# 546 – Je moet en zult

Heel mooi wat mij betreft, Kruidnagel.
Vooral voor wat betreft sfeer, emotie, intimiteit en tijdsbeeld.
Wel, wat kanttekeningen.
 'Dit is mijn huis!' zegt Joke en zo weet ze hen uiteindelijk naar buiten te werken. Mijn voorland.
Hier gaat het perspectief volgens mij verloren. Ik bleef in ieder geval hangen. De HP moet dit Joke - volgens mij - hebben horen roepen.
Met een wijde boog komt hij langszij zodat we kunnen instappen.
Hij komt met een bootje, denk ik? Dan is het - volgens mij - beter om in ieder geval opstappen te gebruiken. Wellicht met langszij varen of langszij aanmeren.
Maar zeer graag gelezen! Mooie geloofwaardig geschreven scene van een welhaast bizarre episode uit onze geschiedenis. Mooi klein en invoelbaar gemaakt. Het roept echt gevoel op van iemand die geen rol speelt maar wier leven wel bepaald kan worden door de geschiedenis. Chapeau!

Ha Angus, dank je! Ja, toen ik het hele gebeuren vandaag las, was ik verbijsterd. Schoonhoven: daar woonde ik vroeger jarenlang vlakbij. En ik zat als kind ook nog eens op de wandelclub. Geen idee van dat hele verleden. Ik heb je tips benut.

Mooi verhaal. Hoe verbijsterend was het dat zo snel na de Tweede Wereldoorlog we dachten met oorlogsgeweld oplossingen te kunnen creëren. Graag gelezen.

Dank je, Job! Kennelijk ebde wat oorlogszucht nog na...

Ha Kruidnagel. Mooi verhaal. Moest het begin wel twee keer lezen, voordat ik begreep dat de hoofdpersoon een vrouw is, maar dat kan ook aan mij liggen. Sfeer en emotie waren zeel voelbaar, graag gelezen.

Ha King Charles, ik dacht ook eerst dat jij een man was 😉. Dank voor je reactie, het lezen en de complimenten!

Ha ja, dat kan de beste overkomen! :) Op internet is niets wat het lijkt.

Dat probleem hadden ze in ieder geval nog niet in de jaren veertig; maar al wel zulk effectief politiewerk.

Ha Kruidnagel. Een belangwekkende geschiedenis waar te weinig over geschreven wordt. Heel mooi dat je dit oppakt. Mooi detail over dat eten wat niet smaakt en van dat onderdak voor haar sores bij joke. 
Ik zou een paar zinnen iets anders formuleren, bijv: dit is weer vervangen door opnieuw die vreselijke ongewisheid.  En:

‘Loop eens wat langzamer’ zeg ik in een poging de avond tot in het oneindige te rekken. 

Ik vraag me af of het Joke inderdaad gelukt zou zijn die mensen naar buiten te werken met enkel zo’n zin en ook of de hoofdpersoon dit alles in zoveel detail had kunnen aanschouwen en daar op dat moment zo op kon reflecteren (dit is mijn voorland etc.) 

 

Hoi Kruidnagel,

De vergeten strijd van '45- '50. Mooi onderwerp en goed beschreven. Het laatste stuk is voor mij een tikkeltje warrig, maar de sfeer van angst, verwarring en tegenzin is heel goed neergezet. Knap gedaan en zeker graag gelezen

Ha Emmy, dank je voor de tips en complimenten. Ik ga daar even naar kijken.

Ha Sonnema, dank je! Misschien is het eind een beetje te afgeraffeld en vraagt het om meer details.

Goed geschreven. Voelbare benauwdheid. Het enige waar ik wat op haak is de titel. Voor mij loopt die niet zo lekker en daarmee begin ik ook wat argwanend te lezen. Dat komt gelukkig helemaal goed, maar toch ...

Goed verhaal.

Thanks, Hadeke! Ja, de titel is wat losgezongen geraakt (en slecht gejat 😉) van een oude Andere Tijden-docu op YouTube.

Titel nog even aangepast (was 'Operatie inscheping': al die ruim 100.000 soldaten werden goedschiks of kwaadschiks naar Nederlands-Indië gestuurd per boot).

Interessant stukje geschiedenis, dat toch voor veel mensen onderbelicht is. Goede onderwerpkeuze dus!

De eerste alinea leest haast als een stream of consciousness, met veel gedachtes die elkaar plots opvolgen. Dat gaat in de tweede alinea door: van peilen tot noodmarsen en van puree tot een vreselijk ongewis. En langzaam maar zeker verandert de stream of consciousness naar een ik-perspectief. Persoonlijk denk dat een stream of consciousness heel interessant kan zijn voor dit onderwerp en dit verhaal, dus ik zou ervoor pleiten om de lijn van de eerste alinea door te trekken. Dan ontstaat er ook meer ruimte voor de binnenwereld van de hoofdpersoon, want die is eigenlijk het interessantst: een vrouw die op het punt staat om weer verlaten te worden door een man die weer een oorlog ingestuurd wordt. Ben zelf meer geïnteresseerd in de psyche daarbij en de belevingen, dan in de ‘praktische’ details.

Dank je, Rik! Erg mooie ervaring om eens in de historie te duiken. En mooi dat je dat onderscheid aanbrengt tussen de twee delen. Ik zie bv. in Dius van Hertmans dat de gebeurtenissen zelfs vrij kale vehikels zijn van de thema's. Anderzijds heeft Jan van Aken weer sprekende beeldende details die juist recht doen aan het historische genre. Interessant om iets mee te doen, stream of consciousness en dit onderwerp.

Er is ook niet zozeer een goed of een fout in dit soort kwesties, het is vaak meer een smaakkwestie. En uiteindelijk ligt de balans vaak in het midden: te veel details maakt het onleesbaar, te weinig details maakt het sfeerloos. Maar in de regel vind ik dat de mens centraal moet staan en de historische setting het decor. En bij dit fragment is juist de mens heel interessant, en vormt de historische setting juist een mooie aanjager voor een persoonlijk dilemma. Succes met een eventuele herschrijf!