#523 De liefdesbrief

"Suze, let je wel op?" Suze schrikt op uit haar dagdroom en kijkt recht in de ogen van haar wiskunde docent, die naar iets op het digibord wijst. Ze voelt haar wangen diep rood kleuren en probeert zo onopvallend mogelijk het briefje onder haar boek te schuiven, waarop ze zojuist een hele reeks hartjes getekend heeft. Gelukkig praat hij direct verder over een ingewikkelde formule. Suze slaakt een zucht van opluchting en kijkt braaf in haar werkboek. Mijn liefdesformule is veel ingewikkelder, denkt Suze. Ze heeft zojuist haar ziel en zaligheid in de liefdesbrief over Daan afgerond, met de nodige hartjes.

Zachtjes komt de muziek van haar lievelingsband uit haar boxje op haar bureau. Suze zit, zoals gewoonlijk, onbewust hartjes te tekenen in één van haar werkboeken en haar gedachten dwalen weer af naar Daan. Zodra het schemerig begint te worden zal ze stiekem de tuin in gaan om de liefdesbrief in de vuurkorf te verbranden. Hopende dat deze langdurige verliefdheid, op de beste vriend van haar drie jaar oudere broer, eindelijk ophoudt. Al vreest ze dat deze verliefdheid nog wel eens veel langer kan gaan duren, vooral nu ze duidelijk heeft opgeschreven wat ze allemaal zo leuk aan hem vindt. "Heb jij dit geschreven?" roept haar broer terwijl hij al zwaaiende met een briefje, haar slaapkamer komt binnenstormen. Suze ziet direct aan de vormen van de hartjes dat het haar briefje is. Met haar hart in haar keel en grote angstige ogen, is het enige wat ze kan uitbrengen "Nee".

Opdracht: tegen je eigen schrijfregels in, daarom heb ik dit verhaaltje geschreven in de derde persoon en met een open einde.