Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#508 Even geduld a.u.b.

30 mei 2024 - 14:54

Met twee treden tegelijkertijd ren ik naar boven en laat me op mijn bed vallen. De stemmetjes in mijn hoofd zijn zo druk tegen elkaar aan het schreeuwen, dat ik niet eens meer hoor wat ze zeggen. Ik begrijp ze niet en ik wil ze ook niet begrijpen.

Het is stil in huis, afgezien het kraken van de kozijnen. In de verte hoor ik het geknor van mijn katje, die blijkbaar tegen mij aan is komen liggen. Onbewust beweeg ik mijn hand over haar zachte warme vacht.

Mijn rug begint pijn te doen. Langzaam draai ik me op mijn zij en trek het dekbed over mijn, nog steeds, trillende lichaam.

Adem in, adem uit, ogen dicht en stilte. Dat is alles wat ik wil.

Onder de dekens is het warm. Geen probleem, ik hou van warm.

De stemmetjes gaan over van schreeuwen naar praten, waardoor ik ze ineens weer versta. 'Wat doe jij in bed midden op de dag?', 'Ga eens aan het werk, nietsnut!', 'Slappeling'.
'HOU OP!' Ik zit rechtop in mijn bed. 'Schreeuwde ik nou net?', vraag ik mijzelf af. Mijn kat kijkt me verschrikt aan. Het is wel even rustig in mijn hoofd. Ze zijn gestopt met praten. Wat heerlijk!

Langzaam ga ik weer op mijn linkerzij liggen, dat is mijn favoriete houding, de foetus houding.

Mijn kat gaat voorzichtig tegen mijn voeten aan liggen. Dit keer voel ik haar wel. Dat arme beest schrok zich rot van mijn geschreeuw. Ik trouwens ook.

Ik ben zo moe, zo ongelofelijk moe en sluit mijn ogen terwijl mijn hartslag tot rust komt.

Ik schrik doordat mijn mobieltje een geluid maakt. Langzaam open ik mijn ogen en tik met mijn vinger op het scherm.
* Kom je nog, de meeting is begonnen *
Terwijl ik rechtop ga zitten, ontsnapt mij een hele diepe zucht. Ik stap uit bed en stuur een berichtje terug.
* Even geduld a.u.b. *

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 mei 2024 - 15:38

Hoi Kim, ik vind het een mooi verhaal, maar ik haal er niet precies uit waarop je wacht. Zoals ik het lees wil je de stemmen in je hoofd ontvluchten. Is het dan wellicht het wachten tot de stemmen rustig worden? Ik mis ook nog wat context wat betreft de stemmen. Is er iets gebeurd? Is het een aandoening waaraan ze lijdt? Een opdracht die haar te veel wordt?
We mochten 400 woorden gebruiken, dus je hebt nog ruimte om het iets meer aan te vullen. Hier en daar zouden de zinnen iets strakker kunnen voor beter leesplezier, maar dat is persoonlijk. Verder graag gelezen.

'Schreeuwde ik nou net?', vraag ik mijzelf af. Mijn kat kijkt me verschrikt aan.  ---> Als je jezelf iets afvraagt, hoeft het niet tussen aanhalingstekens. Bovendien hoef je er niet achter te zetten dat je het je afvraagt. Het vraagteken zegt dat al. Misschien iets als:
Mijn kat kijkt me verschrikt aan. Schreeuwde ik nou net? 

'Slappeling'. ---> de punt hoort hier ook vóór het ah-teken

Ik schrik doordat mijn mobieltje een geluid maakt.  ---> "doordat" leest uitleggerig. Mooier vind ik: Ik schrik van het geluid van mijn mobieltje.

Gi

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 mei 2024 - 16:32

Goed geschreven, maar ik vind er de opdracht niet in terug.
Zeurtjes:
In de tweede alinea ontbreek 'van' na 'afgezien': 'afgezien van' is weliswaar Vlaams, maar het is correct Nederlands. 'Onafgezien van' is dan weer fout. 
Katje is een verkleinwoord dus een 'het' woord: ...mijn katje, die... hoort dus mijn katje, dat...te zijn.  

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2024 - 1:08

Hoi Kim, 

Je verhaal sluit hier en daar niet aan. Je hebt het over stemmetjes die schreeuwen in je hoofd. Bij het woord stemmetjes denk ik niet aan schreeuwen. En voor mij sluit het einde niet aan bij het begin. De HP is duidelijk op de vlucht voor een stressvolle situatie. Door het slot denk ik ergens overdag uit kantoor weggerend. Dan vind ik het niet logisch dat de HP zo makkelijk weer naar een meeting gaat  en wanneer de HP niet direct naast kantoor woont, gaat de HP er best lang over doen om de meeting te halen.

Grtz,
Taco

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2024 - 12:09

Volgens mij wachten anderen op de hoofdpersoon, terwijl de hoofdpersoon in gevecht is met zichzelf.

Ik vraag me af waarvan ze wegrent. Dat wordt mij niet duidelijk. Is er iets beneden op de laptop gebeurt voordat de meeting begint? 

Lid sinds

4 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2024 - 13:28

Hoi Kim, 

Het is een gok, maar ik denk dat je personage wacht op de meeting die je op het einde beschrijft. Daar hangt volgens mij heel erg veel van af. Dat zou ook de aanleiding kunnen zijn van al die stemmen in het hoofd van je hoofdpersonage: een zelftwijfel voor een heel belangrijk moment, waarna op het laatste moment toch weer teruggekrabbeld wordt. Dat zou een hele fijne opbouw zijn. 

Ik schrijf hierboven 'zou', want de tekst leest wel fijn, maar je zou hier en daar net een zin mogen toevoegen die wat explicieter uitlegt wat er precies aan de hand is. Met een personage meevoelen lukt als de tekst zelf goed geschreven is, maar het lukt nog beter als je ook weet waarom het personage ellende doormaakt.  

Goed gedaan, over het geheel. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2024 - 21:05

Hoi Kim,

Ik miste niet dat er niet heel duidelijk een specifiek ding is waar HP op wacht. Opdracht was ook vooral om het wachtproces te omschrijven, iets dat je juist heel nauwkeurig doet in je tekst. Doordat er weinig woorden nodig zijn om het doel te omschrijven, heb je er nu veel meer kunnen gebruiken om de innerlijke beleveniswereld van HP te omschrijven. Een zelftwijfel waarin we ons allemaal wel eens herkennen, ook al zijn de redenen hiervoor verschillend. Wat mij betreft dus zeer geslaagd.

Siv

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juni 2024 - 7:19

Hoi Kim

'Ah, de innerlijk criticus of in dit geval een groep criticussen. Het was prettig lezen, maar net als eerder gezegd is door de anderen  vraag ik me af wat er nu gebeurd is? Is er iets op het werk van HP voorgevallen of loopt ze tegen een burn-out aan?

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2024 - 18:12

Late reactie, maar het was mijn eigen ervaring op dat moment.
Ik was zwaar overspannen (al gaf ik dat toen nog niet toe, lees: mijn beide ouders waren net overleden), ik was aan het thuiswerken en werd helemaal gek van ... alles eigenlijk. Maar ja, gewoon doordenderen he.
Als ik het teruglees denk ik echt: zo wil ik me nooit meer voelen!
Bedankt voor jullie feedback!