Lid sinds

8 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker

#530 De laatste druppel

31 oktober 2024 - 13:14

 

‘Dit is mijn tiende dienst achter elkaar. Morgen eindelijk een dag vrij!’ zeg ik tegen Michel. 
‘Dat meen je niet! Laat Henk jou ook meer werken dan afgesproken?’ 
Henk is de eigenaar van het strandpaviljoen waar we werken. Ik draai regelmatig dubbele diensten om hem uit de brand te helpen, terwijl ik dit eigenlijk niet wil. 
‘Ja, jou ook?’ 
‘Ja, ik vind het lastig om er iets van te zeggen,' Michel zucht als hij het laatste glas op mijn dienblad zet. ‘Hij heeft toch een machtspositie.’ 
‘Het is niet normaal zoals hij met zijn personeel omgaat. Ik ga met hem praten.’ Nog nooit heb ik het aangedurfd om het gesprek aan te gaan met Henk. Nu is het genoeg geweest. Het is tijd om voor mezelf op te komen, ik besluit het ter plekke. 
‘Zal ik anders met je meegaan? Dan gaan we samen dat gesprek in, samen staan we sterk toch?’ 
Ik kan die jongen wel zoenen, zo opgelucht ben ik. 

Zodra onze dienst erop zit, zoeken we Henk op in zijn kantoor. Ik voel een steen in mijn maag, het zweet staat in mijn handen, mijn hart bonst in mijn keel en ik zal ook wel rode vlekken in mijn nek hebben, zoals altijd wanneer ik iets spannend vind. 
‘Zeg Henk, kunnen we het eens over onze uren hebben?’ begin ik. 
‘Wat is er met jullie uren?’ bromt Henk, weinig toeschietelijk. Dapper vervolg ik: ‘Ik vind dat je me te veel uren laat draaien. Het was vandaag...' 
‘En jij?’ Henk onderbreekt me en kijkt naar Michel, ‘vind je ook dat je te veel werkt?’ 
‘Nee hoor,’ zegt Michel opgewekt, ‘Ik vind het prima, ik heb het hier naar mijn zin dus ik werk graag een beetje extra.’ 
‘Maar...’ stamel ik. De rat, de verrader, de... 
‘Duidelijk,’ zegt Henk, ‘Angela, ga maar lekker van je vrije tijd genieten. Ik zal wel zorgen dat je helemaal niet meer ingepland wordt.’ 
‘Wat?!’  
‘Michel hier neemt je uren over. Is dat ok Michel?’ 
Michel knikt enthousiast. ‘Ja, graag. Bedankt!’ Mij kijkt hij niet meer aan, de lafbek. De gore klootzak. 
‘Dit kun je niet maken!’ ik weet niet eens tegen wie ik het heb; Henk of Michel.  
‘O jawel hoor,’ zegt Henk nonchalant, ‘ik heb geen werk voor zeikerds.’ 
Machteloosheid overvalt me. Ik verbijt mijn tranen en loop het kantoor uit. Ik krijg Michel nog wel. Hoe weet ik niet, maar ik zal hem terugpakken. Dit laat ik niet over mijn kant gaan. 

 

Lid sinds

1 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 13:22

Ben benieuwd naar het vervolg ... hopelijk sluit het volgende weekthema aan. Misschien wel een gedicht. Een woedend vermoed ik. Wat een loser die Michel. Kleeft aan de naam misschien. De Michel's die ik ontmoet heb zijn ook allemaal matennaaiers. Terrible. Sorry voor de uitzonderingen, maar die hebben wellicht nog een 'a' in hun naam staan. GG.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 13:58

Hoi Laura, 

Je beschrijft de emoties die elkaar opvolgen prima, en ook de gedachtengang van je personage past er goed bij. Waak er alleen wel voor dat te veel 'herhaling'/ opsomming van een emotie zoals hier:  Ik voel een steen in mijn maag, het zweet staat in mijn handen, mijn hart bonst in mijn keel en ik zal ook wel rode vlekken in mijn nek hebben, zoals altijd wanneer ik iets spannend vind. 

snel vermoeiend leest. Twee van de vier (bijvoorbeeld zwetende handen en rode vlekken) is voldoende. Anders kan het overkomen alsof je personage vrij letterlijk iets aangaat wat leve of dood betreft, of dat het niet zo emotioneel stabiel/dapper is als je misschien zou willen dat die overkomt. 

Buiten dat heb je een verhaal geschreven waarin het principe van 'een steek in de rug'  heel goed naar voren komt. Michel komt eerst over als een goede gast, maar later... 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 18:58

Lekkere collega, die Michiel. Inderdaad een dolk in je rug. De namen worden wel erg vaak herhaald. Als het duidelijk is om wie het gaat, kun je ook hij of zij zeggen. Het woordje zegt achter een gesproken zin hoeft ook niet overal. De ah-tekens geven al aan dat het gezegd wordt. Bijvoorbeeld in de zin: ‘Nee hoor,’ zegt Michel opgewekt. Hier zou je ook kunnen schrijven: ‘Nee hoor,’ glimlacht Michel.

Ik voel een steen in mijn maag, ---> Dit is een contaminatie. Het is een knoop in je maag of een steen op je maag.

Is dat ok Michel? --> OK of oké 

‘Dit kun je niet maken!’ ik weet niet eens tegen wie ik het heb ---> Ik moet hier met een hoofdletter.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 0:27

Ha Laura, personeelstekort in de horeca, andere tijden dit. GTST-gevoel met dat verraad en die strandtent en wrok en hork. Leuk om te lezen!

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 15:10

Ha Laura, misschien is het een idee om het feit dat het om een eigenaar van een strandpaviljoen gaat meer binnen de conversatie tussen de twee hoofdpersonen te verwerken. Nu is het een terzijde, die mij een beetje uit de flow van het verhaal haalde. 

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 20:16

Een hork van een baas en een judas van een collega. Misschien maar goed dat de hp er weg is.
Prachtig hoofdstuk, mooie personages zijn er neergezet. Ik wil dolgraag weten hoe dit gaat aflopen, zegt wel iets. Ik kijk uit naar het vervolg.

Lid sinds

4 maanden 4 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 20:39

Leuk dat open einde. Echt uit het leven gegrepen en levensecht. Iets meer open ruimtes zouden niet misstaan zodat het makkelijker leest maar verder graag gelezen.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 november 2024 - 21:25

Wil je daar nog werken? Leuk verhaal. Je kon er wat mij betreft nog veel meer doen. De spanning zit goed, je wilt die gast zoenen, en dan het verraad. Het open einde is goed, maar een hint hoe je het zou willen sluiten geeft de lezer (mij) meer bevrediging ;)

GG!

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 november 2024 - 15:52

Bij sommige verhalen vallen er bij herlezen stukjes op hun plaats, andere roepen steeds meer vragen op. Dit verhaal is er voor mij eentje van de laatste categorie en toch vond ik het vermakelijk en heb ik het met plezier gelezen. De omslag in emoties is sterk weergegeven en goed invoelbaar. Wat een rotzak, die Michel, dat hij zich maar lekker kapotwerkt.

Lid sinds

5 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
4 november 2024 - 10:06

Oe, deze voel ik ook wel ja! Waarschijnlijk omdat ik iets soortgelijks ook weleens heb meegemaakt. De hp kan vast bij een andere tent gaan werken en komt er hopelijk achter dat dat stukken beter is. Laat Michel zich maar kapotwerken :). Leuk geschreven, graag gelezen!