Noodgedwongen zat Karel tijdens de middagpauze aan de tafel met de directeur en de boekhoudster, omdat alle andere stoelen bezet waren in de kantine. Sophia sprak enthousiast over de financiële voordelen van streetfood ten opzichte van zakendiners. Alexander, de directeur leunde iets naar voren en keek haar aan.
'Zakenmensen houden van tradities en voelen zich prettiger bij hun vertrouwde rituelen'.

Zachtjes kuchte Karel en zei met een vriendelijke glimlach, 'streetfood staat eigenlijk bekend om het gebruik van dagverse ingrediënten. Het wordt vaak bereid terwijl je wacht, en het gebruik van die producten geeft het eten een extra heerlijk en gezond tintje.' Verrast keek de boekhoudster naar Karel en wendde zich snel tot de directeur.
'Dit lijkt me wel iets voor de wat minder formele zakenpartners.'

Alexander leunde achterover in de stoel, zijn ogen leken onwillekeurig de tafelgenoten één voor één af te tasten. Karel kon de innerlijke strijd van de directeur bijna voelen tussen het behouden van traditie en het omarmen van vernieuwing. Sophia, altijd op zoek naar oplossingen, liet de baas geen tijd.
'Misschien kunnen we een tussenweg vinden. Laten we de traditionele diners behouden, maar op speciale gelegenheden of als een extraatje streetfood toevoegen om een frisse dynamiek te brengen.'

Alexander liet de woorden tot zich doordringen, terwijl hij zijn blik kort door de kantine liet gaan.
Aarzelend begon hij te spreken, 'dat klinkt redelijk. We kunnen het als een experiment proberen en zien hoe het wordt ontvangen. Ik wil wel dat de klassieke zakendiners de kern blijven vormen.'

Karel voelde zich trots dat hij deel uitmaakte van dit bedrijf, zich realiserend dat zelfs in een bedrijfsomgeving waar tradities hoog in het vaandel staan, er ruimte is voor vernieuwing als men bereid is naar elkaar te luisteren en samen te werken.