#533 King Kong
Allebei genoten we van een heerlijk pakjesavond-gevoel. Eindelijk ging het ervan komen. Het kostte een godsvermogen, maar we hadden het er voor over. Meer dan een jeugddroom die in vervulling ging, was het of we onze levensbestemming bereikten.
Vijfentwintig jaar geleden waren we voor het eerst in elkaars armen gevallen bij het zien van King Kong, de scene bovenop het Empire State Building, dramatisch tot op het bot en tegelijkertijd hilarisch kitscherig. Maar die ene scene, dat magnifieke ontroerende moment, had ons samengebracht en dat moest gevierd worden.
We huurden een helikopter. De piloot regelde de vergunningen om drie rondjes rond de aluminium toren op het dak te vliegen. Dichterbij die iconische plek konden we niet komen maar het zou genoeg zijn. Het zou perfect zijn.
Onze hartslag leek zich naar het ritme van het woesj woesj geluid van de wentelwieken te voegen. Woesj woesj, geruststellend en opzwepend tegelijk. We moesten bukken om onder de werveling van lucht in te kunnen stappen. De piloot controleerde of we onze veiligheidsriemen goed omgegord hadden.
“Safety first,” zei hij. En verder ratelde hij onverstaanbare codetaal richting de verkeerstoren door het microfoontje voor zijn helm.
“Ready? Here we go!” Hij leek net zo te juichen als wij maar onze kreten kwamen niet meer boven het lawaai van de chopper uit. We stegen snel, we hingen scheef, spoten voorwaarts, het voelde als een pretparkattractie, de Python in het kwadraat. Binnen een handvol seconden waren we boven de bebouwing uitgestegen. New York lag aan onze voeten. En daar, voor ons in de verte zagen we onze King Kong toren!
“Dammit,” vloekte de piloot. Gepiep, gekraak en vooral veel geschreeuw uit de boordradio. “Dammit,” op vol volume. We konden het niet duidelijk zien maar recht voor ons, op een steenworp afstand van onze toren, walmde een dikke rookpluim uit een kraag van vlammen, halverwege een wolkenkrabber. De piloot gooide de helikopter op z’n kant en in een kakofonie van wiekengeklapper en verkeerstorenbevelen suisden we naar beneden.
“Wat is er aan de hand?” huilde mijn lief toen we een paar tellen later weer op de grond stonden. We keken elkaar met lege ogen. Leeg. Doods.
Hoi Bennieuwd, Ai, dat is…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Bennieuwd,
Ai, dat is nog eens een plottwist. Goed gedaan! Je weet het enthousiasme van de personages zodanig over te brengen dat de lezer daar helemaal in mee kan gaan. Je bouwt hun opwinding mooi op met goed gevonden metaforen en beschrijving van de juiste details. Als het verhaal dan helemaal een andere koers inslaat, is dat een enorme ommeslag, zowel qua toon als qua emotionele beleving.
Heel mooi gedaan!
Groet,
Nadine
Hoi Bennieuwd, dit is een…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Bennieuwd, dit is een indrukwekkend verhaal. Zonder verder uit te leggen, weet de lezer precies wat er gebeurd is. Knap gedaan. Ik zou nog wel wat witregels toevoegen.
Dit is nu je zevende verhaal. Forumleden hebben bij je voorgaande verhalen de moeite genomen deze te lezen en daarop te reageren. Wat me opvalt, is dat jijzelf slechts bij één inzending hebt gereageerd, een verhaal van jezelf. We plaatsen hier allemaal onze verhalen om gelezen te worden en feedback te krijgen, misschien zou je ook eens de verhalen van de anderen kunnen lezen en er iets van vinden.
pakjesavond-gevoel ---> volgens mij mag het streepje ertussen weg.
we hadden het er voor over ---> ervoor over
“Safety first,” / "Ready? Here we go!” --> tekst in een andere taal schrijven we doorgaans cursief.
bovenop het Empire State Building ---> boven op
Dichterbij die iconische plek ---> dichter bij
We konden het niet duidelijk zien maar recht voor ons, op een steenworp afstand van onze toren, walmde een dikke rookpluim uit een kraag van vlammen, halverwege een wolkenkrabber. ---> dit is een lange zin die lastig leest. "op een steenworp afstand van onze toren" kun je volgens mij wel weglaten en ik zou "halverwege een wolkenkrabber" naar voren halen. "maar" is hier een voegwoord en hoort achter een komma.
We konden het niet duidelijk zien, maar recht voor ons, halverwege een wolkenkrabber, walmde een dikke rookpluim uit een kraag van vlammen.
Hoi, mooi verhaal. De omslag…
Lid sinds
4 maandenRol
Hoi, mooi verhaal. De omslag was vrij plotseling. Is dit een terugblik op 9/11? De verwachting en verlangen naar de reis zijn mooi beschreven. Het laatste stuk had nog iets meer of juist minder afsluiting kunnen hebben. Nu lijkt het voor mij wat onaf. Geen idee waarom. Verder graag gelezen
Ja, mooie invalshoek. Je had…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Ja, mooie invalshoek. Je had voor mij de rookpluimen uit de wolkenkrabber nog wat abstracter mogen maken, want dat iconische moment kennen we allemaal.
vind ik een erg goed zin om het moment en de beweging te beschrijven.
Het einde kan ik ook niet goed plaatsen. Kijk je leeg en doods als je iets angstigs meemaakt?