Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#528 Help ik stik

15 oktober 2024 - 10:08

Nog achtenveertig uur te gaan en ik tuur door het grote venster met glazige ogen. Mijn hoofd is wazig en de gedachten vlieden op en neer in een hersenpan die bijna koken wil. Hongerig zie ik aan de overkant honderden ogen die naar mij staren. Wat willen ze van mij?

Ik draai nog een plaatje. Brandend zand. Een fata morgana strekt zich uit over het plein. Kamelen dansen en Arabieren laven zich aan hun bulten. Allah zal zijn toorn veel later tonen. Maar voor nu vindt hij het prima. 

Er wordt op het raam geklopt en ik schrik wakker. Sliep ik dan? Blijkbaar. Of ik 'Dromen zijn bedrog' wil draaien. Ik laat Marco niet uit volle Borsato zingen en zie plots Marcello Maestroanus op het plein met een aantal vrouwen de sirtaki dansen. Sophia Loren tilt haar rokken op en Malle Abbe kruipt eronder. Het huis ruikt ineens naar Rob Anijs.

Nog vierentwintig uur en dan wordt dit huis omgedraaid. De nacht verdwijnt langzaam in de ochtend. Ik vertel wat uit mijn verleden. Over mijn geboorte. Hoe krampachtig die was. Het publiek luistert aandachtig. Soms kreunen ze met mij mee. 'Blijf bij me, hou van me, ga nooit meer weg'. Ik smelt. De steun is onvoorwaardelijk. Na de geboorte is het een lang verhaal dat ik kort samenvat in pijn, leed, ontwaking, acceptatie, aandrang, verveling, creatie, schepping, fantasie en boosaardigheid. Ze willen meer weten, maar ik geef niet mee. Nog tien uur te gaan.

Ik besluit nog een shaffie te nemen. Bid, vecht, huil en ga ten onder. Het zand kruipt in mijn nek. Ik wil graag boven blijven en trap alle korrels naar beneden. Langzaam glijd ik weg. Houvast blijkt modder en veen. 'Maak plaats, maak plaats, maak plaats ...!' Alle korrels hebben haast. Klimmen, trekken, duwen zich naar boven. Onder gaapt het gat. Ik zoek nog naar de juiste timing. Het zwarte gat komt akelig dichtbij. Nog tien seconden te gaan. Ga ik het redden?

De verlossing komt op tijd. Giel Beelen himself draait ons om. Nog nooit was ik zo blij een petje te zien. Het lelijk gezicht probeert mij nog te ontdekken tussen de lotgenoten, waartussen ik me angstvallig verstop. Ik heb de kriebels in de keel van het fijnste zand dat ik tijdens de omkering heb ingeslikt. Gelukkig lig ik nu ergens bovenop. Vanuit de enorme zandheuvel zie ik Giel weglopen. Zou hij Wally durven draaien? Vliegmachien?

Wat ik nog te wensen heb? Of ik dingen anders had willen doen? Nee. Al het leven leidt en lijdt naar hetzelfde. De dood. Edoch, de weg ernaartoe is en blijft fantastisch, onvoorspelbaar en niet ter zake. De mens is immers maar een bietje.

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
16 oktober 2024 - 12:46

Je schrijfstijl is heel vlot, dat leest lekker weg. Toch moest ik wel heel erg mijn best doen om het eea te plaatsen en ik blijf achter met het gevoel dat ik het nog niet helemaal vat. 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
16 oktober 2024 - 16:26

Voor één keer ga ik nog eens zeuren en dan houd ik het voor bekeken: het is HET raam. Verder amusant stukje met een mix van bekende Nederlandse en Vlaamse songteksen. Mijn broer schreef een tijdje geleden een dik boek vol over onze familiegeschiedenis. Om de paar alinea's wordt je de titel van een lied uit de golden sixties naar het hoofd geslingerd. 

Lid sinds

4 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 9:10

Rob Anijs :).
Prachtig, inderdaad is nog eens lezen aan te raden maar ik vind dit heerlijk geschreven. Het wazige gevoel dat je kunt hebben met een slaapgebrek kleurrijk beschreven, het terugkerende zand, de platen. Heel fijn!

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 oktober 2024 - 10:48

Hallucinerend verhaal(d). Ik moest er wel even inkomen, omdat je het steeds verder opschroeft. Bij Marcello's achternaam dacht ik even: Zo heet hij toch niet?, maar daarna zet je dat woordenspel door.

Graag gelezen. Ook wel goed dat het bij dit aantal woorden blijft, want veel langer was voor mij ook teveel van het absurde geweest. Nu was het goed te doen.

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2024 - 23:15

dag Rob

Vreemd verhaal, maar voor wie mee kan gaan in de fantasie, is het wellicht prettiger om te lezen.

 

Johanna

   

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2024 - 19:27

Een slaapdronken dj in het Glazen Huis. Zijn de Belgen hier wel bekend mee? Leuk gedaan. Is het Brandend zand van Anneke of van Gert?

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 oktober 2024 - 20:32

Tja ... kennen Nederlanders Vliegmachien van Wally? 

Het Glazen Huis kennen ze in België ook. Sterker nog. Ze zijn er langer mee door gegaan dan in Nederland.  In het Nederlandse deel van België. In het Franse en Duitse deel niet.

Brandend zand uiteraard van Grönloh. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 oktober 2024 - 22:38

Laat ons zeggen dat ik je schrijfpret ontwar. Jammer genoeg is het erg vermoeiend om te lezen. Laat dat niet als een commentaar zijn, eerder als mijn vermogen, dat gebrekkig is, om de aandacht erbij te houden. Iets meer vaart/verhaal had geholpen (of niet)

GG!

 

 

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 oktober 2024 - 23:11

Tot slot. Vlaamse en Nederlandse liedjes en teksten glijden door de zandloper, door de tijd en neem ik graag op de korrel. En nee, niets had ik anders willen doen. Behalve schrijven, dat ik alsnog doe. En wie wil er niet een zandloper als Sophia Loren? Vraag dat maar aan M.M.