#521 Bromance

Hoi Gi, 

De opbouw van het verhaal en het uitgangspunt ervan zijn erg leuk. Het tempo kabbelt rustig vooruit, en het laat de onschuld van kinderen goed naar voren komen. 
Je keuze voor het slot begrijp ik niet zo goed, dat leest voor mij als een anticlimax en eindigt vrij abrupt. Het verhaal gaat over het al dan niet bestaan van een spook en het opsporen ervan en als dat spook dan lijkt te bestaan - of er in ieder geval iets is wat daar schijn van heeft- stopt het verhaal na enkele zinnen en doet dat vrij weinig met de jongens. Ze schrikken en vallen daardoor in het water, maar dat is ook alles.  Je zou toch verwachten dat dat aanleiding is voor veel meer schok, spanning, of wil om daar iets mee te doen, gezien alles waar het verhaal naar heeft toegewerkt. 

Het woordenaantal ligt aan het maximum, maar om de anticlimax te vermijden, zou je daarvoor wel wat aan het begin  wat woorden mogen schrappen, om zo het einde niet te hoeven overhaasten. 

De basis van het verhaal is prima, het slot mag iets meer aandacht krijgen. 

Groet, 

Nadine

Dank Nadine voor de commentaar. De jongens vallen wel niet in het water, maar soit. Het slot verwijst naar de titel. Het spook bleek een reiger te zijn, dus meer was er niet aan de hand tenzij de lezer het spel wel grappig vond en de verwijzing naar het beruchte kasteel. Het slot was helemaal als anticlimax bedoeld, ook al had ik eerst iets in mijn hoofd over het krantenknipsel in de krant de dag nadien: 'Kinderen onthullen een geheim in Horst'. 

De jongens vallen wel niet in het water. Wat is het nu, wel of niet. Voor mij is de introductie overbodig. Zowel Suske als Wiske voegen voor mij niets toe aan het verhaal. Maar ... de anti-climax vind ik geweldig. Toch graag gelezen. 😉 

Rob, de introductie geeft de setting aan. Overbodig? Een lijf zonder hoofd is pas echt spookachtig. 

Best wel romantisch inderdaad Gi. Benieuwd wat die bromance opleverde. Jammer dat je daar niet meer onzichtbare clous in verwerkte.

GG!

Merci Tony, kan dat helpen bij de afwas als clou tellen? 

Mooi gevonden. Graag gelezen.

Om het witte spook terug te laten komen aan het eind van de verhaal zou je "een reiger" kunnen veranderen in zilverreiger.

Job dank je, goede tip. 

Hallo Gi. Ik zou zelf denk ik gekozen hebben het verhaal te vertellen in de verleden tijd, maar dat is een gevoelskwestie.  Je zou nog kunnen overwegen om de uitleg van de spelregels meer in dialoogvorm te gieten doordat bijvoorbeeld een van de kinderen de regels van het spel niet kent. Dan kan je het de leider of een van de andere kinderen het kort laten uitleggen. (‘Wacht, we doen het wel even voor.’). Op een vergelijkbare manier zou dan de context van Willyvandersteen ook op een meer speelse manier een plek kunnen krijgen in het verhaal. Wat ik een heel sterk stuk vind is het gedeelte waarin je Miriam laat reageren. Doordat zij hem in de dialoog laat weten dat zoiets niet kan, komt de frustratie van Harry nog beter uit de verf. Goed idee van Job ook, de zilverreiger specifiek te benoemen. 

Heerlijk verhaal en spannend om te lezen, ik bleef tot het einde toe nieuwsgierig wat er nu zou gebeuren. Misschien net als de jongens; weten dat een spook niet bestaat, maar toch benieuwd naar wat het dán zal zijn. 

@Emmy, dank je voor de feedback. Ik schreef vroeger meestal in de verleden tijd, maar heb op dit forum geleerd dat de tegenwoordige tijd zoveel meer vaart brengt in een verhaal. Helaas zie ik niet in hoe het spel beter kan uitgelegd worden dan het te spelen. Het is ook geen spel dat kan voorgedaan worden. 
@Anneke: dankjewel, ik voel dat je helemaal mee was in het verhaal. 

Met plezier gelezen. De setting is vrij klassiek voor een "bromance" (of zelfs romance). Niets zo komisch als jongens en meisjes die worden gescheiden "zodat er niets kan gebeuren". In het verhaal blijft het platonisch (ze zijn ook nog erg jong natuurlijk), maar ik vond het opvallend dat Johan het niet erg vond dat het bootavondtuur "romantisch" wordt genoemd (zonder dat er een no-homo aan toegevoegd moet worden). Subtiel gedaan :) 

Persoonlijk vond ik ook 100% helder wat er gebeurde, dus verbaas me dat andere dat niet hadden. Maar zo gaat dat soms. Hopelijk hebben ze een leuk kamp. :) 

Robin, dank voor de leuke reactie. Ik verzeker je dat ze een leuk kamp hadden. 

Hoi Gi,

ik heb je verhaal graag gelezen. Het leest makkelijk weg, en zoals altijd heb je een stukje info erin verweven. Het romantische maakt het helemaal af, goed gedaan. 

Je gegeven is leuk en de kleine actie is charmant idd. Voor mij is de striplink ook niet nodig voor het verhaal. Als introductie draagt het niet bij aan het verhaal zelf, meen ik. Dat Johan dezelfde naam heeft als de Rode Ridder, och, een andere naam kan ook. Eens met Nadine over het snelle einde, maar met alles een leuk verhaal hoor.

Dank je Debbie voor de reactie.

Raymond, bedankt om te reageren. De striplink is inderdaad bedoeld voor hen die de strip kennen en zo meteen een beeld hebben van de setting. Idem dito voor de 'bewuste' keuze van de voornaam.