#494 Bruggetje

Prachtig poëtisch en beeldend, Raymond. Mooie flashback en weemoed. Op de een of andere manier krijg ik die tweede naamval niet gerijmd met de jonge 'jij' van toen, maar ja, het moet er wel staan.

Dank Kruidnagel, ik heb inderdaad ook over die tweede naamval nagedacht, maar kon er niets minder gedragens van maken zonder de boodschap te veranderen. Misschien later.

Hoi Raymond, een prachtige beschrijving. Voor mij zou het in de ik-vorm mogen.

Elke route is even lang, over een gepland, maar natuurlijk ogend paadje langs laag struikgewas en hoge populieren en wilgen.  ---> naar mijn idee kan de eerste komma weg.

@Fief: dank. Ik denk dat die komma daar hoort.

@Kruidnagel: toch die tweede naamval herschreven, waarbij de strekking min of meer hetzelfde blijft. Het kan soms zo eenvoudig zijn.

Raak voorzetsel.

Hoi Raymond, 

Bedankt voor de beschrijving. Ik vind deze zin heel mooi: 'Aan de onderste plank van het klaphek hangen kluiten klei van mensen die, net als jij, hun schoenen daar hebben schoongeschraapt.'. Dit impliceert meteen een diepere laag, een geschiedenis van mensen die allemaal bij dat bruggetje zijn geweest. Het is suggestief, en de lezer kan als het ware zelf een verhaal hierbij maken.

Deze zin vind ik dan weer te veel uitleggen, ik zou eerder in het 'nu' blijven bij een beschrijving: 'Het bruggetje is oud. Het is uit de tijd dat het meer werd gegraven voor zandwinning, de planken en balken zijn verweerd, bemost, deels verrot.'

De rest van je beschrijving vind ik goed!

Hoi Raymond,

deze zin vind ik de mooiste:
Aan de onderste plank van het klaphek hangen kluiten klei van mensen die, net als jij, hun schoenen daar hebben schoongeschraapt.

Graag gelezen.

@Anna en SchrijfDeb, dank voor jullie opmerkingen. Ik vond die zin ook fraai, maar bijzonder dat je er een diepere laag in leest die ik er op geen enkele manier in bedoelde. Het mooie van schrijven :)