# 544 – Utrecht bij min vier
Gevels als kaken vol rottende tanden
huilen stilzwijgend het lied van de stad
maar in het huis dat we samen bemanden
zit een onzichtbaar, onmetelijk gat
Grachten vol ratten langs stokoude straten
stellen de vragen van vroeger niet meer
en het terras waarop wij zouden praten
ligt aan een weg met eenrichtingsverkeer
Relatie met steen blijft…
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
Relatie met steen blijft altijd steen.
Klopt als een steen.
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
Klopt als een steen.
En als een bus in Bussum.
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
En als een bus in Bussum.
als een Gooische matrasch.
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
als een Gooische matrasch.
Op een beter bed.
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
Op een Beter bed.
Welterusten meneer de…
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
Nachtje over slapen.
In Waalwijk.
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
In Waalwijk.
In Utrecht dan toch.
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
In Utrecht dan toch!
Wolluk. 😉
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
Wolluk. 😉
Kruidnagel, Fijne cadans…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Kruidnagel,
Fijne cadans. Goed gevonden clou. De grootste valkuil voor jou is dat je al te literair wil schrijven. Het kan je schrijfstijl zijn, maar naar mijn idee is het soms te veel van het goede. Bijvoorbeeld, de zin 'tonen de donkere kant van je naam' mag dan heel poëtisch klinken, ik heb niet het idee dat het wat betekent en 'schreeuwt de stilte' is in de poëzie inmiddels wel een groot cliché geworden. Probeer eens een keer meer spreektaal te gebruiken.
De dichtcoach
Ha coach, dank je. Die…
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
Ha coach, dank je. Die eerste strofe is inderdaad niet de beste. Die naam is te geïsoleerd qua beeldspraak, klopt, en tja, die stilte, klopt. Weet je wat, ik haal hem er gewoon uit. Verder ben ik niet ontevreden.