523 nul komma nul

een goed begin is het halve werk en tegen de regels in loop ik het weiland in omdat ik door de bomen het bos niet meer zie het mag niet maar daar trek ik me niets van aan de koeien die verderop staan kijken loom grazend toe en plukken af en toe een paar grassprieten uit de grond ik ben al lang blij dat ze niet in de sloot liggen want dan moest ik ze zeker eruit gaan halen en als ik ergens geen zin in heb is het water naar de zee dragen maar gelukkig is hier geen zee alleen een waterput die nog niet gedempt is want er is nog geen kalf verdronken het geeft je wel te denken dat koeien en kalveren zo slecht met water om kunnen gaan of is het dat ze niet met waarheid om kunnen gaan want die komt tenslotte altijd bovendrijven en dat is ook waarom ik hier ben en zo snel mogelijk alles achter me wil laten want ik moet de leugen zijn die wel ontsnapt en terwijl ik me door het weiland haast probeer ik geen gekke sprongen te maken want haastige spoed is zelden goed en voor je het weet stoot ik me aan een steen en dan nog een keer en dan is het einde zoek natuurlijk maar wie niet waagt die niet wint denk ik dan plotseling bij mezelf dus ik draai mij om en pak een vogel in de hand en met een schone lei ga ik op zoek naar de speld in de hooiberg die mijn huis is en waar ik mijn goede verstaander mijn halve woorden kan geven want zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens en ik wil er geen punt achter zetten