Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

#502 - De laatste vlucht

18 april 2024 - 10:59

 

Versie 2

‘Kijk nou Piet,’ Ans duwt de advertentie onder zijn neus, ‘Dit lijkt me nou wat voor ons!’ Piet laat brommend zijn krant zakken. Maar als hij de foto ziet, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. Het lijkt een kruising tussen een paraglide en een kleine helikopter. Spectaculair! Hij ziet zich al zweven boven de aarde, met naast zich zijn grote liefde: Ans. Even voelt hij de adrenaline weer, van de bungeejumps, het paragliden en de parachutesprongen die ze samen beleefd hebben.

Maar dan haalt de realiteit hem weer in. ‘Lieverd, doe jij dat maar. Straks, als ik er niet meer ben. Doe dan dit, met mij in gedachten naast je.’ Maar daar wilde Ans niks van weten.

‘Het is samen, of helemaal niet!’ zei ze beslist. Toch liet het haar niet los. Als ze samen koffiedronken in de tuin, genietend van de zon, de rust en van elkaar. Maar ook in de wachtkamer van het ziekenhuis, wachtend op het zoveelste slechte nieuws, wat telkens weer als een mokerslag bij ze aankwam. Nog een paar maanden, max. Steeds weer dacht ze terug aan die taxi-drone. Wat leek het haar fantastisch om nog één keer samen zo’n bijzondere ervaring te delen. Als afscheid. Ze wist hem over te halen.

‘De stoelen zijn toch heel wat comfortabeler dan het tuigje bij een bungeejump, het is niet met elkaar te vergelijken! En denk je eens in: nog één keer de wereld aan je voeten, nog één keer voelen dat je leeft! Ik weet zeker dat je ervan zult genieten!’ Hij wist dat ze gelijk had. Het kostte een godsvermogen, maar Ans bezwoer hem dat zij zich zou redden zonder hun spaargeld.

En hij vónd het fantastisch! Toen de van afstand bestuurbare drone schokkend en schommelend opsteeg, gaf het hem weer die kick waar hij verslaafd aan was geweest. Hij pakte de hand van Ans.

‘Dank je schat, dat je doorgezet hebt. Ik had dit voor geen goud willen missen. Samen met jou heb ik de wildste avonturen beleefd. Een betere vrouw had ik niet kunnen wensen.’ Ans keek hem liefdevol aan.

‘En ik geen betere man lieverd, we hebben een prachtig leven gehad samen. En nu is het klaar. Voltooid.’ Piet kijkt haar verward aan: ‘Wat bedoel je?’ Ze vervolgt: ‘Aan middel X kon ik niet komen, maar dit kon ik regelen. Dit is wat het zo duur maakte: de bestuurder van de drone wilde flink wat duiten zien. Dat heb ik ervoor over. Uit liefde voor jou. Het is klaar, ik wil niet zonder jou.’ Tijd om dit nieuws te verwerken had Piet niet. Ze zaten hand in hand toen de berg steeds dichterbij kwam. Met volle vaart gingen ze de dood tegemoet. Voor eeuwig samen.

 

---

‘Kijk nou Piet,’ Ans duwt de advertentie onder zijn neus, ‘Dit lijkt me nou wat voor ons!’ Piet laat brommend zijn krant zakken. Maar als hij de foto ziet, is zijn nieuwsgierigheid gewekt. Het lijkt een kruising tussen een paraglide en een kleine helikopter. Spectaculair! Hij ziet zich al zweven boven de aarde, met naast zich zijn grote liefde: Ans. Even voelt hij de adrenaline weer, van de bungeejumps, het paragliden en de parachutesprongen die ze samen beleefd hebben.

Maar dan haalt de realiteit hem weer in. ‘Lieverd, dat kan ik niet meer,’ zegt hij spijtig, ‘maar jij wel. Straks, als ik er niet meer ben. Doe dan dit, met mij in gedachten naast je.’ Maar daar wilde Ans niks van weten. ‘Het is samen, of helemaal niet!’ zei ze beslist. Toch liet het haar niet los. Als ze samen koffiedronken in de tuin, genietend van de zon, de rust en van elkaar. Maar ook in de wachtkamer van het ziekenhuis, wachtend op het zoveelste slechte nieuws, wat telkens weer als een mokerslag bij ze aankwam. Nog een paar maanden, max. Steeds weer dacht ze terug aan die taxi-drone. Wat leek het haar fantastisch om nog één keer samen zo’n bijzondere ervaring te delen. Als afscheid.

Ze wist hem over te halen. ‘De stoelen zijn toch heel wat comfortabeler dan het tuigje bij een bungeejump, het is niet met elkaar te vergelijken! En denk je eens in: nog één keer de wereld aan je voeten, nog één keer voelen dat je leeft! Ik weet zeker dat je ervan zult genieten!’ Hij wist dat ze gelijk had. Het kostte een godsvermogen, maar Ans bezwoer hem dat zij zich zou redden zonder hun spaargeld.

En hij vónd het fantastisch! Toen de van afstand bestuurbare drone schokkend en schommelend opsteeg, gaf het hem weer die kick waar hij verslaafd aan was geweest. Hij pakte de hand van Ans. ‘Dank je schat, dat je doorgezet hebt. Ik had dit voor geen goud willen missen. Samen met jou heb ik de wildste avonturen beleefd. Een betere vrouw had ik niet kunnen wensen.’ Ans keek hem liefdevol aan. ‘En ik geen betere man lieverd, we hebben een prachtig leven gehad samen. En nu is het klaar. Voltooid.’ Piet kijkt haar verward aan: ‘Wat bedoel je?’ Ze vervolgt: ‘Aan middel X kon ik niet komen, maar dit kon ik regelen. Met liefde voor jou. Het is klaar, ik wil niet zonder jou.’ Tijd om dit nieuws te verwerken had Piet niet. Ze zaten hand in hand toen de berg steeds dichterbij kwam. Met volle vaart gingen ze de dood tegemoet. Voor eeuwig samen.

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2024 - 11:09

Laura, goed geschreven. Dit is een wel heel bijzondere interpretatie van het overhalen van iemand. Het spaargeld dient inderdaad tot niets meer, maar dat iemand van op afstand opzettelijk mensen te pletter doet vliegen lijkt mij zeer ongeloofwaardig. 

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2024 - 11:20

Hoeveel heeft Ans betaald aan de piloot om ze te pletter te laten vliegen. Leuk verhaal maar verdient nog wel enige aandacht. Piet zegt dit kan ik niet meer, terwijl het gewoon plaats nemen op een stoeltje is. Een gewoon ritje met een taxi drone kost je geen godsvermogen, schat ik zo in. Om wille van de leesbaarheid raad ik je aan de dialogen op een aparte regel te beginnen. Graag gelezen.

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2024 - 12:36

John, het is niet gebruikelijk om ook reacties te verbeteren maar de 'd' aan verdiend steekt mij wel wat. :-)

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
18 april 2024 - 13:10

Bedankt Gi en John voor jullie waardevolle feedback! Ik ga er even aan sleutelen.

Nav de feedback versie 2 toegevoegd. Ik ben me bewust van de witregel na een enter. Ik schrijf op mijn telefoon, ik weet niet hoe ik dit kan aanpassen (iemand?).

En het verhaal voldoet idd niet helemaal aan de opdracht. Ik hoop dat de schrijfcoach van dienst een oogje toeknijpt en mij toch van feedback wil voorzien. 

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2024 - 10:11

Dag Laura

Ik vind dat je mooi en vlot schrijft, dus daarvoor al zeker een pluim.

De opbouw van het verhaal vind ik ook sterk gevonden, een avontuur maar dee realiteit dat het het laatste avontuur zal worden, wat het ene gevoelig stukje maakt.

Ik heb het graag gelezen want je neemt de lezer mee, met niet te veeleer woorden, wordt alles meteen duidelijk.

Ik stoorde mee niet meteen aan het gegeven dat de piloot mee tee pletter zou vliegen, dat was nog niet bij me opgekomen, maar is makkelijk op te lossen door eer een drone met automatische piloot of zo van te maken. Wat minder realistisch lijkt volgens mij is dat je aan een droge-eigenaar zou vertellen dat dit de intentie is, te pletter vliegen. Maar in feite zijn we dan tot op het bot aan het analyseren en ik vind dat je als schrijver ook fantasie en onrealistische zaken mag neerpennen.

Graag gelezen!

Johanna

   

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
21 april 2024 - 10:41

Dank je @Johanna, voor je feedback! Omdat het me heel wreed (en niet passend bij dit stel) leek om een piloot mee de dood in te sturen, koos ik voor de van afstand bestuurbare variant, vandaar dat de eigenaar (ik heb er nu 'bestuurder' van gemaakt) op de hoogte moest zijn.

Een automatische piloot zou een berg omzeilen en zelf mogen besturen leek me zonder vliegbrevet ook niet mogelijk. Die had ik ze natuurlijk best kunnen geven, zo avontuurlijk is dit stel wel, maar sommige dingen bedenk je pas later. 

Bedankt voor je uitgebreide feedback in ieder geval!

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2024 - 10:25

Ik las je verhaal al eerder, maar had nog niet gereageerd. Leuke creatieve invulling van de opdracht, sowieso. Ontroerend niet voor mij, ik vind het vooral een dapper idee van Ans.

In tegenstelling tot de coach vind ik wel dat dingen moeten kloppen in een verhaal. Het feit dat anderen (en ik ook) vraagtekens zetten bij de op-afstand-bestuurbare drone is geen creatieve vrijheid van de schrijver (waar ik natuurlijk helemaal voor ben), maar een plotfoutje dat je als schrijver moet oplossen. Niks zo fnuikend als verwarring bij de lezer.

Lid sinds

6 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2024 - 0:50

Hallo Laura, leuke plottwist op het einde! Het geeft er wel een bijzondere draai aan, maar zoals andere ook al aangegeven hebben vind ik het motief van de drone bestuurder ook een beetje ongeloofwaardig.