#518 Familieopstelling
We staan in het bos. De zon schijnt door de bomen en het ruikt heerlijk naar hars. Ik ben aan de beurt. De gedachte alleen al windt me op. Eerst maar eens mijn grote zus een plekje geven. Ze doet altijd onnozel dus plaats ik haar achter een dikke den. De broer die na mij komt, best aardig, zet ik dicht bij me. Op vijftig centimeter. Minder afstand kan ik niet verdragen en is gezien de situatie ook gevaarlijk. Mijn oudste zus kijkt uitdagend. Waar zal ik die eens plaatsen? Een takkewijf is het. Ik laat haar plaats nemen op een laaghangende tak van een dikke eik. Kan ze mooi overzicht houden. Mijn oudste broer dan nog. Met zijn overstelpend verantwoordelijkheidsgevoel stuur ik hem de struiken in. Nu is het zaak om de juiste tekst bij de juiste personen te vinden.
De therapeut naast me kijkt me aan. Hij ziet me worstelen. Ik heb het mezelf wel lastig gemaakt en moet bekennen dat ik de dingen misschien toch anders had willen doen. Ik kan dan ook niet de juiste woorden vinden bij mijn broers en zussen. Ze blijven wie ze zijn. Zichzelf helaas. Verplaatsen in een ander kunnen ze maar moeilijk. Hoeft ook niet. Het feit dat ik ze opstel geeft al voldoening. Geen terechtstelling maar een gekoesterde wens. Woorden zijn overbodig, daden ook. De therapeut ziet dat het kwartje is gevallen. Vanuit de kuil, die ik met veel pijn en moeite heb gegraven, kijk ik samen met hem naar mijn broers en zussen. Ik nodig hen allen uit om even te lachen en dan langzaam naar mij toe te komen en me een lieve aai over de bol geven. En zowaar, het gebeurt. Ik ben de gelukkigste man ter wereld. Heel even. Wie is de volgende?
Hoi Rob, ik moest je verhaal…
Lid sinds
5 jaar 5 maandenRol
Hoi Rob, ik moest je verhaal een paar keer lezen. Voor een kort verhaal schuilt er voor mij te veel onder de oppervlakte om je verhaal te snappen. Ik begrijp wel wat er gebeurt, maar het hoe of waarom ontgaat me.
Het was me aanvankelijk ook niet duidelijk of je broers en zussen er inderdaad bij waren. In eerste instantie dacht ik dat je de broers en zussen als kartonnen figuren geplaatst had, omdat er geen reactie van hen komt. Laten ze zich lijdzaam naar een plek dirigeren? Maar op het eind schrijf je dat je ze uitnodigt om naar je toe te komen en je een aai te geven en dat ze daar gehoor aan geven.
Waarom de opdracht onder je verhaal?
De gedachte alleen al wind me op. ---> windt
De broer die na mij komt, best aardig zet ik dicht bij me. ---> achter aardig zou ik ook een komma zetten.
En zo waar. ---> zowaar
Ooeeeeh interessant. Ik voel…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Ooeeeeh interessant. Ik voel dezelfde verwarring als Fief. We zijn in een bos (de geur van hars). Bij de therapeut. Zijn het kartonnen figuren of niet. (Zonee, waarom reageert niemand).
Verwarring
Normaal ben ik hier niet zo van en zou ik willen dat zaken duidelijker waren. Echter ben ik erg geïntrigeerd door je verhaal. De verwarring voelt als een onderdeel hiervan. Als het de bedoeling was dat de lezer precies wist wat er gaande was moet je misschien terug naar de tekentafel; maar ik geloof dit eerlijk gezegd niet. Drie voorbeelden waar je opzettelijk cruciale informatie achterhoud voor de lezer:
***
"Ik ben aan de beurt". Wat zijn ze aan het doen.
"Minder afstand kan ik niet verdragen en is gezien de situatie ook gevaarlijk." Gevaarlijk, waarom?
"Nu is het zaak om de juiste tekst bij de juiste personen te vinden." Tekst..? Wat voor een tekst?
***
Stijl
Ik vind het heel prettig hoe je korte en lange zinnen afwisselt.
"Ik kan dan ook niet de juiste woorden vinden bij mijn broers en zussen. Ze blijven wie ze zijn. Zichzelf helaas. "
Wauw. Sterk.
Thema
Het is lastig te achterhalen wat dit verhaal echt wil zeggen. Ik heb het gevoel dat er een sterke betekenis is; waar je als lezer nèt niet helemaal bij kan. De familierelaties zijn gespannen. Maar toch worden de broers en zussen opgesteld, wat dat ook mogen betekenen. Ze bestaan, ook al zijn het misschien geen prettige personen. Het komt op mij over als complexe familiedynamiek die hier wordt onderzocht.
Conclusie
Je vraagt veel werk van je lezer door zo veel informatie achter te houden. Ook is het thema complex voor driehonderd woorden. Toch vind ik dat de verwarring meerwaarde heeft omdat het onderdeel lijkt te zijn van het hoofdpersonage en diens relaties met de familieleden. Bovenal voelde het voor mij authentiek. Dat gezegd hebbende; niet het makkelijkste om te lezen (maar dat hoeft niet altijd).
Ik ben bekend met deze vorm…
Lid sinds
18 jaarRol
Ik ben bekend met deze vorm van therapie waardoor ik het wel voor me zie maar essentieel is een zin of twee waarbij duidelijk wordt dat het publiek de plaats inneemt van de broers en zussen zonder dat het als uitleg aanvoelt. De bomen spelen een rol en het onderwerp past heel goed bij de opdracht. Misschien zou je met minder personageseer met de omgeving of handeling kunnen doen en meer in een scène kunnen schrijven.
@Fief: bedankt voor het…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
@Fief: bedankt voor het lezen en de schrijftips. Aangepast. Opdracht weggehaald, vergeten te doen. Ik heb de lezer overschat. Ik dacht dat 'familieopstelling' een gekend begrip was. Desalniettemin kun je dit stukje ook zonder voorkennis souperen.
@robin_esperoza: dank voor je uitgebreide analyse en vragen. De achtergehouden informatie is te duiden en te destileren uit de tekst. De familie wordt opgesteld. In zo'n setting komt iedereen aan de beurt. Alle broers en zussen dus. Gevaarlijk, want 50 centimeter van een kuil staan kan linke soep zijn. In een familieopstelling kun je de 'acteurs' een tekst laten uitspreken. Kan, maar hoeft niet. In mijn verhaal past het beter ... en 300 woorden ... tja ... vraagt ook om deze keuze. Ik vooronderstel dat de lezer bekend is met het begrip 'familieopstelling'. Niet dus. Volgende keer toch maar duiden dan. Bedankt voor de complimenten aan het eind. Verwarring is de rode draad met een vleugje scepsis. What lies beneath!
@Schrijfcoach Odile Smidt: bedankt voor de tips. Ik denk dat je gelijk hebt. Uitgezonderd de uitleg geven.