#546 Een laatste kans (herschreven in ander perspectief)

Ha Job, het verhaal loopt lekker en er zitten mooie historische details in. Toch mis ik een spanningselement en een gebeurtenis. Dat is misschien ook lastig bij een wat minder uitzonderlijk voorval als een koude winter. Ik beeld me maar in dat ze het meisje met de zwavelstokjes is. 

Kruidnagel bedankt voor het lezen. Het spanningselement zit echt verborgen in het verhaal. Maar wellicht speelt hier de ijsberg theorie een rol, omdat ik uitvoerig onderzoek heb gedaan hoe er met dergelijke meisjes in de laat Victoriaanse periode werd omgegaan.

Het extreem koude weer in die periode leidde tot bittere armoede en er stierven relatief veel mensen onder de armere bevolking van Londen.

Dag Job,

Ik deel de mening van Kruidnagel. Het loopt lekker, maar ik blijf toch met een leeg gevoel achter. Ik mis iets. Het is een diorama in woorden, en in die zin geslaagd. Maar de spanning ontbreekt inderdaad.
Dan ga ik, bij een diorama, ook op details letten. Als er wind staat, hier een koude oostenwind, kan de rook niet de lucht in kringelen.
 

Hoi Job, arme Betsy, wordt zo de koude straat weer opgebonjourd. Schrijnend dat er zo met meisjes omgegaan werd in die tijd. Ik lees dat er wel in terug. Graag gelezen.

Angus, bedankt voor je feedback. Ik heb de desbetreffende zijn aangepast. Heb meteen de situatie naar een dag in januari verplaatst en in de tekst aangepast. Was dit bij de revisie van mijn tekst vergeten. Details zijn inderdaad van belang.

KingCharles, bedankt voor de positieve reactie. 

Ik heb genoten van dit verhaal Job. Je geeft een goed tijdsbeeld door subtiele details als het rijtuig, verder heb je het zo geschreven dat je je het lot van deze vrouw aantrekt. Klein verbeterpuntje: verwoei i.p.v verwaait (daar was een tijdswisseling) Het is een rauwe werkelijkheid waarin ze zich bevindt en dat heb je mooi weten te vangen.

Emmy bedankt voor je positieve reactie. Ik heb verwaait veranderd in verwaaide. Verwoei mag trouwens ook. Heb dit even nagezocht op internet.

De rauwe werkelijkheid is in dit geval schrijnend. Als ze bij min 17 graden bibberend in slaap valt is het maar de vraag of ze 's ochtends wakker wordt. En de vrouw is feitelijk een jong meisje rond de 16 jaar. Prostitutie was al gebruikelijk bij meisjes vanaf 12 jaar.

Hoi Job,

Bijzonder verhaal en de rillingen lopen over je rug als je bedenkt hoe dat moet zijn geweest. Mooi dat je een exacte datum hebt gekozen, en het open einde vind ik goed gekozen. Ik mis net als enkele anderen een klein beetje spanning, maar ik weet ook niet zo goed waar je die in zou kunnen inbouwen. In ieder geval knap gedaan en graag gelezen!

Ik mis net als enkele anderen een klein beetje spanning, maar ik weet ook niet zo goed waar je die in zou kunnen inbouwen.
Daar zat ik ook nog op te kauwen. Ik denk dan: Geef haar hoop, geef haar een droom óf kondig haar einde aan.  Maar Bibberend van de kou probeerde ik de slaap te vatten. laat het voor mij in het midden hangen.
Dat wringt voor mij. Daardoor blijft het voor mij een goed geschreven diorama, maar raakt het met net niet echt. Alsof de schrijver geen keuze durft te maken. Dat klinkt harder dan ik het bedoel. Maar zo voelt het voor mij.

Ik vind je enorm sterk in het neerzetten van een sfeer, dat doe je ook in mooi beeldende taal. Voor mij blijft daardoor het nadeel dat ik naar iets moois kíjk, maar niet beleef. Mijn ogen dwalen dan al wat weg naar volgende beelden en dan ben ik het verhaal kwijt. Dat vind ik jammer, omdat de basis al zo sterk is.

Laat me die dichtklappende deur voelen! Laat mij als lezer bijna zelf het idee krijgen dat ik zonder hout er niet meer in kom! Laat die woorden ook tegen mij als lezer geschreeuwd worden. Nu beschrijf je het, maar voel ik het minder.

Sonnema bedankt voor je positieve reactie.

Angus en Hadeke door het kiezen van het schrijven van het perspectief van het jonge meisje kan ik de deur niet echt laten dichtklappen. 

Verhaal in een ander perspectief herschreven. De deur klapt nu dicht.

Voor mij -maar ik weet dat andere lezers dat anders ervaren- blijf je wat veel beschrijven.

Probeer eens te bedenken hoe je iemand kunt schetsen met een lege maag, omdat er geen warme maaltijd was. Hetzelfde rondom de kraag. Voor mij zou het sterker zijn als ze per ongeluk die kraag lostrekt, zonder daar kracht voor hoeven te zetten. De emmer met bevroren water vind ik sterk, maar hoe zie ik de witte wereld wat meer door de ogen van de hoofdpersoon? 

Wat ik wat jammer vind is dat het (al door mij genoemde) sterke neerzetten van een sfeer, nog niet een mee te leven verhaal wordt.

Dag Job,

Ik ervaar hetzelfde als Hadeke.

Waar Hadeke het eerder had over 'Laat me die dichtklappende deur voelen.' zou ik zeggen, laat me voelen hoe dat kan voelen, welk beeld, gevoel dat kan oproepen. Zeker nu je in de tweede versie van perspectief bent gewisseld, is dat mogelijk. Die klap van de deur die dicht gaat, kan bijvoorbeeld klinken (voelen) als de klap van de hamer van een rechter na het uitspreken van een (doods)vonnis voor iemand die niets op haar geweten heeft. Zeker een verteller, mag dat benoemen. 
Zonder pretentie dit, maar dat kwam bij me op toen ik me in jouw verhaal bewoog.
Het rijtuig dat passeert. Misschien klinkt daaruit gelach van mensen die op weg zijn naar een warm huis. Wat haar gevoel van eenzaamheid en desolaatheid versterkt/ benadrukt.
Ook zonder pretentie, maar dat zie ik als mogelijkheden.

Hadeke en Angus bedankt voor jullie feedback. Met gebruikmaking van suggesties die ik van Hadeke per email heb ontvangen de tekst weer wat aangepast. Het blijft altijd puzzelen om binnen het gestelde aantal woorden te blijven.

Dat leest beter, Job.
Mag ik nog één keer zeuren?
Vanavond moest ze als 16 jarige prostituee haar geld verdienen. Noem haar geen prostituee, denk ik meteen.
Vanavond moest ze als 16 jarige met haar lichaam geld zien te verdienen/ met haar lichaam zien te overleven of iets in die trant.

Angus, kom ik wel over de vierhonderd woorden, maar ik neem je suggestie over.

Angus, kom ik misschien wel net over de vierhonderd woorden, maar ik neem je suggestie dankbaar over.

Hoi Job,

tweede versie ook gelezen. Subtiele verschillen en een ander perspectief. Ik denk dat de tweede versie wel beter is. Voor beide perspectieven is wat te zeggen en ik denk dat de eerste versie vanuit de ik vorm zich meer leent om de gevoelens te beschrijven. Maar het verhaal dat je nu schrijft is eerder een hele korte film en daarin wordt je zo wel beter meegenomen.

Als je in de ik vorm meer laat zien wat de kou en de situatie met de hp doet kan het nog beter worden, maar dat is misschien voor een volgende inzending. Goed bezig in ieder geval

Sonnema bedankt voor je zeer positieve reactie.

Mooie details, daarmee komt het verhaal tot leven! Bijvoorbeeld haar dunne, kapotte jas zegt al een hoop over de situatie.

Een paar dingen vielen me op:

• Mooi stukje sfeerbeeld van Londen.
• Goed stukje dialoog met de agent. Laat ook wat van haar persoonlijkheid zien, waarmee het personage wat meer tot leven komt.
• Mooi fragment waarin ze de kar omduwt om een plekje te vinden voor zichzelf.
• De dood gaat wel vrij snel, daar mag best wat meer aandacht aan gegeven worden.

Waar het de spanning betreft heb ik wel een idee waar dat hem in zit. Als je een verhaal helemaal versimpelt, dan wil een personage iets, maar zijn er obstakels, en dan haalt een personage wel/niet het doel.

In dit verhaal wil de hoofdpersoon niet echt iets. Ze gaat zichzelf prostitueren, maar dat wil ze niet écht. Wat ze dan wel wil? Ik weet het niet zo goed. En daardoor is het ook lastig mee te leven.

In het geval van dit verhaal zou ik ervoor pleiten om het om te draaien: ze wil niet prostitueren, maar ze moet wel omdat ze anders geen eten krijgt en letterlijk sterft van de honger. Dat doet iets met haar als persoon: ze moet iets doen wat ze niet wil, daar voelt ze weerstand en weerzin bij. Het maakt haar misschien boos of angstig. En die angst moet ze overwinnen, die boosheid moet ze naast zich neerleggen of juist gebruiken. Dan ontstaat er dynamiek in het verhaal die ook spanning geeft: want gaat het haar lukken?

Of andersom zoals het nu eigenlijk is: ze wil heel graag eten en moet daarvoor prostitueren (doel), maar is niemand op straat want het is heel koud (obstakel). Maar dan moet ze dat wel graag willen - en dan moet het obstakel ook impact hebben op haar gemoedstoestand, want haar doel wordt niet bereikt.

Over het algemeen: goed gedaan!

Rik bedankt voor je uitgebreide feedback met de complimenten voor het beschrijven van het sfeerbeeld.

Ik ga nog eens aan de gang met je twee suggestie om het verhaal meer spanning te geven.