Schrijfopdracht #503 - Laat me niet meer los

Hey Meriam,

Iets meer show, and less tell zouden volgens mij je tekst versterken. Maar ... de coach is jouw expert!

GG

Hoi meriamgmay,

Je hebt een goede opzet die af en toe nog een beetje afzwakt. Je wisselt nog wat af tussen in het moment schrijven, waar je laat zien wat er gebeurt en hoe de personages zich voelen. Andere keren ben je als de vertellende schrijver nog net iets te veel aan het uitleggen. 

Er is een diepe, wederzijdse connectie voelbaar. Een connectie die alleen kan worden begrepen als je iets in elkaar herkent; als je een en dezelfde ervaring hebt. Een gevoel dat niet uit te leggen is aan iemand die zoiets niet heeft meegekregen.

Dat stuk mag helemaal weg, want als je vanuit de beleving van een toekijker schrijft zoals hier:
Michelle opent haar grote armen en Romy verdwijnt er snikkend in. Met haar handen wrijft Michelle stevig, maar liefdevol over haar rug.
Dan spreekt de rest voor zich. Je mag erop rekenen dat een lezer bij dat soort omschrijvingen wel begrijpt wat de bijkomende of onderliggende emoties zijn. 
Probeer die dan ook nog middels de schrijftechniek show don't tell te schrijven en dan kom je een heel eind. 

Maar je bent al goed op weg! Kijk maar eens naar je slot:
Hij heeft zijn eigen pad gekozen. Laat hem gaan.’ En met deze zin verdwijnt het laatste beetje kracht dat er nog in Romy’s benen zit en glipt ze uit de ferme greep van Michelle, op de koude tegelvloer van het crematorium.

Dat leest al mooi concluderend. 

Groet, 

Nadine

Hi Meriam, welkom op het forum! Eens wat er al gezegd is over de show, don't tell. Een voorbeeld is deze zin: "Ze ziet er verward en bros uit". Hierin leg je uit (tell), maar laat je niet zien (show) hoe 'verward' en 'bros' eruit ziet. Geef de lezer een visuele beschrijving zonder te benoemen dat ze verward en/of breekbaar is. Noem bijv. verwilderde ogen, hangende schouders/gebogen rug, een gordijn van haar dat voor de ogen hangt etc.

Ik zou er graag nog aan willen toevoegen dat veel herhalingen het verhaal stroperig maken (Romy haar ogen zijn dicht, Romy houdt haar ogen gesloten, met dichte ogen vraagt Romy,). Less is soms more.

Ik vind het thema van het verhaal heel ontroerend en de emotie die daarmee gepaard zijn, komen zeker bij mij als lezer binnen!

Superreacties! Dank hiervoor. Ik zal het stuk a.d.h.v. jullie fijne feedback aanpassen en weer posten. Tot gauw! 

Het is megadruk in de ruimte. En bloedheet. Zweetdruppels staan op de voorhoofden van de meeste mensen. De twee vrouwen kijken elkaar secondelang zwijgend aan, tot de een haar blik naar beneden richt. Er valt een traan op een ooit eens witte vloertegel.

De voluptueze vrouw, die een kop groter is, opent haar grote bruine armen en de tenger gebouwde dame verdwijnt er snikkend in. Met haar handen wrijft de volslanke vrouw stevig, maar liefdevol over haar rug. Ze heeft een zachte, bijna moederlijke uitstraling. Op haar dikke bovenarm prijkt er een tattoo. Marciano, staat er met krulletters geschreven. Die naam wordt gedragen door een met felblauwe inkt ingekleurde vlinder. Door de troostende beweging trekt ze de blouse van de tengere vrouw een stukje naar beneden. Hierdoor zijn haar ribben en schouderbladen goed zichtbaar.

Flarden van woorden zijn te horen: Je komt hier doorheen .. Ik weet wat je voelt. Terwijl zij dit aanhoort verandert haar gezichtsuitdrukking; haar mondhoeken krullen lichtjes naar boven en ze kijkt dankbaar op. Heel even hangt er een fijne energie om de twee heen.

Uit de luidsprekers zweven de klanken van een bekend lied. Een vrouwelijke stem dringt met haar troostende woorden de trommelvliezen van de aanwezigen binnen. Als de woorden tot haar doordringen, verstijft het lichaam van de brosse vrouw en hapt ze paniekerig naar adem. De greep van de volle vrouw verstevigt, alsof ze weet wat er gaat komen. De tengere dame begint luid te jammeren. Haar armen laat ze slap langs haar lichaam vallen. Ze glipt ze uit de ferme greep van de vrouw en glijdt langzaam naar de tegelvloer, terwijl de laatste tonen van het liedje zich verspreiden in de broeierige ruimte van het crematorium.

Hoi Meriam, je kunt je aangepaste versie beter boven je vorige versie plaatsen ipv tussen de reacties. Dat kun je doen met de knop "bewerken" bovenaan.

Net gedaan. Hoop dat het goed is gegaan. Bedankt, Fief!

Ja, dat is gelukt. Meestal laten we de oude versie er dan onder staan zodat de lezers de nieuwe versie kunnen vergelijken met de oude. Kijk anders bij mijn inzending. Ik heb ook een nieuwe versie geplaatst.