#502 - De laatste vlucht

Versie 2

‘Kijk nou Piet,’ Ans duwt de advertentie onder zijn neus, ‘Dit lijkt me nou wat voor ons!’ Piet laat brommend zijn krant zakken. Maar als hij de foto ziet, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. Het lijkt een kruising tussen een paraglide en een kleine helikopter. Spectaculair! Hij ziet zich al zweven boven de aarde, met naast zich zijn grote liefde: Ans. Even voelt hij de adrenaline weer, van de bungeejumps, het paragliden en de parachutesprongen die ze samen beleefd hebben.

Maar dan haalt de realiteit hem weer in. ‘Lieverd, doe jij dat maar. Straks, als ik er niet meer ben. Doe dan dit, met mij in gedachten naast je.’ Maar daar wilde Ans niks van weten.

‘Het is samen, of helemaal niet!’ zei ze beslist. Toch liet het haar niet los. Als ze samen koffiedronken in de tuin, genietend van de zon, de rust en van elkaar. Maar ook in de wachtkamer van het ziekenhuis, wachtend op het zoveelste slechte nieuws, wat telkens weer als een mokerslag bij ze aankwam. Nog een paar maanden, max. Steeds weer dacht ze terug aan die taxi-drone. Wat leek het haar fantastisch om nog één keer samen zo’n bijzondere ervaring te delen. Als afscheid. Ze wist hem over te halen.

‘De stoelen zijn toch heel wat comfortabeler dan het tuigje bij een bungeejump, het is niet met elkaar te vergelijken! En denk je eens in: nog één keer de wereld aan je voeten, nog één keer voelen dat je leeft! Ik weet zeker dat je ervan zult genieten!’ Hij wist dat ze gelijk had. Het kostte een godsvermogen, maar Ans bezwoer hem dat zij zich zou redden zonder hun spaargeld.

En hij vónd het fantastisch! Toen de van afstand bestuurbare drone schokkend en schommelend opsteeg, gaf het hem weer die kick waar hij verslaafd aan was geweest. Hij pakte de hand van Ans.

‘Dank je schat, dat je doorgezet hebt. Ik had dit voor geen goud willen missen. Samen met jou heb ik de wildste avonturen beleefd. Een betere vrouw had ik niet kunnen wensen.’ Ans keek hem liefdevol aan.

‘En ik geen betere man lieverd, we hebben een prachtig leven gehad samen. En nu is het klaar. Voltooid.’ Piet kijkt haar verward aan: ‘Wat bedoel je?’ Ze vervolgt: ‘Aan middel X kon ik niet komen, maar dit kon ik regelen. Dit is wat het zo duur maakte: de bestuurder van de drone wilde flink wat duiten zien. Dat heb ik ervoor over. Uit liefde voor jou. Het is klaar, ik wil niet zonder jou.’ Tijd om dit nieuws te verwerken had Piet niet. Ze zaten hand in hand toen de berg steeds dichterbij kwam. Met volle vaart gingen ze de dood tegemoet. Voor eeuwig samen.

---

‘Kijk nou Piet,’ Ans duwt de advertentie onder zijn neus, ‘Dit lijkt me nou wat voor ons!’ Piet laat brommend zijn krant zakken. Maar als hij de foto ziet, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. Het lijkt een kruising tussen een paraglide en een kleine helikopter. Spectaculair! Hij ziet zich al zweven boven de aarde, met naast zich zijn grote liefde: Ans. Even voelt hij de adrenaline weer, van de bungeejumps, het paragliden en de parachutesprongen die ze samen beleefd hebben.

Maar dan haalt de realiteit hem weer in. ‘Lieverd, dat kan ik niet meer,’ zegt hij spijtig, ‘maar jij wel. Straks, als ik er niet meer ben. Doe dan dit, met mij in gedachten naast je.’ Maar daar wilde Ans niks van weten. ‘Het is samen, of helemaal niet!’ zei ze beslist. Toch liet het haar niet los. Als ze samen koffiedronken in de tuin, genietend van de zon, de rust en van elkaar. Maar ook in de wachtkamer van het ziekenhuis, wachtend op het zoveelste slechte nieuws, wat telkens weer als een mokerslag bij ze aankwam. Nog een paar maanden, max. Steeds weer dacht ze terug aan die taxi-drone. Wat leek het haar fantastisch om nog één keer samen zo’n bijzondere ervaring te delen. Als afscheid.

Ze wist hem over te halen. ‘De stoelen zijn toch heel wat comfortabeler dan het tuigje bij een bungeejump, het is niet met elkaar te vergelijken! En denk je eens in: nog één keer de wereld aan je voeten, nog één keer voelen dat je leeft! Ik weet zeker dat je ervan zult genieten!’ Hij wist dat ze gelijk had. Het kostte een godsvermogen, maar Ans bezwoer hem dat zij zich zou redden zonder hun spaargeld.

En hij vónd het fantastisch! Toen de van afstand bestuurbare drone schokkend en schommelend opsteeg, gaf het hem weer die kick waar hij verslaafd aan was geweest. Hij pakte de hand van Ans. ‘Dank je schat, dat je doorgezet hebt. Ik had dit voor geen goud willen missen. Samen met jou heb ik de wildste avonturen beleefd. Een betere vrouw had ik niet kunnen wensen.’ Ans keek hem liefdevol aan. ‘En ik geen betere man lieverd, we hebben een prachtig leven gehad samen. En nu is het klaar. Voltooid.’ Piet kijkt haar verward aan: ‘Wat bedoel je?’ Ze vervolgt: ‘Aan middel X kon ik niet komen, maar dit kon ik regelen. Met liefde voor jou. Het is klaar, ik wil niet zonder jou.’ Tijd om dit nieuws te verwerken had Piet niet. Ze zaten hand in hand toen de berg steeds dichterbij kwam. Met volle vaart gingen ze de dood tegemoet. Voor eeuwig samen.