#498 Zand en stenen
Het was de trage gang van de kamelen, de zachte stappen iedere dag van duizenden sandalen en blote voeten op de stenen en het zand, het verre geroep van kinderen. Het was het eentonige eten dat ze weliswaar iedere dag zomaar van de grond konden rapen, maar altijd hetzelfde smaakte. Het was de omgeving die iedere paar uur wisselde, maar nooit helemaal veranderde: rotsen, zand, bergen en de enkele groene vallei of vlakte waar ze soms maanden bivakkeerden. Zoals hier. En dus zat hij weer op een rots die uitkeek over het immense kampement.
Toen hij de zee had gespleten, vermoedde Mozes ook dat hij het spannendste van zijn leven wel achter de rug had. Maar dat het jaar na jaar zo zou zijn? Hij had zijn eigen baard lang en grijs zien worden in de koperen spiegel van zijn vrouw. De vele ruzies en ruzietjes tussen de stammen van Israël laaiden soms op, maar doofden ook altijd weer en werden vergeten. Nu en dan liet God zelf van zich horen, maar dat was ook al weer een tijd geleden. Er waren stamhoofden die riepen dat ze het land aan de zee moesten binnentrekken, hun plaats veroveren en een voorschot nemen op de belofte van God. Maar een voorschot moet altijd worden terugbetaald, wist Mozes, hoe je het ook wendt of keert. Dus trokken ze voort, dag na dag, jaar na jaar.
Hij zuchtte, stond op, trok zijn mantel recht en stapte voorzichtig over de losse stenen terug naar beneden. De overbekende geluiden van het kamp klonken helemaal door tot hierboven. Je zou bijna wensen dat ze plotseling in opstand zouden komen, dacht hij. Gewoon voor het rumoer en de rol die hij dan weer kon pakken. Of dat hij zelf boven op deze berg opeens een belangrijke boodschap zou krijgen van God. Hij grinnikte een beetje. Dat zouden mooie verhalen zijn om door te vertellen aan het vuur. Wie weet: misschien wilde iemand ze zelfs wel opschrijven. Hij zou het eens bespreken met zijn vrouw. Die had een goed gevoel voor de stemming onder het volk en kon beoordelen of daar animo voor zou zijn.
Top verhaal, Raymond…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Top verhaal, Raymond. Beeldend en sfeervol geschreven. Knap gedaan.
Hij grinnikte een beetje. ---> ik zou "een beetje" weglaten.
Een mooi verhaal, een beetje…
Lid sinds
1 jaarRol
Een mooi verhaal, een beetje verdrietig zelfs.
@Fief: dank voor het…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
@Fief: dank voor het compliment!
@Zijvanhetkasteel: och verdrietig, dat kun je er wel in lezen, zie ik nu ook. Dankjewel.
Ja leest lekker weg Raymond,…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Ja leest lekker weg Raymond, goede insteken en kan tellen qua sleur!
GG
Hoi Raymond, Het idee alleen…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Raymond,
Het idee alleen al dat zelfs een profeet een sleur kan beleven, maakt je verhaal interessant. Profeten hebben immers per definitie een leven dat eeuwenlang tot de verbeelding gesproken heeft, dus om te bedenken dat dat saai zou kunnen zijn... Dat maakt je nieuwsgierig en dat doet een verhaal altijd goed!
Je schrijft verder erg vlot, maar ook heel diepzinnig, in zoverre dat je er als lezer wel even bij stilstaat hoe dat nou moet zijn, leven als een profeet. Dat geeft het verhaal een uniek en prettig tempo.
Je hebt ook mooie eigen invullingen aan je verhaal gegeven.
Kortom, erg goed gedaan, mijn complimenten!
Groet,
Nadine
Ha leuk, een Bijbelverhaal!…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Ha leuk, een Bijbelverhaal! Over het ontstaan van de Torah nog wel, volgens althans de verhalen. Mooi beeldend verteld. Die manna en die veertig jaar extra door de woestijn, ja man, dat was pas sleur, van bijbelse proporties. De fantasie van Mozes, ongeveer zo zou het best eens gegaan kunnen zijn 😉.
@Nadine, bijzonder dank voor…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
@Tony: dank voor het lezen.
@Nadine, bijzonder dank voor je complimenten.
@Kruidnagel, "sleur van bijbelse proporties" mooi. Dank voor je reactie.
Origineel verhaal! Bracht…
Lid sinds
1 jaar 11 maandenRol
Origineel verhaal! Bracht een glimlach op mijn gezicht. Ja dit is wel de endgame qua sleur inderdaad. Goede vondst! :)
Haha, dank Wesley!
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Haha, dank Wesley!
Je zou toch mogen verwachten…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Je zou toch mogen verwachten dat Hij voor het eten wat variatie zou leveren, maar helaas... Hele leuke insteek en een mooi kijkje in het leven van Mozes. Met plezier gelezen.
@JohnDoe Wie weet wordt…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
@JohnDoe Wie weet wordt Broodje Jahweh toch nog ergens een hit. Dank voor je reactie.
Hoi Raymond, Leuk verhaal!…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hoi Raymond,
Leuk verhaal! Door je omschrijvingen zag ik de woestijn levendig voor me en ik werd verrast toen Mozes in beeld kwam. Leuke ontknoping met de hints naar de zondvloed en bijbel.
Groet,
Margriet