Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#503 Te lang geleden...

23 april 2024 - 15:59

 

De dag waarop mijn leven voor altijd zou veranderen begon goed. Ik werd wakker door de zonnestralen die door de luxaflex heen prikten. Nog even bleef ik stil liggen luisteren naar de geluiden van het huis. Het tikken van de verwarming en het aanslaan van de vriezer op zolder. Toen gooide ik mijn benen over de rand van het bed en schoten mijn voeten in mijn pantoffels. Henk draaide zich slaapdronken om.’ Wat ga jij doen? ‘
‘Uit bed, ‘ antwoordde ik.’ De ochtendstond… je weet wel. ‘
Hij gromde wat en trok het dekbed over zich heen. Ik hield ervan alleen door het huis te lopen als iedereen nog sliep. Ik schoof aan tafel, opende de laptop en klikte Facebook open. Toen stokte mijn adem en schoten tranen in mijn ogen. Na al die jaren…
‘Henk… HENK… !! en ik rende naar boven.

Ik stond al tien minuten voor de deur en keek voor de zoveelste keer in de spiegel. Schikte mijn jurk, schudde mijn haren los. Had nog snel bloemen gekocht om het extra feestelijk te maken. Een auto stopte, een paar seconden gingen voorbij en iemand liep naar de deur. Ik wachtte niet tot de bel ging maar trok de deur open en daar was ze. Mijn oude vriendin die ik nog beter kende dan mijn eigen zus. Huilend vlogen we elkaar in de armen. Ze pakte mij zo stevig vast dat ik mijn ribben voelde kraken. Ik liet me ook niet onbetuigd en overlaadde haar met kussen en aaien over haar gezicht. Ik voelde de liefde van haar omhelzing en de warmte van haar lichaam. We lieten elkaar los en deden allebei een stap naar achteren.’ Na al die jaren, ‘riep ik uit. Weer vielen we elkaar in de armen. Henk kreeg een brok in zijn keel bij het zien van zoveel vreugde en deed bescheiden een stapje terug. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij mij zo gelukkig had gezien.
‘Wat een mooie jurk, heb je die speciaal voor mij aangedaan? ‘
Ik knikte lachend en huilend tegelijk.’ Je bent er, ‘stamelde ik.’ Eindelijk komt mijn droom uit. ‘
Mary die achter Henk stond, sloeg haar armpjes om zijn been heen.’ Wat is er met mama? ‘
Henk lachte, draaide zich om en tilde haar op.’ Je mama is gelukkig omdat ze een oude vriendin weer terugziet. ‘
‘Kom naar binnen, ‘riep ik, ‘ik heb je zoveel te vertellen. ‘
Ik hoopte vurig dat ze nooit meer weg zou gaan. Die geweldige tijd met haar nog een keer herbeleven.
Ik pakte Marlies bij haar arm en trok haar langs Henk en Mary heen de kamer in. Verbouwereerd bleef Henk staan en staarde naar de dichtvallende kamerdeur.
Toen tilde hij Mary op en drukte haar kleine lichaampje tegen zich aan.
‘Kom liefje, we gaan samen naar de speeltuin. ‘

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2024 - 9:21

Hoi John, 

Mooi hoe Henk de ik-figuur in het slot de ruimte geeft om met haar vriendin bij te praten. Je laat duidelijk merken dat dat nodig is. Waarschijnlijk heeft ze al tijdenlang op dat ene Facebookbericht gewacht. Daarom springt ze waarschijnlijk zo vroeg haar bed uit. 

Ik heb een beetje moeite met deze zin: mijn oude vriendin die ik nog beter kende dan mijn eigen zus. 
Vanuit de beleving van de ik-figuur klopt dat honderd procent. Maar je ik-figuur kijkt ook een beetje met een schuin oog naar hoe Henk alles beleeft. Dat is een mooie opzet die door het verhaal heen goed werkt. 
Bij deze zin is dat een beetje 'leeg' vanuit Henks perspectief. Als Marlies zo dierbaar is, dan lijkt het me dat Henk wel zo veel over haar gehoord moet hebben dat hij meer denkt en doet dan 'alleen maar' overdonderd staren naar wat er gebeurt.  Een extra zinnetje als: Weet hij nog over die keer dat ik vertelde over X? Denkt hij daar nu aan terug en kan hij zo begrijpen waarom ik Marlies nu niet los wil laten? 
Dat zou het geheel net wat meer opvullen. 

Maar dat geheel is verder prima! Je beschrijft de details van de vreugde en de aanloop ernaartoe erg goed. 

Goed gedaan.

Groet, 

Nadine

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
25 april 2024 - 15:49

Mooi verhaal(d). Ik heb het idee dat de dag niet zo mooi voor Henk afloopt. Er ligt een zweem van 'meer dan wat met elkaar bijkletsen' over je verhaal heen.

Omdat je vanuit de 'ik' vertelt heb ik wat moeite met:

Henk kreeg een brok in zijn keel bij het zien van zoveel vreugde en deed bescheiden een stapje terug. Hij kon zich niet herinneren wanneer hij mij zo gelukkig had gezien.

Vooral die laatste zin in het citaat, maakt van de ik-figuur een helderziende.

Graag gelezen.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2024 - 15:52

Hoi John, Hadeke is me net voor met zijn opmerkingen. Ook ik zie Henk bedrogen uitkomen. 

‘Henk… HENK… !! en ik rende naar boven.  ---> hier mist nog een ah-teken.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2024 - 20:16

Zoals het een liefhebbende echtgenoot betaamt gunt hij zijn vrouw de vreugde van het weerzien. Of hij bedrogen uitkomt moet het vervolg uitwijzen :)

 

Lid sinds

9 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
28 april 2024 - 12:29

Ha John! Ook voor mij hangt dat zweempje over het verhaal. Ik denk dat het voor mij komt door de keus van het woord 'verbouwereerd'. Dat insinueert dat Henk niet zag aankomen dat hij door de twee vriendinnen buitenspel zou worden gezet, maar dat dat gebeurt lijkt mij vrij logisch. Vooral de enthousiaste mededeling aan Henk (Henk!! Henk!!) dat Marlies langs zou komen, zou hem een idee moeten hebben geven. Mooi dat de ik-persoon zoveel ruimte krijgt van Henk. Al met al graag gelezen!