507 Uit de tijd

Deze zin begrijp ik niet zo goed: 'Met hen dank ik god voor die boom tussen jou en je laatste aardse bestemming.'

Wat is mooi vind, is dat je net niet precies zegt wat vader en Geert deden. Maar 'gingen alle remmen los' en het besef dat moeder haar niet had kunnen beschermen, laat zien dat het heftig was. 

Commentaar Marc – Hostwriters

Het begin is bedrieglijk lieflijk met de knuffelbare bloeiende meidoornheg. Hier is wél enigszins duidelijk wat de afgestorvene op zijn kerfstok heeft (vermoedelijk wordt zelfs niet alles gezegd) en hij blijkt een ‘waardige’ opvolger te zijn van de al eerder ter aarde bestelde vader. De koekoek is een mooie metafoor die het-zich-niet-goed-in-zijn-vel voelen van de verteller weergeeft. De toespraak heeft iets bevrijdends, net als het grind dat op de kist geschopt wordt. Betekent de boom dat zijn weg naar de hemel wordt belemmerd of is de boom veeleer een veilige barricade tussen de man in de kist en de hoofdpersoon? Niettemin, sfeervol stukje.

Commentaar Mili – Hostwriters

“Toe maar”, > ELDA Mespunt. Zet ook een komma tussen twee persoonsvormen.

‘… zich heen kijken, maar ik ben nog niet van plan te stoppen.’ Zoals Fief ergens terecht opmerkt, staat ‘maar’ voor een tegenstelling, het mag geen opvulwoordje zijn. > zich heen kijken, ik ben nog niet …  Hoeveel krachtiger staat dit niet, vind je niet?

Ik vind je stukje mooi verwonderlijk; de meidoorn en die lokkende roep van de koekoek, het intrigeert me. Dank!

Mooi landelijk stukje waarin je met weinig woorden de impact weergeeft die het verleden had op de HP. Ook pap komt weer even om de hoek kijken. Twee handen op een buik. Graag gelezen.

Hoi Mespunt, mooi verhaal. Vooral de opmerking "Ik weet zeker dat velen van ons zojuist met opluchting hebben geconstateerd dat jij het echt bent in deze kist." zegt meer dan genoeg. Graag gelezen.

“Toe maar”, > ELDA Mespunt.

@Mili: over de komma voor het aanhalingsteken bij het onderbreken van een citaat, heb ik onlangs een flinke discussie gehad met een van de forumleden. Persoonlijk vind ik het hanteren van de ELDA-regel ook de meest logische, maar de meningen hierover lopen uiteen. Op de site van Onze Taal bijvoorbeeld, wordt de komma ook na het aanhalingsteken gezet. Ze noemen wel de ELDA-regel als zijnde dat deze gehanteerd wordt door uitgeverijen.
Zo zijn er meerdere sites die de komma voor het ah-teken plaatsen.  
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

De eerste alinea is er eentje om in te kaderen. Knap, Mespunt.

Die boom, daar is de dode toch 'gewoon' tegenaan geknald? Of zie ik nu iets over het hoofd?

Goed verteld. Rot vent, dat is wel duidelijk. Mooi ook de liefde die er richting de moeder in aangegeven wordt.

De zin: 'Nieuwe en ontbrekende gezichten ...' vind ik wat cryptisch. Is het inderdaad 'ontbrekende', als verwijzing naar mensen die de hp verwacht had te zien, maar inmiddels overleden zijn (of ziek, verhuisd etc.) of bedoel je eigenlijk 'onbekende'.

Dat grind op het eind is mooi passend. Wat al aangegeven werd, mooi lieflijk begin, dat zich minder lieflijk ontvouwt. 

Graag gelezen!

Prachtige slotzin!

Jaja, het koekoeksjong. Mooi verhaal en graag gelezen.

Ik kon het ze niet kwalijk nemen. Toen je de alcohol ontdekte gingen pas echt alle remmen los.

Taalzeurtje: tussen ontdekte en gingen mag een komma.

Het klopt dat de boom te maken had met het overlijden. Er zijn allerlei manieren denkbaar, echter zijn vanwege de statische aard van bomen de mogelijkheden relatief beperkt. Ik stelde me voor dat Geert op wat een mooie dag beloofde te worden (een belofte die voor de achterblijvers volledig werd ingelost) op de motor stapte en in zijn overmoed van de weg schoof om een boom te knuffelen. Stekels of niet, het knuffelen van groen is zelden een goed idee.

Och Mili, het zijn maar komma’s. Sorry, dat was een buitengewoon flauw grapje en toch te leuk om niet te maken. Je hebt natuurlijk gelijk, al vind ik de aanhalingstekens in dit voorbeeld een keuze tussen kwaden. Verder ben ik eerlijk gezegd nogal eigenwijs. Vaak vind ik het zelf prettiger lezen zonder komma en plaats ik er geen, al weet ik dat er eigenlijk wel eentje hoort.

Hadeke,  ik bedoelde echt ‘ontbrekende’. Ik stel me voor hoe in herinneringen bepaalde gezichten bij elkaar horen en dat het dan opvalt dat sommige mensen er om wat voor reden dan ook niet zijn.

Bedankt voor al jullie reacties!