Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#530 Belofte maakt schuld

30 oktober 2024 - 19:50

"Is papa nu een engel?" fluistert mijn jongste dochter. Ik druk haar stevig tegen me aan. Ze heeft gelukkig weinig meegekregen van wat er speelde.
"Ja, Suusje, maar hij zit voor altijd in ons hart en hij kijkt vanaf een wolk naar ons. Toch, mam?" helpt mijn oudste dochter.
"Zo is dat, lieverds."
Mijn hart knijpt samen als ik mijn kinderen zo verdrietig zie. Misschien had ik …? Nee, geen spijt!

Het begon een paar jaar geleden met vreemde berichten op zijn telefoon die ik zag als het scherm oplichtte. In eerste instantie stelde ik mezelf gerust dat het niets was, Jaap hield van mij. Tot de dood ons scheidt, was de belofte die we elkaar hadden gedaan.
Tot hij de naam van de afzender ook in opmerkingen vaker noemde. Ik zag een glinstering in zijn ogen en hij ontweek mijn blik als hij het over haar had. Ik hoorde aan zijn stem dat dit meer dan “slechts een collega” was. Ooit, in het begin van onze relatie, sprak hij op dezelfde liefdevolle manier tegen mij.
De avonden dat hij op tijd thuis was voor het eten werden gaandeweg steeds minder. Ik had inmiddels een hele lijst smoesjes waarmee ik de teleurstelling bij de meiden probeerde te verzachten omdat papa weer geen verhaaltje kwam voorlezen.
Tot het moment dat ik hem daadwerkelijk betrapte voor haar huis. Ik ontken dat ik hem gevolgd ben. De kus liet niets te raden over, de gretigheid waarmee hij haar naar binnen volgde ook niet.

Mijn eigen vader flikte het mijn moeder. Hij dumpte ons, maar zij gaf zichzelf de schuld en verdronk haar verdriet. Ik beloofde mezelf dat mij dit nooit zou gebeuren.
Er zijn vragen gesteld over het overlijden van Jaap, vooralsnog geloven ze de lege pillendoos en de inhoud van de brief die ze naast hem vonden. Mijn verhalen over zijn zwaarmoedigheid en hoe goed hij dit wist te verbergen, kwamen geloofwaardig over.

Een paar rijen achter me hoor ik zachte snikken. Die tranen zijn niet gespeeld, het arme schaap. Ik gun haar oprecht de liefde van haar leven, alleen niet de mijne. Gelukkig zijn er bij haar geen kinderen in het spel, hoewel dat buikje van haar verdacht dikker is dan ik me herinner.
De opluchting overheerst als ik naar de goedkope kist kijk. De zoetsappige tekst op het lint breekt nog net niet het glazuur van mijn tanden. Ik moet volhouden.

 

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 oktober 2024 - 23:03

Arme kinderen. Voor mij ligt het er iets te dik op. Een flauwe crimi.

Ik lees een paar 'kromme' zinnen. Misschien in de haast geschreven.

Ze heeft gelukkig weinig van meegekregen van wat er speelde. > eerste 'van' weg misschien.

... vreemde berichten op zijn telefoon die ik zag als zijn telefoon oplichtte. > twee keer 'zijn telefoon' > zou ik anders formuleren.

Verder goed geschreven.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 1:27

Hoi Rob, bedankt voor je eerlijke mening. De kromme zinnen heb ik aangepast, inderdaad te haastig geschreven. Dat je het verder goed geschreven vindt, doet me dan weer deugd.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 5:09

Volgens mij is overspel een thema dat vaker in je werk langskomt, maar ik zal dit niet verder uitpluizen. Boeiend geschreven. Het gebruik van haakjes vind ik niet zo passen in fictie, maar het zal wel niet fout zijn. Je maakt interpunctiekeuzes die mij vreemd overkomen:

  • Er zijn vragen gesteld over het overlijden van Jaap, vooralsnog geloven ze de lege pillendoos en de inhoud van de brief die ze naast hem vonden.
  • Die tranen zijn niet gespeeld, het arme schaap.

Ik zou de komma's hier vervangen voor punten en de zinnen splitsen.

  • Ik zag glinstering in zijn ogen > liever een glinstering of meervoud.
  • De avonden dat hij op tijd thuis was voor het eten werden gaandeweg steeds minder. > Ik zou tussen eten en werden een komma plaatsen.

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 6:17

 

 

Hoi Musonius, de haakjes zijn weg en 'een glinstering' is het geworden. Bedankt voor het lezen en je feedback.

Er zijn vragen gesteld over het overlijden van Jaap, vooralsnog geloven ze de lege pillendoos en de inhoud van de brief die ze naast hem vonden.

Die tranen zijn niet gespeeld, het arme schaap.

Ik vind ze niet vreemd. Bij de eerste zin kun je een 'maar' denken achter de komma. Van Mili leerde ik dat je dat woord vaak weg kunt laten. De komma is daar prima op zijn plek naar mijn idee.
Bij de tweede zin kan naar mijn idee de komma ook prima. 

 

De avonden dat hij op tijd thuis was voor het eten werden gaandeweg steeds minder. > Ik zou tussen eten en werden een komma plaatsen. 

Eten is hier geen werkwoord. Volgens mij kan het dus ook zonder komma.

 

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 7:55

Werden hoort bij de avonden: de avonden (dat hij op tijd thuis was voor het eten) werden gaandeweg minder. Om die reden ben ik van mening dat er geen komma hoeft.

Lid sinds

4 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
31 oktober 2024 - 10:50

Fief het verhaal doet mij teveel denken aan een minder geslaagde crime van de tv. Verder uitstekend geschreven. Misschien had het sterker overgekomen als je begonnen was met " Er zijn vragen gesteld over... "

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 11:11

Job, bedankt voor je oprechte reactie.  Ik denk dat het voor mijn hp ook een slechte crimi was. Jouw suggestie om meteen met de clou te beginnen heb ik juist met opzet niet gedaan. Ik wilde de lezer ook die tegenstrijdige gevoelens meegeven. Medelijden, mededogen, ongeloof, afschuw of juist bewondering. Begrip en onbegrip.

Lid sinds

7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 12:42

Hè Fief, ik zou willen dat ik iets positiefs kon zeggen over jouw inbreng, want ik waardeer jouw verhalen en jouw feedback altijd enorm. Deze keer heb je me helaas niet echt weten te raken.
De reden van de moord is wat mij betreft teveel een verslag, ik kon er eigenlijk niet genoeg in meegaan.

 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 13:51

Hoi Fief, 

Je schrijfstijl is prima, maar je opbouw vind ik iets minder. Als je in de eerste regels al aangeeft dat je hoofdpersoon geen spijt heeft, weet de lezer wat gaat komen. Het hoe en waarom daarachter is dan niet meer zo interessant. Het woordenaantal dat je hebt, is te kort om het verhaal nog zodanig uit te werken dat het uniek voelt of leest. Je weet nu: moord uit jaloezie en de manier waarop kan het verhaal niet genoeg dragen om nog spannend te worden of de beweegredenen van de hoofdpersoon als uniek te zien. 
Wel complimenten voor de laatste zin, die laat veel merken van je hoofdpersoon: een goede show don't tell. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 oktober 2024 - 14:35

Hoi Nadine, ik zie wat je bedoelt. Ik heb meer de opdracht in mijn hoofd gehad dan de uitwerking. Het moest over tegenstrijdige gevoelens gaan. Die heb ik geprobeerd te verwerken in een verhaal. 
Het was niet alleen een moord uit jaloezie, de hp wilde vooral voorkomen dat haar niet hetzelfde als haar moeder zou overkomen. Zelfbehoud. Beetje drastisch, dat wel. Medelijden voor de scharrel van haar man, maar toch ook weer niet. Twijfel, maar toch ook opluchting. 
Fijn dat de schrijfstijl en de laatste zin het enigszins goed maken. Bedankt voor het lezen en je snelle feedback.
 

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 13:29

Ha Fief, een krachtig begin. Ik heb het verhaal graag gelezen. Ik vind het mooi hoe je meteen alle personages duidelijk hebt neergezet zonder dat het een opsomming werd, door dit in de handeling te verwerken. (De oudste dochter die te hulp schiet.) Ook de manier waarop je het vreemdgaan beschrijft heb je mooi subtiel aangepakt. Bij de zin: ik ontken, moet het daar niet ik ontkende zijn? In de vt? Het is een goede keuze dat je niet meteen met de clou bent begonnen. 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 15:16

Hoi Emmy, bedankt voor het lezen en je positieve reactie.
De zin "Ik ontken" heb ik met opzet in de tt geschreven. Daarmee weet de lezer dat ze haar man wel degelijk gevolgd is.

Lid sinds

3 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
1 november 2024 - 16:45

Ondanks de misschien weinig originele opzet vind ik dat de kwaliteit van je zinnen en omschrijvingen zo goed zijn dat het wel een erg fijn verhaal is om te lezen. Soms hoef je niet de hele tijd een spanningsboog op te bouwen, ik heb me niet zozeer gestoord aan het feit dat er al vroeg een bekentenis kwam. Graag gelezen

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 november 2024 - 17:30

Eens met alles hierboven, het is behoorlijk cliché, maar het is ook cliché bij jou dat het prima geschreven is (behalve de 'maar' in de "Ja, Suusje, maar hij zit voor altijd in ons hart en hij kijkt vanaf een wolk naar ons. Toch, mam?"")

Ik gun haar oprecht de liefde van haar leven, alleen niet de mijne.

Topzin!

Misschien als je de structuur helemaal omdraait?

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 november 2024 - 17:49

Dank voor je oprechte reactie, Tony. Dat stel ik altijd zeer op prijs. De meningen zijn verdeeld, dus ik moet mensen teleurstellen. Ik laat het dus zo. De "maar" in de gesproken zin kan naar mijn idee wel. Als in de zin: hij is niet meer bij ons, maar hij zit voor altijd in ons hart." 

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
3 november 2024 - 15:24

Pittig verhaal. Je hoofdpersoon is berekenend en koelbloedig te werk gegaan, zie daar nog maar eens de menselijkheid in terug te brengen in 400 woorden, je maakt het jezelf niet makkelijk. Ondanks dat je daarmee misschien niet volledig overtuigt, zorgen je fijne schrijfstijl en enkele interessante details (zoals de moeder/oma die ook bedrogen werd) ervoor dat ik geen enkele moeite heb om door te lezen tot het eind. Wat mij betreft een prima verhaal.

Lid sinds

4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 november 2024 - 21:38

Hi Fief, ik heb niet zoveel meer toe te voegen na alle reacties die al geweest zijn. Voor mezelf sluit ik me het meest aan bij Mespunt. 
Voor mij was het wel duidelijk dat de hp in geen geval als haar moeder verder wilde gaan, interessant is de vraag of dit haar gaat lukken, het voelen van geen spijt (!) wellicht van groot belang om niet ook naar de fles te grijpen. Meerdere lagen, wellicht had het mooier/ spannender uitgewerkt kunnen worden maar het leest voor mij toch goed!