@emmyvanswaaij
Dank voor het lezen en je feedback. Begrijp ook je opmerking over het weglaten. Normaalgesproken zou het inderdaad wat te veel zijn. Alleen is dit een HP die dit sentiment na al die jaren nog heel sterk voelt, vandaar dat ik het aandikken wel vind kunnen in dit geval. Klopt inderdaad dat het live moet zijn, dank.
@JobWeessies
Dank voor het lezen. Je kunt er zeker vraagtekens bij zetten of niet op een andere plek kan. Aan de andere kant werden ze er in de jaren 80 ook wel genadeloos voor gestraft, dit kun je gerust disproportioneel noemen.
@Sonnema
Dank voor het lezen en de lovende woorden. Het is inderdaad echt een lange periode geweest. HP voelt overigens niet eens echt opluchting dat hij het wel gaat overleven, daarvoor is het schuldgevoel te groot (survivor's guilt).
@Hadeke
Dank voor het lezen.
Interessant verhaal -…
Lid sinds
1 maandRol
Interessant verhaal - voelt niet meteen heel historisch aan, maar vind het contrast tussen het losbandige leven en de keurige arts met haar behandelplan wel een mooie vondst.
Verder eigenlijk weinig op aan te merken! Mooie details, goede sfeer. Knap gedaan!