#490 Waar de wind ons voert

Hmmm. Ik word geraakt en verrast en nieuwsgierig door de snelheid van je "verhaal". Abeltje meets The Wizard of Oz, zeg maar. In eerste instantie was ik verward door de grote hoeveelheid info die hierachter schuilgaat. Herlezen loste dat op. Een heel mooie inkijk in rijke fantasie en leuke referenties naar de Groten. Het heeft de belofte van een treurige prequel en een vervolg dat geen grenzen kent. In tweede instantie dus heel graag gelezen.

Hoi Musonius, zoals altijd een mooi geschreven verhaal. Origineel dat je voor een luchtballon gekozen hebt. Echter, in tegenstelling tot Raymond zie ik nog niet wat je precies wil vertellen. Ik mis een naam bij het meisje, of is dat de clou?

bond en blauw  ---> bont

Haar blonde piekhaar en opgelapte jurkje lokten dit ook wel uit. Of was ze gewoon nieuwsgierig? ---> deze twee zinnen achter elkaar lezen niet logisch.

maar wat het meest in het oog sprong,  ---> deze zin staat na een punt, maar "maar" mist een hoofdletter. De maar aan het begin kan ook weggelaten worden. Wat het meest in het oog sprong ...

Raymond & Fief,

Terechte kritiek. Voor de uitwerking van dit idee had ik meer woorden nodig dan de opgegeven 350 (toch al overschreden), zodat ik enorm heb moeten schrappen, veel ideeën heb moeten laten varen en met zevenmijlslaarzen door het verhaal ben gegaan. Wellicht werk ik het voor mijzelf uit tot een langer verhaal.

Je zou er zo een kinderboek á la Roald Dahl van kunnen maken. Elk hoofdstuk een ander kind.

Hoi Musonius,

De ballonnenman heeft 'vliegende sprookjesvoorbeelden' als Mary Poppins en Tinkerbel en Peter Pan, zoveel is me duidelijk. Hij heeft zelf ook een erg sprookjesachtige verschijning en de toon van je verhaal leest ook als zodanig. Je neemt mij in dat opzicht erg in het verhaal mee en het leest ook heel prettig. 
Ik begrijp alleen niet helemaal wat de kinderen die langskomen precies zijn of doen. Nu lees ik het als dat ze een soort letterlijke levende inspiratie zijn voor een verhaal dat de ballonnenman zelf wil schrijven:
 Als een kind in zijn ballon belandt, vertelt dat een verhaal aan de man waardoor hij of zij letterlijk als personage in een/zijn boek terechtkomt. Maar omdat de ballonnenman zijn verhaal niet afkrijgt (naar tevredenheid) of er iets misgaat in het plot, raakt hij de inspiratie en daarmee het kind kwijt. 
Klopt dat ongeveer?

Hoewel ik het verhaal dus niet helemaal begrijp, heb ik er door de fantasierijke elementen en omschrijvingen wel erg van genoten!

Groet, 

Nadine

Hartelijk dank, Nadine.

Het lag in mijn bedoeling te schrijven over een fantasiefiguur die zich ervan bewust is een fictief personage te zijn, maar wiens verhaal steeds strandt, omdat de hoofdpersonen zijn avonturen niet overleven.
Wellicht te vergezocht en te ingewikkeld voor een kortverhaal.

Hoi Musonius. Mooi verhaal, zeker het begin vond ik sterk. Daar voelde ik haar wanhoop / wens voor iets anders, ondanks dat ze eigenlijk ook haar twijfels heeft. De balans tussen is-dit-echt of is-dit-haar-fantasie (een beetje zoals het meisje met de zwavelstokjes) vond ik mooi.
Het einde vond ik wat verwarrend. Ik haalde er niet uit wat jij hierboven schrijft, ook snapte ik dat boeken-maken niet helemaal. Wellicht zit daar nog wat ruimte voor verbetering, maar al met al graag gelezen.

Musonius, wat knap. Met dit scenario kan een tekenaar meteen aan de slag om er een boeiend stripverhaal van te maken en voortbordurend op Fiefs suggestie (telkens een ander kind) kan het leiden tot een hele serie: 'Belevenissen in de Paarse Luchtballon'.