# 514 Na Mijn Val - herziene versie #2

Hoi Job, je verhaal gaat voornamelijk over de oorzaak en de behandeling. De verwardheid zelf komt er wat ondergeschoven uit. Het is ook meer een beschrijving dan een verhaal. De beschrijving is daarentegen wel heel realistisch, heb je dit zelf meegemaakt?

Een...ambulance / dagelijkse...activiteiten /  niet...oriënteren /  een...coach    ---> waarom het beletselteken bij deze zinnen? Als je het wil laten voordoen dat je niet op woorden kunt komen, zou ik dat in gesproken zinnen doen. In een verhaal leest het voor mij niet logisch.

Mijn partner heeft me naar huis gebracht. ---> actievere zinnen lezen beter. Mijn partner bracht me naar huis.

Ik kreeg bedrust in het donker voorgeschreven. --> Actiever: Hij schreef me bedrust in het donker voor.

Een voor een werden mijn problemen in kaart gebracht. ---> Eén voor één

Hallo Fief, bedankt voor je feedback. Ik heb de tekst weer handmatig ingevoerd. Mijn partner heeft me naar huis gebracht heb ik verkeerd overgenomen. De t.t. past niet in de tekst. Verder jouw suggesties overgenomen. Weer wat geleerd, met name met betrekking tot de ...

Kopiëren uit Word loopt niet lekker. Krijg een klein vlakje dat ik uit Word overneem en dan krijg ik de tekst met teveel wit regels die ik niet meer aan kan passen. Ik weet niet hoe ik dit op moet lossen. 

Deze beschrijving is, aangepast, gebaseerd op wat mijn vrouw is overkomen. De beschrijvende stijl heb ik bewust gekozen. Zij is niet meer in staat om haar gevoelens onder woorden te brengen, alles is veel zakelijker geworden. Ook wilde ik de problemen die mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel ervaren  onder de aandacht brengen, omdat de diagnose soms erg lastig vast te stellen is.

Zakelijke schrijfstijl. Bedoeld of onbedoeld. Verhaal mist daardoor 'Schwung'. Het beschrijvend karakter maakt dat ik me niet kan inleven in de 'ik'. Als je de zakelijke uitleg combineert met voorbeelden, beleefd en uitgesproken vanuit de hoofdpersoon,  komt de uitleg, de beleving sterker over. Laat de 'ik' spreken in anekdotes die je loskoppelt van de uitleg, zet ze tussen aanhalingstekens en/of gebruik daarbij witregels.  

Rob bedankt voor de feedback. Na zoveel jaar zakelijk schrijven vind ik dit een mooie uitdaging.  Ik zal eens kijken of dit mij lukt binnen het gegeven aantal woorden. Lijkt me een leuke, maar lastige puzzel. Is voor mij een goede schrijfoefening.

De boodschap is mooi: de onbekendheid en soms laat gediagnosticeerde problemen van NAH.

In de uitvoering neem je me niet echt mee. Het voelt wat afstandelijk, zakelijk, zoals eerder al gezegd is. Ik ga niet echt mee in het gevoel van de hoofdpersoon. 

Dreaming, ik snap jullie feedback. Ik ben bezig  om mijn verhaal te herzien. Haal dit verhaal dan weg en zet de herziene versie. Ben dan benieuwd naar de feedback.

Hoi Job Ik ben benieuwd naar je herziene versie. Ik zou versie #1 eronder laten staan en in de titel herziene versie #2 schrijven. Zodat de lezers er wat van kan leren. Groet Sandra 

Hoi Job, de verwardheid komt er voor mij nu wel beter uit. De zinnen waarin je het beschrijft, zouden voor mij wel langer mogen. Of in ieder geval meer variëren met langere zinnen. Er zit voor mij nu geen fijne leesflow in.

“Vertel mij eens wat je moeilijk vind.” ---> vindt

kwam er ieder twee weken --> iedere 

“Wat vind je nog meer lastig.” --> dit is een vragende zin, er moet dus een vraagteken achter.

“Volgens mij heb je last van Niet Aangeboren Hersenletsel”, zei mijn begeleidster.  ---> ik vind het allereerst ongeloofwaardig dat een begeleidster dit tegen iemand zegt. Als ze het al vermoedt, zal ze dit eerst met de behandelaar bespreken. Als de laatste alinea in de vorm van een gesprek is met een arts, zou het geloofwaardiger zijn. Daarnaast zeg je dan niet dat iemand "last heeft van een NAH", iemand heeft een NAH, je hebt last van de gevolgen en symptomen daarvan.

Hallo Fief, bedankt voor je feedback. Ik ben blij dat je de tekst zo beter vindt. Ik heb de taalfouten eruit gehaald. Ik moet wennen aan het beperkte aantal woorden dat je kunt gebruiken. Ik kan de laatste alinea nog wel aanpassen om het geloofwaardiger te maken. Maar in dit geval was het een begeleidster van Hersenz die ervaring heeft met mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik snap wel dat een arts geloofwaardiger overkomt.

Het is me gelukt om de laatst alinea aan te passen.

Hoi Job,

Heftig verhaal. Ik leef mee met het hoofdpersonage, maar ik vind het af en toe iets te ‘uitleggerig’. Stellingen over de toekomst, het weinig gebruiken van show, don’t tell (wat zeker niet per definitie slecht is, maar hier vind ik het vertellende aspect iets te veel). Ook zou ik voorzichtig met de woorden en beschrijvingen in het verhaal. Wat is echt nodig? Is het hele gesprek met de dokter nodig, of kan dat ingekort worden, zodat het meer een ‘schok’ is?

Hallo Anna. Bedankt voor je feedback. Ik heb er weer een leerpunt bij: show, don't tell. Ik ben nog op zoek naar de juiste schrijfstijl. Dit is mijn tweede verhaal en van de week schrijf ik mijn derde. De feedback in het forum is voor mij zeer nuttig.