#526 Struikelblok

Interessant verhaal, grappige invulling. Ik mis zelf iets waardoor ik meegesleept wordt; misschien wat meer beschrijving, of een stukje dialoog? Daarmee wordt het denk ik iets levendiger. Maar wel graag gelezen.

Bedankt voor je positieve en ook opbouwende reactie.
Ik snap wat je mist - het is aardig, maar niet, dat je van je stoel valt van het lachen of heel erg begaan bent met het personage.
Bij een volgend verhaal zal ik daar wat meer op inzetten.

Het leest voor mij als een begin van een verhaal. In die zin ben ik wel begaan met het personage, omdat ik me afvraag hoe haar brein werkt en de impact van een rekensom code in te moeten voeren best groot vind. Struikelblok=Vallen. Vond ik leuk bedacht.

Dank voor je reactie. Blij dat het personage je interesse wekt.
Hoewel het fictie is, kan ik een en ander goed toelichten, omdat ik die allergie voor getallen ook heb.
In haar jeugd zijn haar problemen heel lief voor haar weggeveegd, maar in het volwassen leven kunnen we natuurlijk niet zonder getallen. Het personage heeft nog niet geleerd om de weerzin tegen getallen even te vergeten en zich "op te scherpen", zodat simpele hordes genomen kunnen worden. In het geval van de code moest ze wel. Ze kan dat ook maar dan is haar brein een hele tijd leeg.
Natuurlijk is het allemaal heel erg overtrokken, maar er werd gevraagd om een niet alledaags karakter :)

Prima verhaal al verondersteld het wel de nodige kennis van dyscalculie. In het onderwijs is daar nu gelukkig meer aandacht voor en is er ook het nodige onderzoek verricht. Naar de gevolgen op volwassen leeftijd staat onderzoek naar de gevolgen van leerstoornissen nog in de kinderschoenen. Door de sommen op de deur valt Aline terug in het gedrag van vroeger. Daarnaast heeft het hebben van dyscalculie ook de nodige emotionele effecten. Helaas stond op haar MBO diploma n.b. in plaats van dyscalculie.  En tot slot een citaat uit een onderzoek naar de gevolgen van dyscalculie:

 “Ja soms wel onzeker. Want ik begin op voorhand al te denken van ‘oh nee wat als er dingen instaan waar ik ga voor moeten rekenen’ dan begin ik al te blokkeren.” (P. dyscalculie, 20 jaar)

Dank voor je reactie. Met opzet heb ik niet het woord dyscalculie genoemd. Dat zou mijn personage te normaal hebben gemaakt, want dyscalculie is al bijna net zo bekend als dyslexie en ik wilde mijn personage niet in dat hokje stoppen.
Hoewel de symptomen er heel erg op lijken, speelt voor Aline een belangrijke rol dat ze haar hele jeugd ermee weg kon komen om het te vermijden. Ze weet ook, dat ze het kan trainen, maar heeft er de energie (want dat kost het wel) niet voor over. Ik heb het daarom allergie genoemd, omdat ze in paniek raakt, zodra ze iets met cijfers moet. Die paniek is de oorzaak van haar blokkade. Als ze rustig blijft en erop vertrouwt dat ze dit kan, is er niets aan de hand.

Ik zou overwegen om te beginnen bij de situatie van haar ontslag/steken laten vallen op haar werk en dan terug in de tijd te gaan naar het verduidelijken dat vroeger haar prioriteiten niet bij rekenen lagen maar bij het gebruik maken van haar creativiteit. De biografische details (op haar zestiende etc.) doen wat opsommend, het schept afstand. Je zou nog kunnen kijken of het wisselen van perspectief (bijv. Vanuit de eerste persoon in plaats van de alwetende verteller) om het geheel wat directer te maken. Wanneer je wel de chronologische volgorde aan wil blijven houden, zou ik overwegen om de eerste zin te schrappen en te beginnen met iets als: Aline maakte de mooiste tekeningen van de getallen die ze opschreef. Zo werd een 2 al gauw een kapstok etc. Ik neem aan dat de hoofdpersoon naar een Vrije school is gegaan of iets in die trant. Dat wel zo te benoemen kan dan weer in woordgebruik schelen zodat er meer ruimte overblijft voor grappige details als haar geestige invulling van n.b. (niet belangrijk) ingevingen die kleur geven aan het hoofdpersonage, die haar gevatheid tonen. Ik neem aan dat haar discalculi al eerder in haar werk voor problemen gezorgd moet hebben en niet zo plotseling. Je zou het verhaal spannender kunnen maken door bijvoorbeeld deze vrouw verpleegkundige in de geriatrie te laten zijn en dat dan haar werk niet goed uitvoeren door rekenproblemen voor grote gevolgen zorgt. (Patienten die ernstig ziek worden of erger door de verkeerde toediening van medicijnen doordat ze niet goed kan rekenen.)   

@Emmyvanswaaij Over dat laatste zou ik nooit gaan schrijven, want dat vind ik echt doodeng - dan zou mijn eigen verhaal me nachtmerries bezorgen. Wel ben ik het met je eens dat er meer humor in had gekund. Ook had ik het dichter bij de lezer kunnen brengen, door inderdaad minder details en minder opsommend/ vertellend. Beginnen met de tekenmanie was een leuke binnenkomer geweest.
Misschien iets in de trant van dat ze altijd "huppelend' alle cijfers wist te vermijden, tot ze de code bij de deur veranderden.
In ieder geval bedankt voor je feedback. Daar kan ik veel mee.

@Marinka01 Wat fijn Marinka, ik vind het leuk om de tijd te nemen voor de feedback. Ik hoop dan altijd maar dat de ontvangers van mijn feedback deze zo ervaren als ik bedoel: opbouwend. Ik leer zelf heel veel van het bestuderen van de verhalen van anderen. Als mijn gedeelde feedback dan ook een ander helpt dan geeft dat veel voldoening. 

Ik vind het een mooi inzicht gevend verhaal en vond het meer interessant dan grappig, leefde met haar mee. In de huidige tijd is het waarschijnlijk dat ze spelenderwijs via een methode toch zou leren omgaan met cijfers. Maar in een verhaal kan de wereld anders zijn dan nu of hier, en kunnen er eigen regels zijn. 
Sprongen in de tijd zijn niet verboden. Je hoeft niet alle situaties waar ze tegenaan loopt te benoemen. De scène met de deur had je ook in een scène kunnen gieten maar zo kan het ook. Informatieve verhalen bestaan ook en hebben ook nut, bijvoorbeeld in bladen voor leerkrachten of in één handboek om inzicht te krijgen.

Dank voor je reactie. Fijn dat je het kon waarderen.