#542 onze eerste keer

Leuk verhaal van een eerste schooldag. Mag ik je vragen je tekst nog eens na te kijken op het gebruik van interpunctie. 

Verder graag gelezen.

De spanning is herkenbaar, van zo’n eerste werkdag met een nieuwe (eigen) klas en al die nieuwe gezichten. Je zou kunnen overwegen de zin over het koude lokaal iets anders te formuleren, waardoor je het woord lokaal niet nogmaals hoeft te gebruiken en er zo wat meer variatie is: Het is er erg koud, maar de blower blaast warme lucht in mijn gezicht. 
Ik zou de 1 in 1 voor 1 vervangen door de uitgeschreven variant. Wat Job zei over de interpuntie is inderdaad iets wat de tekst prettiger leesbaar zal maken. (Aanhalingstekens etc.) De jas voelt weer koud —-> de jas was alweer afgekoeld. In de tekst wordt de verleden en tegenwoordige tijd door elkaar gebruikt. 

In de beste zin dat ik het kan verwoorden: (en ik kan het niet)

Ben je zeker dat dit het verhaal is waar je wil dat je lezers hun tijd in laten?

(indien zo, prima, ik onthoud dat je klammige okselgeuren hebt ;)

(sorry - geen coach - GG)

Dag Shara,

Ik word niet meegenomen als lezer.
Het is een kort stukje. Maar wat ik proef, is veel 'tell'. Ken je dat beginsel? Show don't tell?

Voorbeeld: Ik ben op mijn werk en zet de kachel in mijn lokaal aan.
Ik zet de kachel in mijn lokaal aan. is voldoende. De lezer snapt dan wel dat je op je werk bent.
Het is nog donker en ik zie alleen contouren van kinderen [...] Ik zie. De lezer wil zien, door jouw ogen, maar het niet voorgeschoteld krijgen. Dus, proef het eens: Het is nog donker. Kinderen en volwassenen die langs mij heen rennen zijn niet meer dan contouren. (Alhoewel je je kunt afvragen waarom die volwassenen zouden rennen).
Ik zie, ik proef, ik ruik, ik hoor, etc. Niet doen.

Maar vooral. Als verteller moet je geloofwaardig zijn.
Het is niet alleen spannend voor mij, maar ook voor de kinderen.
Dan geloof ik als lezer niet meer dat hier een (beginnende) lerares aan het woord is.
Want iedere lezer weet dat een allereerste schooldag spannend is voor ieder kind. Dat het ook spannend kan zijn voor een lerares (de kern van je verhaal) is punt twee. 
Dus: Het is niet alleen spannend voor de kinderen, maar ook voor mij. 
En dat is in wezen ook de kern van je verhaal, wat op zich een leuk thema is, die je onderuit haalt door die zin.

Ik vind de spanning herkenbaar, maar het verhaal is vrij beschrijvend geschreven. Bij 'ik voel dat mijn oksels wat klammig zijn' zou je ook kunnen kiezen voor 'mijn oksel zijn klammig', dan is het ook al duidelijk dat de hoofdpersoon dat voelt. De zin 'het is niet alleen spannend voor mij, maar ook voor de kinderen' vind ik op deze manier juist wel goed passen, het geeft mij als lezer het gevoel dat de hoofdpersoon zich op die manier moed probeert in te praten door te bedenken dat hij of zij niet de enige is die deze dag spannend vindt. Graag gelezen!

Hoi SharRoelse,

De meeste dingen zijn wel benoemd. Het idee is wat mij betreft goed. Dat de leerkracht soms net zo gespannen is als de kinderen is een goede invalshoek. Je kan wel wat meer spelen met de spanning door het wat meer op te bouwen. Verder zijn de meeste tips al wel gegeven. 

Toch heb ik het wel met een glimlach gelezen omdat mijn vrouw juf is, en ze het elk jaar weer spannend vind met een nieuwe groep.

Beste SharRoelse, het is een leuk idee om de lezer in het laatste uur voor schooltijd te laten meeleven met een jonge, onervaren leerkracht. Je begint in de verleden tijd (het was, ik bekeek) en gaat verder in de tegenwoordige tijd (het is, ik ben). Het wordt pittiger als je alles in het hier en nu laat gebeuren, het heden dus, in de tegenwoordige tijd. Probeer je nóg meer in te leven. Misschien komt de juf al in actie als de eerste kinderen binnenkomen (en eindigt daar het verhaal)? Kinderen in groep 1 zijn vier en vijf jaar, die ontvang je anders, denk ik.