Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
- Gewone gebruiker
#500 De speech
Ik had plaats genomen aan het achterste tafeltje, vlakbij de uitgang van de zaal. Er was een stoel vrij en de veel te dure pakken en jurken waren zo druk met elkaar in gesprek dat ze het niet eens in de gaten hadden. Enigszins gespannen kijk ik de zaal rond. Je weet niet dat ik hier ben en dat wil ik graag zo houden. Ook bij de andere tafeltjes is iedereen druk in gesprek en ik hoor je naam om me heen gonzen, als bijen die van bloem naar bloem vliegen op zoek naar nectar. Dat heb je goed gedaan, meneer de directeur. Ondanks alles. Boven het podium hangt een kleurige banner waar met grote sierletters op staat: “20 jaar Meander Medisch Centrum”, uitgelicht door de spots aan het plafond.
De muziek begint te spelen en de lichtbundels schieten over het podium. Links, rechts, voor, achter. Op zoek naar jou. Don’t cross the streams schiet er door mijn hoofd en ik kan niet anders dan glimlachen. Filmquotes. Een van de weinige dingen waar we elkaar in konden vinden, zelfs op het laatst. Ik kijk naar beneden, naar mijn handen die gevouwen in mijn schoot op mijn groene blazerjurk van de WE liggen. Zet jezelf niet voor schut alsjeblieft. Niet weer. De lichtbundels komen samen bij de microfoonstandaard en de muziek stopt. De laatste stemmen doven uit en iedereen staat op en begint te klappen. Het duurt net iets te lang voordat je het podium opkomt, al denk ik dat ik de enige ben die het doorheeft. Ik kan nog net zien hoe je een leeg glas aan een uitgestoken hand geeft.
Met een lege blik staar je de donkere zaal in. Je mompelt wat in de microfoon. Ik kan het niet meer aanzien, sta zachtjes op en sluip de zaal uit. Dan, alsof je op mijn schouder tikt draai ik nog een keer om en kijk naar je. Je begint je speech. Mensen lachen om je, maar ik zie dat het je niets doet. Ik voel je pijn. Het spijt me lief dat ik je die heb gegeven. Ik kon niet anders. Volgende week zou ons jubileum zijn, twee jaar. Een papieren huwelijk. Nu is het enige papier wat ons nog bindt het papier wat ons zal scheiden. Het ga je goed lief. Zorg wat beter voor jezelf alsjeblieft. Dat verdien je.
Ik vind dat je een hele…
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Ik vind dat je een hele mooie sfeer neerzet; ik zat in het verhaal. Misschien dat daarom het einde teleurstellend was. Je lijkt toe te werken naar iets groots, een climax, maar die komt niet. But "I'm fuzzy on the whole good/bad thing." dus doe ermee wat je wilt ;-)
Bedankt Bart voor het…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Bedankt Bart voor het compliment over de sfeer (iets waar ik mee aan het oefenen ben) en de feedback over het einde. Mijn vrouw zei gisteren hetzelfde toen ze het las :)
Dat is het leuke en leerzame aan deze schrijfoefeningen. Je kunt als schrijver iets in je hoofd hebben en het als lezer weer heel anders ervaren. Ik zie nu namelijk pas hoe sterk die opbouw in de tekst is. Daar was ik me helemaal niet zo van bewust.
Hoi Wesley, eigenlijk een…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Wesley, eigenlijk een heel triest verhaal.
Ik had plaats genomen ---> je hele verhaal staat in de tegenwoordige tijd. Hier zou dan moeten staan: Ik heb plaatsgenomen
Het spijt me lief dat ik je die heb gegeven. ---> lief is hier een aanspreking en dan leest het beter als je die tussen komma's zet.
Het spijt me, lief, dat ik je die heb gegeven.
Het ga je goed lief. ---> hier idem. Achter goed hoort een komma.
Ik sluit me aan bij Bart…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Ik sluit me aan bij Bart. Goede sfeertekening, met een mooie onderstroom. Een goede opbouw en een verhalenmotor die plots onverwacht afslaat, waar ik een wat meer gas verwacht had. Maar wel goed geschreven.
Één dingetje: Het Meander Medisch Centrum waar ik afgelopen zomer wat weken intensief naar binnenliep bestond vorig jaar 10 jaar. Voor een zweem van extra geloofwaardigheid zou ik dat voor de googelende lezer ook in je verhaal op 10 jaar zetten.
Verrassend einde en daarmee…
Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
Verrassend einde en daarmee een heel fraai verhaal. mooie brede sfeertekening, met een rijkdom aan woorden. Erg graag gelezen, dank Wesley.
Zeurtje: het enige papier wat --> het enige papier dat.
Hoi Wesley, Ik snap wat je…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hoi Wesley,
Ik snap wat je bedoelt met ‘de veel te dure pakken en jurken waren zo druk [...]’. Toch zou ik hiervan maken: ‘De mannen en vrouwen in de veel te dure pakken en jurken [...]’.
Voor de rest vind ik het stilistisch mooi in elkaar gezet, je schrijft heel beeldend. Wat ik nog een beetje mis, is de diepgang van het hoofdpersonage (dit heeft ook de maken met het perspectief dat je hebt gekozen, wat ik hier trouwens niet vind misstaan). In het verhaal ben je heel erg gefocust op de ‘je’, en ik krijg weinig mee van de belevingswereld van de ‘ik’. Dat zou met één zin al een stuk diepgaander kunnen zijn.
Verder geen opmerkingen, ik zat echt in het verhaal. Goed!
Bedankt voor jullie feedback…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Bedankt voor jullie feedback!
@Hadeke: Ik heb inderdaad wat vrijheid genomen met het bestaan van het Meander (wat hier om de hoek zit) :) Ik dacht moet een keertje kunnen voor een kort verhaal, maar je hebt helemaal gelijk. Ben zelf zo'n googlende lezer
@Anna: Bedankt! Ik ga me bij een volgende opdracht eens focussen op wat er omgaat in het hoofdpersonage. Krijg het vaker terug namelijk.
Mooi verhaal met een…
Lid sinds
2 maanden 1 weekRol
Mooi verhaal met een onderliggende laag. Tijdens het lezen voel je hoe beklemmend de situatie is voor de hoofdpersoon, knap gedaan. Ik vond het einde ook onverwacht en het riep bij mij vooral de vraag op, waarom ze daar dan toch in de zaal is.