#505 Bruidssluier
‘Als de zijkanten van de sluier over je schouders hangen staat dat het mooiste. Dan komt de jurk nog beter tot zijn recht.’ Moeder deed een paar stappen naar achteren om het resultaat van haar aanpassing te bewonderen. ‘Ja, uitstekend Anne,’ concludeerde ze.
Anne draaide zich om naar de spiegel. Ze streek een paar plooien van de jurk glad, friemelde wat aan de ceintuur en liet toen haar blik even rusten op haar spiegelbeeld. Ze bleef een paar seconden stilstaan waarna ze weer naar haar moeder keek. ‘We moeten de boel afblazen.’ Ze liet een pauze vallen om moeder de gelegenheid te geven dit bericht te verwerken.
‘Wat bedoel je lieverd, met de boel afblazen? Wil je de ceremonie uitstellen omdat de jurk niet bevalt? Alle genodigden zijn al hier. Kijk naar buiten, de achtertuin staat vol met familie.’ Alle bedrijvigheid was Anne inderdaad niet ontgaan. Ondanks dat het nog vroeg in de middag was zat een deel van de familie al aan de drank ter voorbereiding op het feest van vanavond. Anne ademde diep in.
‘Ik wil het niet uitstellen vanwege de jurk. Die vind ik prachtig. We hebben hem samen uitgezocht, en ik weet nog dat je tranen in je ogen kreeg toen je deze jurk voor het eerst zag. Het probleem is…’ Anne zocht de juiste woorden. ‘Ik wil mij nog niet vastleggen. Er zijn nog zoveel mensen op de wereld, waarom Robert? Buiten staan nog genoeg anderen die misschien meer te bieden hebben.’
‘Maar meisje toch.’ Moeders gezicht leek om beurten rood en wit te worden, alsof ze zich in een tussenwereld bevond waarin ze ieder moment zowel flauw kon vallen als in woede uitbarsten. ‘En al die mensen dan? Je neef is helemaal uit Frankrijk gekomen. Er zijn vrienden van Robert uit Polen. Je weet wel, die jongen waar hij nog mee gestudeerd heeft. Die vind je toch zo aardig?’
‘Ik doe het niet mam!’ Ze smeet de sluier op de grond en beende de kamer uit.
‘Maar die arme Robert dan?’ riep moeder haar na. ‘Die kan er toch ook niks aan doen?’ De knal van de deur die dichtsloeg overstemde haar laatste woorden. Moeder liep de trap af en ging de tuin in waar de bruiloftsgasten nietsvermoedend genoten van de zonovergoten middag.
‘Iemand nog wat drinken?’ riep moeder.
Hoi Jurrit, Je uitwerking is…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Jurrit,
Je uitwerking is zowel geloofwaardig als wat minder, afhankelijk vanuit welk perspectief je het verhaal leest.
De bruid is geloofwaardig: je gebruikt hier de trope van twijfels voor een huwelijksceremonie. Die kan zowel aflopen als 'gewone' zenuwen als door de daadwerkelijke annulering van een bruiloft. Dat is prima.
Maar de moeder is ietsje minder in haar uitwerking. Het is niet zo gek dat ze zich afvraagt waar die twijfel vandaan komt. Maar het eerste argument dat ze geeft is dat ze denkt dat de jurk niet bevalt, zonder dat daar verdere aanleiding voor wordt gegeven. Daardoor is ze van het begin af aan naiëf, waardoor de rest van haar argumenten daarna vermoeiend lezen. Als ze denkt dat iemand om iets als een jurk geen levenslange verbintenis aan wil gaan... Natuurlijk wil moeder wat meer over het waarom achter de twijfel, maar als je daarmee begint, leest al het andere dat volgt als een poging tot overhalen, niet als een poging tot luisteren. Dat maakt het verhaal als geheel wat stroef.
Als je een aantal dingen omdraait, kom je al een eindje. Robert, bijvoorbeeld. Die kan je gebruiken voor een beetje spanning: 'O nee, je wil toch niet plotseling met Robert trouwen, hè?' Dat zou een meer logische reden zijn om een huwelijk af te blazen: de verkeerde kandidaat kiezen.
Zo kan je het iets meer 'afpellen' naar uiteindelijke conclusie waarin de bruid zegt dat ze zich nog niet wil binden.
Als je de volgorde van de argumenten aanpast, heb je een verhaal met een goede basis voor drama!
Groet,
Nadine
Hoi Nadine, bedankt voor je…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Hoi Nadine, bedankt voor je reactie. Grappig dat je dit zegt. Ik heb er bewust voor gekozen om de moeder neer te zetten als iemand die niet luistert en met drogredenen haar dochter probeert te overtuigen. Op die manier wilde ik de dochter sympathieker maken.
Blijkbaar heeft dat niet helemaal goed uitgepakt. Dat neem ik weer mee naar de volgende opdracht.