#505 Uitgerekend jij...

Het is druk voor het megascherm dat op het gebouw is bevestigd in het centrum van de stad. Honderden mensen staren vol afschuw naar het tafereel wat zich afspeelt voor hun ogen. Sommige stellen hand in hand en met kinderen bij zich. Mensen worden in gereedstaande vrachtwagens met laadbakken gegooid nadat ze zijn neergemaaid door kogels uit een automatisch wapen. Woede en afschuw strijden om voorrang. Wie is verantwoordelijk voor deze slachting. Welke organisatie heeft dit op zijn geweten.
Een paar kilometer verderop zit ik versteend en vertwijfeld voor de televisie, met de telefoon in mijn hand.
‘We hebben iemand als u nodig,’ zegt de vrouwenstem, ‘we weten dat u zonder werk bent.’
‘Ja, maar,’ antwoord ik, ‘dit is… barbaars, mensonterend. Ik wil, kan hier niet de spreekbuis van zijn. ‘
‘Als u het niet doet, doet iemand anders het wel, ‘zegt de stem onaangedaan, ‘wij weten dat u een groot bereik hebt en het vermogen luisteraars en kijkers aan u te binden. Mensen nemen het snel aan voor waarheid als u het ze verteld. ‘
‘Maar wat moet ik ze vertellen? ‘
Even is het stil.
‘Dat we zo afrekenen met terroristen. Laat het een waarschuwing voor iedereen zijn die sympathiseert met ze. ‘
Mijn hoofd maalt. Gedachten tuimelen over elkaar heen. Als ik inga op het voorstel ben ik medeplichtig aan deze slachting.
‘Als je met ons meewerkt krijg je exclusieve beelden en voorrang bij besprekingen. Jij bent onze spreekbuis. Je roem en bekendheid zullen ongekend worden. ‘

‘Jij… dat uitgerekend jij je hiervoor laat lenen, ‘ brult mijn vriend.’ Hoe haal je het in je hoofd misdaden van deze regering goed te praten. Ging je voor het grote geld? ‘
Hij slaat hard met zijn vuist op tafel. ‘Dit waren mensen die vredig demonstreerden.’
Ziedend van woede kijkt hij me aan en zwaait met zijn wijsvinger voor mijn gezicht.
‘Trek je terug anders… ‘
Ik antwoord op kalme toon. ‘Probeer het te begrijpen. Dit is mijn kans om… ‘
Hij grijpt mijn arm vast.’ Begrijp je het dan niet. Deze regering pakt iedereen op die ze niet welgezind is. Het is een totalitair, misdadig regime en jij maakt daar deel van uit. Er zijn vandaag honderden goede mensen omgekomen. ‘
Hij gaat zitten met het hoofd in zijn handen.’ Trek je terug. Anders zien we elkaar nooit meer. ‘
Ik loop naar de deur en open die. Verbaasd kijkt mijn vriend op.
‘Er was nog een voorwaarde waar ik aan moest voldoen. ‘
Zware laarzen stormen binnen.