#495 - Muzikale overname

Als stuiterballen rollen pianoklanken uit voor lange slanke vrouwenbenen in een strakke zwart leren broek. Wanneer zij volledig in beeld komt tipt ze verleidelijk met het puntje van haar tong aan haar bovenlip waarna ze sensueel een trekje van haar sigaret neemt. De beat zwelt aan en een man met vetkuif, ook in zwart, valt in toenemende extase aan de voeten van de vrouw. 

Op de maat van de beat drukt zij met haar rechtervoet, gehuld in een rode pump, haar peuk uit op de grond. De energie tussen beide is elektrisch. 

Al bij de eerste pianoklanken heeft mijn middenrif de trilling opgepakt en dezelfde stroomstoot aan mijn lijf gegeven als aan de man aan de vrouwenvoeten. 

In de seconde dat de piano heel even stilvalt en de rode pump de vetkuif een speels duwtje geeft, heeft de muziek zich al als een wildvuur door mijn lichaam verspreid. Ik haal snel mijn handen uit het sopje in de gootsteen en veeg je af aan mijn jeans. Voor de actrice begint met zingen heb ik alle zelfcontrole al verloren en moeten mijn heupen en benen op automatische piloot de energie kwijt. 

‘You better shape up, cause I need a man.’ 

De keuken is mijn dansvloer, ik weet de pasjes inclusief heupbeweging van ​​Olivia Newton-John precies na te doen. Ik schuif het volume naar maximaal en met dezelfde kracht als Olivia haar man kiest, zing ik keihard ‘And my heart is set on you’. 

Op de maat van de muziek zet ik ritmische pasjes voor- en achteruit, spreid mijn armen, schud met mijn schouders van links naar rechts en kijk over mijn schouders naar John Travolta die denkbeeldig met mij meedanst. 

Op het moment dat de Shake in beeld komt, schuif ik net als John en Olivia, mijn beide handen in broekzakken om te zorgen dat mijn heupen en bovenlijf tegelijkertijd op de maat ‘You're the one that I want, Ooh, ooh, ooh, honey’ het karakteristieke Grease pasje kunnen meeswingen. Ik ben volledig verdwenen in de muziek en dans zoals dat alleen kan als niemand kijkt.

Veel te snel is het nummer afgelopen, mijn hartslag zakt weer naar zijn normale ritme maar mijn emoties zijn nog in mijn jeugd. 

Ik voel weer hoe verdrietig het was toen ik erachter kwam dat mijn Grease buttons van mijn spijkerjasje waren gestolen. En hoe snel mijn verdriet weer verdwenen was toen ik van mijn opa een knaak kreeg om nieuwe te kopen. 

Ik loop heupwiegend terug naar het aanrecht en merk dat mijn handen in het sopje verder gaan in het ritme van Grease. 

https://youtu.be/7oKPYe53h78?si=iGwFnXW-IJawbikl