Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#518 Tompoucen

8 augustus 2024 - 13:20

 

Ik haat zoet. Je wordt er dik van en suikersmaak vind ik gewoon niet lekker, net als mijn vader en grootvader. Het is een stille moordenaar, zeiden zij altijd. Mijn beste vrienden hebben het nooit gesnapt. Als zij marshmallows roosterden, prikte ik een stuk paprika aan de stok.

Dus deze challenge is niks voor mij. Zo snel mogelijk drie tompoucen naar binnen werken? Ik had het zelf niet verzonnen, maar ik sta nu in de schaarsverlichte hangplekkelder midden in de kring van zes jongens die me luidkeels aanmoedigen. Op het lage tafeltje liggen drie tompoucen. De middelste ziet er het dikste uit. De gele pudding lijkt zelfs tussen het bladerdeeg uit te willen kruipen, alsof het de twee buitenste tompoucen wil omarmen en omvormen tot één grote roze-gele-bruine substantie. Ik weet dat ik moet doorzetten, want als ik er één aanraak, begint de tijd te lopen.

Ik zak langzaam door mijn knieën. Met mijn ogen op tafelhoogte schat ik de dikte van alle drie even goed in. De harde grappen en beledigingen van de jongens hoor ik niet eens meer. Als ik mijn hand uitsteek naar de linker tompouce, schuiven ze alledrie opeens naar links en grijp ik in de middelste. De roze gelei wikkelt zich onmiddellijk om mijn hand en gebroken stukken bladerdeeg vliegen omhoog en tegen de jongens. De gele pudding dijt uit en uit en bedekt de tafel, stroomt erover heen, grijpt naar de voeten van de jongens die opspringen van de bank en terugdeinzen naar de keldertrap, maar er is geen houden aan. De pudding omringt ons, stijgt tot onze schouders. Ik zie nog net twee velletjes roze bladerdeeg op het geel drijven, voor ik onder ga in een bad van pudding. Een stille moordenaar, zeiden mijn vader en grootvader nog.

 

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 augustus 2024 - 13:36

Hoi Raymond, het begint als een serieus verhaal, maar langzaam voel je het absurder worden. Mooi fanta-verhaal. Ik zie de jongens door de pudding verzwolgen worden. Vlot beschreven. Letterlijk een stille moordenaar. Met plezier gelezen.

Ik haat zoet. Je wordt er dik van en suikersmaak vind ik gewoon niet lekker ---> dit leest wat dubbelop. Je zegt al dat je zoet haat, dan is het logisch dat je suikersmaak niet lekker vindt.

Ik weet dat ik moet doorzetten als ik er één aanraak, want dan begint de tijd te lopen. --> het woord want kun je in veel gevallen weglaten. Je zit vier woorden boven de limiet (ja, muggenziften, ik weet het), zonder want nog maar drie. Als je kritisch kijkt, kun je er vast nog wel drie schrappen. Dat is de uitdaging.
Bijvoorbeeld in de zin:
Als zij marshmellows roosterden, dan prikte ik een stuk paprika aan de stok.  --> "dan" kun je ook weglaten.
Marshmellows moet overigens marshmallows zijn.

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 augustus 2024 - 13:49

Dank voor je opmerkingen, Fief.

Ik haat zoet enz. > je hebt ws. gelijk, maar ik hecht aan het ritme daarin :)

Aantal woorden heb ik volgens mij nog even naar beneden gebracht o.a. met jouw opmerkingen en paar andere aanpassingen. Ik kom nu op 295.

Marshmallows: check.

Gi

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 augustus 2024 - 11:00

Tof verhaal, Raymond, met een leuke 'uitschuiver'. Voor wie het niet weet: als je in Antwerpen een tompoes/tompouce wil eten, moet je een 'glacéke' vragen. Door de Franse oorsprong van het gebak millefeuille werd de duim (verwijzing naar Klein Duimpje, Tom Thumb, enz...) een pouce. De Belgische 'glacé' komt dan weer van het glazuur dat onlosmakelijk verbonden is met het moeilijk eetbare, edoch heerlijke patisserieke. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
9 augustus 2024 - 17:04

Dank voor je opmerkingen Gi. In de eerste versie had ik  gewoon "tompoes" geschreven, dat me beter bevalt, maar ik dacht uiteindelijk: ik ga toch maar voor "tompouce" om de feedback voor te zijn :) De oorsprong was me met die korte zoektocht naar de juiste spelling idd ook duidelijk geworden.

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2024 - 11:30

Ben benieuwd wat W.F. Hermans hier van zou hebben gevonden. Magisch ja. Realistisch ja. Heerlijke overdrijving en dito setting. Doet me ook denken aan de ultieme test lang geleden. Een tompouce voorgeschoteld krijgen bij het eerst bezoek aan je mogelijke schoonfamilie. Netjes op een bordje met een gebaksvorkje. Hoe pak ik dit aan?

Lid sinds

18 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 augustus 2024 - 21:46

Heerlijk verhaal. Ik dacht eerst, wanneer komt die setting nou? Maar had niet verwacht dat de tompouce zou uitgroeien tot de maat van een setting. Daarom vind ik dit de grappigste invulling van de opdracht en ook nog eens goed geschreven. Een echt verhaal met een pointe.