# 494 – Ontruimen

Ik hou wel van deze beschrijving. In de kamer ga ik niet rondsnuisteren, maar in je tekst doe ik dat wel graag. Welk item geeft de juiste clou over de kamer waarin ik me bevind? 

Is het het thuiskantoor van een professor die zich af en toe herinnert dat hij intussen een kleinzoon heeft? De mancave waar vader ook af en toe een poging tot administratie doet? Ergens compleet anders nog?

Bedankt, ED. Ik dacht erbij aan van die beschrijvingen waarmee journalisten hun interviews vaak aankleden. 

Hoi Kruidnagel, 

Mij valt meteen op dat ik overladen word door details (waar een enkele hele goede tussen zitten, mijns inziens). Wellicht is het een idee om die wat zorgvuldiger te kiezen, en van groot naar klein te werken. Eerst: waar zijn we? Dan: wat zijn de veelzeggende details die niet mogen missen? Ik denk dat als je dat goed reconstrueert, je beschrijving goed tot uiting komt. 

Hoi Anna, dank je! Ik ga het eens sorteren en ordenen.

Hoi Kruidnagel, zoals ik het lees, zie ik je zitten achter je bureau en dit is wat je ziet als je om je heen kijkt. Je beschrijft veel, maar het geeft mij wel een beeld van de ruimte waarin je je bevindt.
De titel is me niet helemaal duidelijk.

In de vensterbank --> in of op de vensterbank? Het kan volgens mij allebei, maar voor mijn gevoel geef je met "op de vensterbank" beter weer dat het om de plank gaat waarop de spullen liggen.

Dat van die 'journalisten hun interviews...' klopt volledig.

Ha Fief, klopt 😉 

Ha Anna,

Zo beter?

Ha Gi, mooi.

Minitieuze beschrijving van wat je ziet. Tot in detail maar voor mij iets te veel van het goede. Door de overweldigende kaleidoscoop verlies je het overzicht. 

Dank voor je vette reactie, John 😉

Kruidnagel, ik weet niet of je herschrijf een verbetering is, ik kan het ook niet meer vergelijken.
Waar zal ik beginnen met ontruimen?  --> bij ontruimen denk ik aan iets anders dan opruimen. 
De titel zegt me nu ook niet zoveel. 

Klopt, Fief, deze titel betekent alvast meer. 

Poeh, Kruidnagel, ik lees ineens twee zinnen meer (begin en eind) en het is een heel ander verhaal geworden. Ik las het toen je het net gepost had (kon toen nog niet reageren), maar de lading die het nu heeft, vind ik erg indrukwekkend. Het las eerst als een cynische beschrijving van een eigen werkkamer, nu komt je wereldse eindzin echt binnen. Complimenten, erg goed getroffen.

Ha Raymond, dank je! Ja, bij dat eerste cynisme dacht ik: nu ben ik net als die vermaledijde grachtengordelnavelstaarders. En daarna (mijn oudste gaat naar de middelbare over een paar maanden) keek ik er eens door haar fictieve toekomstige ogen naar.

Kruidnagel, wat een herschrijf! Zoals Raymond opmerkt is dit een heel andere tekst geworden met een onmiskenbare diepgang. Knap!

Dank je, Gi!

Ja, beter!

Haha, dank je!

Hoi Kruidnagel,

ik heb je eerste versie niet gelezen, maar gezien de reacties, heb je deze goed verbeterd. Ik vind het een mooie tekst, voor mij nog wat opsommerig, maar mede door de laatste zin, toch graag gelezen.

Hai Kruidnagel,

Ik heb enkel de laatste versie gelezen. Mooi. Het deed mij meteen denken aan Dode dingen van Jos Brink.
De slotzin begrijp ik niet helemaal. Het gaat toch om allemaal heel persoonlijke voorwerpen die een verhaal schetsen van de gestorvene? Ik bespeur ook geen voorwerpen die in contrast staan met elkaar of met het leven dat hij leidde (aangezien hier niet over verteld wordt), dus de hele beschrijving geeft in mijn optiek antwoord op de slotvraag.

Een standbeeldje van de universiteit naast Rubiks kubus op een sokkel.

multi-interpretabel. Wat staat er nu op de sokkel?:

Ha Musonius, scherp! Extra verwarrend doordat juist standbeelden doorgaans op sokkels staan - kan ik nog eens iets mee doen. En die ontbrekende spanning... van de coach moest het niet te verhalend zijn, dus dat laat ik aan de lezer over 😉