#521 - Spook in kamer drie
Sonja stormt de bar binnen, haar gezicht zo bleek dat het zelfs een zombie jaloers zou maken.
‘Awel Sonjaatje,’ zegt John, ‘een spook gezien?’
Sonja antwoordt niet, haar ogen flitsen rond alsof iets onzichtbaars haar achterna zit. Ze grijpt de fles Smirnoff en schenkt een Duvelglas in dat ze zonder aarzelen achterover slaat.
Samantha stopt haar heupbewegingen, laat de paal los, wijst naar Sonja alsof zij de enige is die de vreemde energie opmerkte. Ook Natasha, die het laatste kwartier vastklikte aan die bankier uit Poperinge én zijn portefeuille, verlaat met haar blik haar prooi en staart naar het tafereel aan de toog.
Sonja slaat het lege Duvelglas op de grond. Kletterende glasscherven springen alle kanten op. Ze lijkt er zich niets van aan te trekken, totaal bezeten, neemt een Omerglas van de toog, hangt het onder de Camparitap en wanneer het glas boordevol is, zet ze het aan haar lippen alsof het versgeperste moedermelk is.
‘Sonja!’ roept John nu met volume op de maximumstand. ‘Wat heeft dit te betekenen?’ Hij schiet naar de bar alsof hij een Olympisch vuur moet blussen.
Sonja’s trillende vinger priemt naar Samantha, terwijl de roze LED-verlichting boven de bar haar gezicht in een spookachtig licht zet. Een tafereel wat mysterie aankondigt. ‘Jij moet het toch ook gezien hebben?’ stamelt Sonja. ‘In kamer… euh.’ Ze telt drie vingers. ‘Ja, … kamer drie.’
‘Ik had boer Karel een uur geleden in kamer drie,’ roept Samantha alsof ze een kruiswoordpuzzel oploste en ze daarmee de ondergang van het universum belette. ‘Ik heb toch de lakens verschoond?’
Sonja neemt nog een slok Campari en steunt met beide handen op de toog, haar ogen wijd opengesperd. ‘Karel... hij... hij zat daar niet alleen,’ fluistert ze dramatisch, haar blik dwaalt naar de grond alsof ze daar het drama opnieuw ziet afspelen.
De hele bar houdt de adem in, tot Samantha met een brede grijns begint te lachen. ‘Oh Sonja, dat was geen spook!' Ze gniffelt, trekt haar minijurkje wat hoger en flippert met de handen zoals ze altijd doet. 'Karel heeft gewoon zijn opblaaspop laten liggen.'
Natasha bulderlacht nu ook. 'Dat ding maakt altijd indruk in het halfdonker!’
‘Nieuwe regel,' zegt John. 'Geen opblaaspoppen meer in kamer drie!’
Sonja pakt het glas Campari weer op, drinkt een berenslok en knipoogt naar Samantha. ‘Hoeveel reken jij dan extra?’
Hoer..., hoer..., hoer...,…
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
Hoer..., hoer..., hoer..., hoera! Of zoals Shakespeare zou zeggen: the shrew has been tamed. Campari na Smirnoff? Beikes. Karel, wat een boer!
Hoi Tony, Leuke insteek met…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Hoi Tony,
Leuke insteek met een vlot tempo: het verhaal heeft een goede balans tussen actie en het beschrijven van de setting en leuke humor wat betreft woordspeling. Je raakt me heel eventjes kwijt bij: '‘Oh Sonja, dat was geen spook!'
omdat iedereen steeds spreekt van een (spreekwoordelijk) spook, maar Sonja nooit zegt dat ze een gezien meent te hebben. Voor hetzelfde geldt bedoelde Sonja dat er een ander (luguber uitziend) persoon in de kamer was, die haar schrik aangejaagd had, om wat voor reden dan ook. Ik was op dat punt in dat opzicht nog niet overtuigd dat er in kamer drie (volgens Sonja) ook echt een spook zat: andere mogelijkheden waren er voor mij op dat moment ook nog.
De formulering van 'Dat was geen spook' was voor mij een beetje te expliciet, zogezegd.
Ik hoop trouwens wel dat Sonja de volgende keer inderdaad extra rekent als er een pop aan te pas komt, om dat trauma te compenseren, arme meid ;).
Graag gelezen, goed gedaan.
Groet,
Nadine
Goed de sfeer en locatie…
Lid sinds
13 jaar 7 maandenRol
Goed de sfeer en locatie neergezet! Ik had zelf denk ik wat geschrapt in het vele gebruik van de drankmerk-glasformaatreferenties. Ik merkte dat ik op die plekken even moest pauzeren om me voor te stellen hoe of zo’n glas er ook alweer uit ziet en dat dit voor mij de vaart eruit haalde.
Ik vond het verhaal eerlijk…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Ik vond het verhaal eerlijk gezegd soms net iets te grappig, zonder dat ik echt moest lachen.
"Hij schiet naar de bar alsof hij een Olympisch vuur moet blussen."
"wanneer het glas boordevol is, zet ze het aan haar lippen alsof het versgeperste moedermelk is."
Persoonlijk werken beide metaforen niet voor me, ook niet als grap. Olympisch vuur staat bekend dat het gedragen moet worden van A naar B, de vlam moet juist blijven branden (en is zeer gecontroleerd). En nouja; over de moedermelk verschillen onze smaken misschien.
Ik denk eerlijk gezegd dat dit een kwestie van smaak is, dus vooral zo blijven schrijven. De clou van het verhaal en de setting vond ik wel leuk gevonden.
ik moest in het begin even…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
ik moest in het begin even aan Sonja wennen, maar dit verhaal kon ik waarderen. Er zit altijd vaart in je verhalen en dat past in deze setting goed. de Clou was leuk bedacht, maar ik zou in de rest van de kamers dan wellicht ook geen poppen meer toestaan ;-)