#498 Voor de verandering

Leuke dialoog, Fief, lekker toontje en mooi open eind. Komt qua mij nog meer tot zijn recht als je meteen weet dat een zorgende oid met een oudere praat. Met een volle kast niks hebben om aan te trekken, dat kan origineler, als je nog zin hebt.

Duidelijk, Kruidnagel. Ik ga aan de slag. 

Bij nader inzien: Vrijwel in het begin geef ik al aan dat het om een verzorgende gaat ("op de punctualiteit van de verzorging ...). Dat het om een ouder persoon gaat, kan ik wel verduidelijken.
Wat vind je minder aan de zin over de uitpuilende kledingkast?

Mooie dialoog. De gecursiveerde ‘we’ maakt het af. 

Ik vraag me wel af in hoeverre dit niet de stap ná de sleur is. Je begint het verhaal al met de opstand ertegen. Maar dat is muggenziften. Het leest lekker, de rest doet er minder toe.

Ha Fief, 'verzorging' is als woord vrij algemeen en geen echt hard jargon, bv. 'verpleging' wel (maar hier niet van toepassing). 'het personeel' zou bv. kunnen (al kan ook dat ironisch worden opgevat). Ik dacht aanvankelijk aan een lesbisch stel dat samen in bed lag, vandaar. Zelf vind ik 'wé' duidelijker dan we. 

Over de kast: het is een cliché. De boodschap is denk ik al duidelijk met alleen '... wat doe ik aan vandaag?'

Tussen verpleging en verzorging zit wel een verschil. Maar ik ga er nog eens over peinzen.

Met wé vind ik de nadruk niet duidelijk genoeg, dus ik laat we staan.

@ Elke, in principe zit de hp nog in de sleur.  Met één keer alles omgooien zal de sleur niet verdwijnen. Bovendien blijft de dagindeling hetzelfde. Masr ik begrijp je opmerking. Kijken wat de coach ervan vindt. 

Hoi Fief, 

Fief is de sleur wel èrg beu, hè? :) 
Je dialoog is erg vlot geschreven. Ondanks dat je geen 'aanloop' hebt naar het breken van de sleur die er al is, vind ik dat je origineel en goed hebt duidelijk gemaakt dat het wel degelijk een sleur is: als je met die kleine dingen als wassen of douchen en een ander setje kleren aantrekken al verbazing wekt bij een verzorgende, dan is dat gewoon een goede show, don't tell. 

Ik vind je einde zowel hilarisch als iets missen. Echt geniaal dat iemand al 'niet kan sporen' als die op een andere stoel gaat zitten. Het was echt tijd om de sleur te doorbreken en de boel even op te schudden!

Wat ik dan mis, is nog een korte gedachte over wat er zou gebeuren als Fief niet alleen die dag, maar ook andere dagen zich niet of minder aan de sleur zou houden. Iets als: 
"Wacht maar tot jullie beseffen dat ik dit voor de hele week heb gepland..." of "Zouden jullie het eind van de week nog halen als ik dit morgen nog eens zou doen? Of kunnen de arme zenuwen dat niet aan?"

Dat is een persoonlijke keuze, maar dat zou voor mij het sfeertje net iets meer afmaken. 

Maar dat zeurtje daargelaten: heel leuk gedaan en goed geschreven! 

Groet, 

Nadine

 

Hoi Nadine, bedankt voor je positieve reactie. Ik heb het einde iets aangepast. Het was inderdaad te braaf. Is het nu meer wat je in gedachten had? 

Martha is me er eentje. En fijn dat je haar mag verzorgen de andere zitten namelijk allemaal onder het schijt. Leuk verhaal. 

Dank je Sandra, alleen is Fief hier niet de verzorgende maar degene die verzorgd wordt. Martha is de verzorgende.

Ja, leuk verhaal. Ik ben het wel eens met het zeurtje van Nadine om het in de laatste zin wat meer op scherp te zetten. 

De boel op schijten zetten, verdient een applaus. Leuke, vlotte tekst Fief!

GG

@Raymond, die laatste zin had ik al aangepast vóór jij reageerde. De oude tekst was:
‘Die ouwe taart spoort niet,’ hoor ik zeggen, ik laat het aan me voorbijgaan. De belofte van een verrassende dag hangt in de lucht.

@Tony, dank je wel voor je reactie.

Hoi Fief,

heerlijk wrang grappig verhaal. Mooi hoe ze zelf wat in haar vaste gewoontes vastzit, maar juist haar omgeving nog meer. Verschillende mensen moeten aanpassingen doen, wanneer Fief iets anders wil. Heel grappig dat je je eigen naam hebt gebruikt voor je hoofdpersoon!

Groet,

Margriet

Dank je wel, Margriet. Af en toe gebruik ik mijn eigen naam als ik mezelf wel in die situatie zie zitten.