#521 23 april 1998 (met herschrijf)

Herschrijf (ten behoeve van de nuchtere Nederlanders)

De Gaumestreek in het diepe Zuiden van België heeft een microklimaat, waardoor het lijkt of het er eind april al volop zomer is. Op weg naar de idyllische plek in het naburige bos, waar hun sportkamp plaats vindt, doorkruisen Veerle en Paul het stadje Neufchâteau.

In de buurt van het gerechtsgebouw stopt Paul zijn VW-kever voor het rode licht. Rechts op de stoep komt een man aangerend en snelt over het zebrapad de andere kant op.
“Die heeft haast”, mompelt Paul. Veerle bekijkt de man en wordt lijkbleek.
“Zie je spoken, Veerle?”
“Maar, Paul, die kerel, dat…”
Ze trilt over heel haar lichaam.
“Rustig, wat heb je?”
“Bel de politie…die man…!”
“Wat is er? Ken je hem? Het is toch de duivel niet?”
“Erger nog! Het is Marc Dutroux. Ik herken hem.”
“Dat kan niet, meisje, dat individu is gevat en zit achter de tralies.”
“Ik weet zeker dat hij het is. Die tronie, dat silhouet. Het is die Dutroux.”

Het licht slaat op groen. Veerle is zo overstuur dat Paul de kever aan de straatkant parkeert om haar te kalmeren. In volle vaart komt een politiewagen aangereden en plots lopen gewapende agenten kriskras over de straat.
“Zie je wel, daar is iets heel erg fout”, krijst Veerle.
Paul stapt uit de wagen en wil een politieman tegenhouden om te vragen wat er gaande is, maar de agent loopt ijlings aan hem voorbij.
In de auto staat de radio op en hoort Veerle dat de muziek wordt onderbroken voor een nieuwsflash.
“Zoëven is uit het gerechtsgebouw van Neufchâteau tijdens een routinebezoek de misdadiger Marc Dutroux ontsnapt . De man is gevaarlijk. Wie hem opmerkt  wordt dringend verzocht de politie te waarschuwen.”
Als Paul terug in de wagen stapt, ziet hij hoe Veerle nog steeds beeft en naar adem snakt.
“Hij was het, Dutroux, ze meldden het net op de radio. Oh, ik ben zo bang. Wat gaat dat monster nog allemaal uitspoken? Ik durf niet naar het sportkamp gaan. Misschien loopt hij daar wel rond in het woud? Keer alstublieft weer naar het hotel.”

Opgelucht horen Veerle en Paul een viertal uur later het verlossende bericht dat boswachter Stéphane Michaux  Dutroux ontdekte in de nabijgelegen bossen van Herbeumont. De opgetrommelde rijkswacht kon hem na een klopjacht weer inrekenen. Morgen terug naar het sportkamp. 

Eerste versie

 “Waar is die balletstage precies?”
“In Neufchâteau.”
“Ik weet dat het in de Ardennen ligt, meer niet.”
“Men noemt het de poort van de Gaumestreek, dat is het diepste Zuiden van België, met een microklimaat. Eind april lijkt het soms dat het er al volop zomer is.”
“Mag ik die brochure zien? Niet voor ballet, maar misschien is er iets dat ik kan volgen. Ja, kijk, hier een yogastage. Ik schrijf me meteen in.”

Op weg naar de idyllische plek in het naburige bos, waar de stages doorgaan doorkruisen Veerle en Paul de stad. In de buurt van het gerechtsgebouw stopt Paul zijn VW-kever voor het rode licht. Rechts op de stoep komt een man aangerend en snelt over het zebrapad de andere kant op.
“Die heeft haast”, mompelt Paul. Veerle bekijkt de man en wordt lijkbleek.
“Maar, Paul, die kerel, dat…”
Ze trilt over heel haar lichaam.
“Rustig, wat heb je?”
“Bel de politie…die man…!”
“Wat is er met hem? Het was toch geen spook?”
“Erger nog! Het is Marc Dutroux. Ik herken hem.”
“Dat kan niet, meisje, dat individu is gevat en zit achter de tralies.”
“Ik weet zeker dat hij het is. Die tronie, dat silhouet. Het is die Dutroux.”

Veerle is helemaal overstuur. Het licht slaat op groen en Paul parkeert de kever aan de straatkant. In volle vaart komt een politiewagen aangereden en plots lopen agenten kriskras over de straat.
“Zie je wel, daar is iets heel erg fout”, krijst Veerle.
Paul stapt uit de wagen en wil een politieman tegenhouden om te vragen wat er gaande is, maar de agent loopt ijlings aan hem voorbij.
In de auto hoort Veerle op de radio dat de muziek wordt onderbroken voor een nieuwsflash.
“Zoëven is uit het gerechtsgebouw van Neufchâteau tijdens een routinebezoek de misdadiger Marc Dutroux ontsnapt . De man is gevaarlijk. Wie hem opmerkt  wordt dringend verzocht de politie te waarschuwen.”
Als Paul terug in de wagen stapt, ziet hij hoe Veerle nog steeds trilt en zwaar ademt.
“Hij was het, Dutroux, ze meldden het net op de radio. Oh, ik ben zo bang. Wat gaat dat monster nog allemaal uitspoken? Ik durf niet naar de stageplaats gaan. Misschien loopt hij daar wel rond in het woud? Rij alstublieft terug naar het hotel.”
Een viertal uur later komt het verlossende bericht dat boswachter Stéphane Michaux  Dutroux ontdekte in de nabijgelegen bossen van Herbeumont.