#537 Het kerstconcert
“Het wordt zwoegen om die kerstboom boven te krijgen”, zucht houthakker Wolfgang tot de werklui. Ze hebben in het aanpalende bos een prachtexemplaar neergehaald waarmee ze nu de berg van circa negenhonderd meter op moeten naar Burg Hohenzollern.
In de buurt van het Zwarte Woud is dit een van de mooiste, zo niet het mooiste kasteel van Duitsland. Het behoort nog steeds toe aan leden van de adellijke familie met dezelfde naam, maar wordt door hen niet meer bewoond. Het slot staat nu vooral bekend voor de ontelbare kinderen die er dank zij de Stichting Kira van Pruisen sinds 1954 een gratis vakantie doorbrengen.
De kinderen hebben de enorme boom versierd, die nu staat te pronken in de graafzaal. Vanavond mogen ze langer opblijven en geven ze een kerstconcert voor het personeel en de bewoners van de vele dorpjes die in de buurt van het kasteel liggen. Met geld van het jaarlijkse benefietconcert dat op een andere datum plaats grijpt, kan de stichting overleven.
Van zodra ze het eerste lied inzetten gaan er honderden lichtjes branden in de boom , gevolgd door een enorme lichtflits die door een openvliegend raam met een knal naar binnen schiet. Buiten is er plots een hevige storm opgestoken. De wind giert rond de burcht en de kinderen hebben hun gezang gestaakt en krijsen van de schrik. Met de hulp van een stoere kompaan kan Wolfgang het grote raam weer sluiten, maar dan valt opeens het licht uit. Bevend kijken alle aanwezigen elkaar aan. Een donderende zware stem lijkt wel uit de kerstboom te komen en brult: “Wie heeft het gewaagd mij neer te halen? Ik was de trots van het bos. De goden van winden, wouden, bergen en regen en alle dieren keken naar mij op. Hebben jullie dan geen respect meer voor de natuur?”
Eensklaps gaan alle kroonluchters branden en begint de boom hevig te trillen. Alle kerstballen en versieringen vallen stuk op de grond. Slingers vliegen in het rond en de voorste rijen in de zaal kunnen net op tijd wegvluchten als de boom in heel zijn lengte pardoes omvalt. De ravage is niet te overzien.
“Helmut?”
Helmut spert de ogen open en kijkt Kristel aan. Hij baadt in het zweet.
“Hu, wat is er”, kreunt hij.
“Was jij aan het dromen? Jij was luidop aan het schreeuwen”, zegt Kristel, de slaapzaalverantwoordelijke.
“De boom, de kerstboom, hij viel om”, zegt Helmut bevend.
“Ach, je hebt vast gedroomd. Je hebt gisteravond prachtig jouw solonummer gezongen. De hele zaal veerde recht en gaf je een staande ovatie.”
“Echt?” klinkt het twijfelend.
“Hier, drink wat water en ga rustig weer slapen”, sust Kristel.
“Waar zijn de andere kinderen?” vraagt Helmut.
“Ze zitten reeds aan het ontbijt, slaap jij maar rustig uit. Vandaag staat er niets op het programma.”
Helmut vleit zich weer neer en Kristel verlaat de slaapzaal.
Even dwaalt haar blik nog naar wijlen Kira, prinses van Pruisen, de stichteres van deze liefdadigheidsinstelling, wiens afbeelding in elke slaapzaal prijkt. Ze merkt niet dat er een glimlach speelt om de mond van de prinses, die erom bekend stond dat ze dolgraag spookverhaaltjes voorlas aan haar talloze logeergastjes.
Mooi verhaal met een leuke…
Lid sinds
5 maanden 3 wekenRol
Mooi verhaal met een leuke wending. Een kleine dingetje dat mij opviel bij het lezen: tieren van de schrik. Tieren heeft volgens mij met woede te maken. Schreeuwen het uit van de schrik is voor mij passender.
Leuk spookverhaal…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Leuk spookverhaal Schmettering, en ook actueel, met die bulderende kerstboom die iedereen tot respect voor de natuur maant. Je eerste alinea’s maken me nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Door de details, ook die adellijke namen en de stichting Kira van Pruisen, doet het realistisch aan, en ik snap de verwachting van de kinderen voor die avond.
Twee suggesties om van je verhaal meer een geheel te maken; ik zou bij aanvang van het verhaal ergens iets schrijven over wat spookachtigs in de familie van Pruisen, of over dat schilderij dat misschien soms lijkt te bewegen, hiermee geef je het verhaal meer spanning, en wordt het verhaal ook meer 'rond.'
Ook vraag ik me af of je de houthakker in het begin van het verhaal een naam moet geven. Het lijkt alsof hij een hoofdpersonage wordt, omdat je daar geen enkele andere naam noemt. Maar hij komt nergens meer terug. In een verhaal is het belangrijk dat je dat soort verwachtingen inlost, anders kan het ongeloofwaardig of verwarrend worden.
Een foutje; 'Echt?” klinkt het ongeloofwaardig.' Hier bedoel je 'ongelovig'?
Hoi Schmetterling, in het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Schmetterling, in het begin voer je de spanning op en is het een echt spookachtig verhaal. In die zin het verhaal graag gelezen.
De laatste alinea leest voor mij ietwat als een anti-climax omdat het een droom blijkt te zijn geweest. Ik zou het mooier gevonden hebben als je het gewoon de realiteit had gelaten, of dat iemand dit verhaal vertelt aan de kinderen met als afsluiter de glimlach van Kira op het portret omdat zij ook altijd spookverhalen voorlas.
Het tieren viel mij ook op. Ik zou eerder gillen van schrik zeggen.
Ook ongeloofwaardig zag ik staan. Ongelovig of verbaasd zou beter passen.
Ik zou achter de eerste keer dat je de naam Kristel noemt de toevoeging slaapzaalverantwoordelijke zetten. En wie is Helmut?
Job, Lizette en Fief, dank…
Lid sinds
2 jaar 10 maandenRol
Job, Lizette en Fief, dank voor jullie reacties.
Job vindt de wending in het verhaal leuk, Lizette en Fief hebben andere voorkeuren. De woorden tieren en ongeloofwaardig zijn gewijzigd en ik heb Wolfgang in een later stadium nog even laten terugkeren. Zijn Duitse naam diende enkel om meteen aan te geven waar het verhaal zich gaat afspelen. Dat wordt later bevestigd. Wie Helmut is? Ik denk dat het overduidelijk is dat hij één van de kinderen is die in het slot logeert en is opgetreden tijdens het concert.
Da ist der Wolfgang wieder!…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Da ist der Wolfgang wieder! Schön.
Hallo Schmetterling, Ik heb…
Lid sinds
13 jaar 10 maandenRol
Hallo Schmetterling,
Ik heb je verhaal graag gelezen!
Er waren een aantal zaken waarvan ik niet zeker ben of het wellicht Vlaams is en dan correct of dat het toch ook op deze wijze beter zou zijn: zucht—> verzucht.
Plaatsgrijpen —> plaatsvinden
Ik zou eerst de storm laten opsteken, vaak gaat het eerst waaien en dan slaat het weer verder om. (Al had het hier een andere oorzaak in de droom natuurlijk!)
Voor mij was het woord slaapzaalverantwoordelijke een struikelblok. Ik zou er eerder voor iets kiezen als: Kristel, die verantwoordelijk was voor de slaapzaal. Volgens mij kan het woorde de bij stichting weg.
Een leuk verhaal. Ik zou wellicht de moeite die de werklui hadden met het binnenslepen van de boom wat later in het verhaal plaatsen. Na de introductie van de burg bijvoorbeeld bij het gedeelte over de kinderen die de boom aan het versieren zijn. (Het was nog een hele klus geweest voor de werklui die boom naar boven te slepen etc.)
Hoi ik sluit me aan bij de…
Lid sinds
4 maanden 2 wekenRol
Hoi ik sluit me aan bij de meeste commentaren. Het concept is erg leuk, jammer dat het een droom blijkt. Wel graag gelezen!