#529 Waterkracht

Het verhaal neemt me prettig mee, de eikels hoor ik knappen onder de wandelschoenen. Wat mij betreft jammer dat je 'aankondigt'  dat de rivier een metafoor voor het leven lijkt, ik had het mooier gevonden als je de rivier als metafoor voor het leven beschrijft zonder te noemen dat je dit gaat doen. 

Heel zen en eens met Anneke. Zenherfst.

Anneke en Rob, bedankt voor het lezen en jullie kritische blik. Ik heb het laatst stuk aangepast.

Graag gelezen. De witregel kan volgens mij wat kleiner.

Nooit gedacht dat een waterkrachtcentrale tot filosofische overpeinzingen kon leiden. Buiten de vermelding van eikels en zwammen, zie ik niet direct een herfstsfeer. Wel graag gelezen.

Hoi Job, de witregel is er ingeslopen bij het plaatsen van de herschreven tekst. Is nu weer aangepast. Bedankt voor het lezen.

Emily, het is inderdaad niet een typisch herfstverhaal, maar het moest authentiek zijn en dat is naar mijn idee wel gelukt. Het speelt zich af in de herfst (najaarszon) en de overpeinzingen passen daar voor mijn gevoel ook prima in. 

Als een rivier ...

Mooi vorm gegeven aan een polderfilosofie. De trope? (ik begrijp het begrip nog niet helemaal) van een rivier als symbool voor het leven is niet echt een herfstig thema, maar daar heb je zelf al wat over gezegd. Veel lange zinnen. Ik denk dat het prettiger leest als je sommige zinnen in tweeën knipt en lange zinnen met korte afwisselt.

Ook hier is gewerkt met contrast, wat mij betreft werkt het goed; het grote machinale geronk na de herfstkleuren. 

Hoi Musonius, bedankt voor de link. Mooi nummer van Joost Belinfante.
Wat je precies met polderfilosofie bedoelt, is me niet duidelijk. Het klinkt wat neerbuigend, maar zal ongetwijfeld niet zo bedoeld zijn. Ik ga in ieder geval aan de slag met je feedback.

Hoi Sonnema, fijn dat het voor jou wel werkt. Grappig hoe meningen kunnen verschillen.

Prettig verhaal. Mooi dat specifieke van die zwam en de observatie van de langsdrijvende blaadjes. Ik heb het graag gelezen! 

Mooi filosofisch verhaal. De mijmeringen en het meanderende goed weergegeven. Het zit zo vol zintuiglijke waarnemingen, dat ik eigenlijk de geur van je setting nog mis. (De smaak mag je van mij achterwege laten. 😀) Ik zou dat wel toevoegen voor de 'totaalervaring'.

De lange zinnen vind ik in de geval wel passend als een soort stroom van woorden die op zichzelf al gedachtenriviertjes vormen.

Musonius: Dank voor de link.

Graag gelezen.

Hoi Hadeke, dank voor je positieve reactie. De geur, tja, het ruikt er gewoon naar bos. Valt buiten de 200 woorden. Eigen invulling.

Volgens mij ruikt ieder bos anders, zeker bossen met waterpartijen. Jammer van de woordenlimiet, ik had jouw omschrijving wel willen lezen. 😀

Speciaal voor jou, Hadeke:

Ik zet mijn wandeling voort en schop sloffend de gekleurde bladeren en eikels voor me uit. De geur van natte bladeren bereikt mijn neus, evenals een minder prettige lucht. Thuis zie ik de oorzaak. Het kleurige bladerdek verborg een onaangename verrassing waar ik met een wandelschoen vol ben ingestapt. Ongetwijfeld is hierin ook een verwijzing naar het leven te vinden, maar ik ga eerst met een satéprikker aan de gang om de schoenzool te ontdoen van de samengeperste hondendrol.

Ha, ha, alles wat jou tot verder schrijven aanzet is al winst. Heel herkenbaar vervolg.

Hoi Emmy, nog bedankt voor je reactie. Fijn dat je het kon waarderen. Sorry voor de late reactie.

Veel beter zo. Joost B. weet het ook. [duim]

Hadeke: dank voor je gniffel.

Rob: fijn dat de verandering is opgevallen. Bedankt voor het herlezen.

Lekker verhaaltje, Fief. Het gemijmer over de stroom van het leven en de eindigheid van het bestaan hoort naar mijn smaak bij een herfstige sfeer. Verander het eerste stukje maar eens door lente - zomer - winter: dan past deel twee ineens veel minder. Leuk!

Martin

Missie geslaagd.

Martin en Rob, bedankt voor het (her)lezen en jullie positieve reactie.

Graag gelezen. En een hele grappige, riekende aanvulling als antwoord op Hadeke, haha!

Hoi DeHop, dank je wel voor je enthousiaste reactie.