#495 Een onbeschrijfelijk gevoel van verdriet

Hoi Tatiana, welkom op het forum. Het is een triest verhaal, maar ik haal er de opdracht niet helemaal uit. Ik mis ook de reden waarom je zo verdrietig bent. We mochten 500 woorden gebruiken, dus je hebt er nog genoeg om iets meer te vertellen. Kwam dit verhaal bij je op na het horen van het muziekstuk dat bij de opdracht staat?
Misschien kun je een eigen titel erbij verzinnen, je hebt nu de titel van de opdracht gebruikt. 

wat mij eraan herinnerd ---> herinnert

Hoi Tatiana,

Ik lees tussen de regels door dat de vader is overleden en dat moeder en kind van de afscheidsdienst komen, klopt dat? Hoe dan ook, je beschrijft onbeschrijflijk verdriet erg mooi. De sfeer lijkt in het begin lichtelijk cliché, omdat slecht weer de overhand heeft om verdriet te portretteren. Zo ook voor regendruppels in combinatie met tranen. Maar juist omdat je eindigt met een kind dat in diens onschuld het verdriet van de moeder weg wil nemen, vind ik dat dan weer gerechtvaardigd.  

Laten we door de regen rennen mama, dan zie ik je tranen ook niet meer!' 

Die 'ik' vind ik echt pijnlijk. Dat een klein kind moet zeggen dat het een ouder niet wil zien huilen en wil afleiden en troosten tegelijk. Zo heeft alles toch een mooie symbolische balans, omdat alles inderdaad, door die mooie laatste zin, zo ontzettend verdrietig is.

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine 

Fief: In dit korte verhaal heb ik geprobeerd het onbeschrijfelijke verdriet dat ik voel te vertellen. Dit zonder al te veel los te laten. En op die manier open te laten voor iedereen zoals zij het verhaal lezen. Tijdens het luisteren van muziekstuk kwam dit stukje verleden even weer naar boven. Ik heb de korte versie bewerkt naar een langere versie.

Nadine: Mooi hoe jij mijn verhaal leest. Ik wilde niet teveel in details vertellen en het verhaal open laten voor iedereen. De 'ik' die jij zo pijnlijk vond dat voelde ik ook echt zo elke dag. Maar dan wel even iets anders. Het ging er niet om dat de vader was overleden. Maar het verhaal gaat over een moeder die het moeilijk heeft met haar dochtertje met een eetstoornis, en een man met zelfmoordneigingen.

Hoi Tatiana, dat is een behoorlijke last die je met je meedraagt. De kortere versie beschreef jouw leed wel, maar het was voor mij te vaag om er ook echt een beeld bij te krijgen. Dat heb ik nu wel en je boodschap komt helder binnen. Uit je antwoord naar Nadine leest ik dat jij dat meisje bent. Hopelijk is het goedgekomen.

Ik zou een volgend verhaal niet cursief schrijven. Dat leest beter en cursieve tekst gebruik je doorgaans voor buitenlandse woorden of titels.

Ze kijkt naar mij, en met een zucht weer naar de grond.   --> de komma mag hier weg 

Nog even zwaar ik naar haar ---> zwaai

Dit zonder al te veel los te laten. En op die manier open te laten voor iedereen zoals zij het verhaal lezen. 

Te veel vertellen hoeft ook niet. In onderstaande zin zou je het bijvoorbeeld alleen bij de eerste zin kunnen laten. De lezer vult de rest zelf wel in. In de laatste zin geef je namelijk al de verklaring.
En ik weet gewoon niet wat hij zal doen, wat ik aantref als ik weer thuis kom. Ligt hij in bed met een potje pillen op de grond, of hangt hij in het trappengat met een touw om zijn nek. Het is mijn ergste nachtmerrie, en ik zit er middenin.  

Hoe doe je dat als je helemaal alleen bent, alleen met de pijn en de gevoelens die je gek maken. ---> Dit is een vragende zin waar een vraagteken achter hoort.

Ik beweeg me rustig vooruit op zoek naar rust en vaste grond onder mijn voeten. Zodat ik mijn man kan redden van zelfmoord, en mijn dochter van haar eetstoornis.  ---> Dit is eigenlijk één zin met zodat als voegwoord. De tweede zin is op deze manier grammaticaal niet volledig.
 ... onder mijn voeten, zodat ik ...

Zo, groot leed wordt hier verwoord. Welkom op dit forum: schrijven is verslavend ;-).