#501 - Geluk gehad

‘Tony!’ schreeuwde Sonja alsof ik stinkbom liet, ik draaide me niet om, tot-de-middag-snoozen-op-zondagochtend is mijn passie, dat ging ze me niet ontnemen. Ik knorde als boodschapoverdracht, gromde en keerde terug naar de droom waarin buurvrouw mijn dikke teen opblonk.

‘Blijf met je poten uit mijn kont!’ riep ze. Ze hallucineert, dacht ik, de avond voordien was ik in form, zeven keer zong ze halleluja, misschien was dit het restresultaat. Ze schreeuwde opnieuw, totaal onverstaanbaar deze keer, eerder een langgerekte oerkreet. Ik perste mijn ogen dicht, kon hetzelfde niet doen met mijn oren en omdat het lawaai aanhield, besloot ik me om te draaien, mijn ogen te openen en rustig de situatie te overschouwen.

U begrijpt dat ik perplex stond wanneer ik een bruine naakte man, niet erg groot, met lichaamsbeharing als een schuurborstel, op mijn Sonja zag liggen, beukend alsof hij trilboor wilde zijn. Mijn eerste gedachte was hem van mijn Sonja te rukken, mijn tweede om hem de schedel in te slaan, mijn derde met wat ik dat slaan ging uitvoeren, handen volstaan niet, om te gedachtenlanden: met het nachtkastje hem bewusteloos meppen.

Alzo gedacht, alzo uitgevoerd. Ik rolde de vreemdeling van Sonja, graaide naar mijn Samsung, belde de politie en hoewel we niet mogen klagen, was het eerste wat ik deed toen de deurbel ging en ik de deur opende, een potje klagen hoelang ze erover deden, dat mijn Sonja getraumatiseerd was en dat ze twintig ambulances en het leger moesten roepen.

***

Van de hoofdcommisaris leerden we dat de zonderling geen woord verstond, noch uitbracht, dat zijn tronie in geen enkele databank te vinden was, dat zijn genetisch profiel uiterst bijzonder was en dat ze een experte inhuurden om hem spoedsgewijs Nederlands te leren.

***

Vandaag zit Sonja met haar advocaat op de slachtofferbank.

‘​​Callosobruchus Maculatus, was ik,’ roept de gozer op de beklaagdenbank, ‘ik kroop door mevrouw haar bed, zoals elke nacht, rustig, en pardoeselijk werd ik een mens.’

Een voormalige bonenkever in ons bed, en tja, die kunnen zich niet inhouden natuurlijk. 

Ik heb geluk gehad.